Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Χτες είχαμε τρύγο... «Είχαμε» σημαίνει ότι τρυγάνε γονείς και θείοι με τους εργάτες τα αμπελάκια των παππούδων, συνθλίβουν τον καρπό και πλένουν μηχανήματα και πανιά. Τους τσιμπάνε και οι σφήκες. Καμιά φορά βοηθάμε κι εμείς και μαζεύουμε τσαμπιά, παλιότερα πατάγαμε και τα σταφύλια.

Έφτασα χτες βράδυ στο χωριό αργά πια, όταν ετοιμαζόταν το τραπέζι στο σπίτι της γιαγιάς μετά από τον ολοήμερο δαρμό στ’ αμπέλια και τα πατητήρια. Η γιαγιά Σία μπορεί μην είναι πια κοντά μας, όμως τη δική της μουσταλευριά με πετιμέζι θυμάμαι πάντα να καμαρώνει σκούρα και λαχταριστή, στα κεραμικά και γυάλινα μπολάκια, πάνω στα τραπέζια και τον μπουφέ ή απλωμένη φαρδιά-πλατιά στην πιατέλα, στολισμένη με τα καρύδια της και πασπαλισμένη με κανέλα. Ο μούστος που έβραζε στη μεγάλη κατσαρόλα με στάχτη και τον ξάφριζε ο Πάνος χτες όλο το βράδυ, αποκοιμήθηκε στην κατσαρόλα του και σήμερα το πρωί μετρήθηκε με μεγάλα ποτήρια και ανακατεύτηκε με αλεύρι για να γίνει μουστ-αλευριά.

Ούτε γω ούτε η Τέση είχαμε ξαναφτιάξει μουσταλευριά με φρέσκο μούστο. Αλλά η αποστολή στέφθηκε με επιτυχία. Άλλωστε είναι εύκολη συνταγή. Το δύσκολο είναι να έχεις τους ανθρώπους που μεγάλωσαν τ’ αμπέλια και σ’ έμαθαν να τ ' αγαπάς, σου πρόσφεραν τους καρπούς και το κρασί να τα ευχαριστιέσαι και... πού και πού τη χαρά να βοηθάς. Να τα μοιράζεσαι όλα με αγάπη και πειράγματα. Και να πλένεις και τίποτα στο τέλος, ε; Δεν νομίζω ότι έχει πλάκα να φτιάξει κανείς ολομόναχος μουσταλευριά και να την φάει, η μισή χαρά είναι η παρέα. Και τα μισά υλικά επίσης.

Τα υπόλοιπα υλικά ήταν

Και να η συνταγή που εφαρμόσαμε:

Βάλαμε στο μάτι της κουζίνας την κατσαρόλα με 4 ποτήρια μούστο να ζεσταθεί καλά. Στο δύο και μισό το είχαμε, σε κουμπί που έφτανε ως το τρία και μισό.

Εν τω μεταξύ τα άλλα δύο ποτήρια μούστο τα ανακατεύαμε καλά σε μπολ με το 1 ποτήρι αλεύρι. Με το σύρμα, να γίνει ομοιόμορφο το μείγμα, χωρίς σβώλους, «να μην κουλουντριάσει» που έλεγε κι η γιαγιά.

Καβουρδίσαμε και το σουσαμάκι σε ένα τηγάνι.

Μετά προσθέσαμε  το κρύο μείγμα στο ζεστό μέσα στην κατσαρόλα κι ανακατεύοντας χωρίς σταματημό, για να μην κολλήσει, πέρασε μισή ώρα και κάμποσο παραπάνω μέχρι ν’ αρχίσει να πήζει ομοιόμορφα.

Όταν έπηξε λιγάκι (όπως είπε η Τέση «περιμένουμε να δούμε καμιά φουσκάλα »), την κατεβάσαμε απ’ τη φωτιά, ρίξαμε μέσα κι ανακατέψαμε τα μισά καρύδια και την απλώσαμε σε πιάτα. Από πάνω τελετουργικά πασπαλίσαμε τα υπόλοιπα κοπανισμένα καρύδια, το καβουρδισμένο σουσάμι και την κανέλα.

Και του χρόνου μαζί και περισσότεροι! Καλή επιτυχία!

samiamidi spectrum και... Σία! (Η συνταγή είναι αφιερωμένη στ' αδέρφια, ξαδέρφια και θείους που δεν κατάφεραν να έρθουν φέτος στον τρύγο.)

*H Κατερίνα Ανδρέου είναι ζωγράφος και εικονογράφος