Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Κάθε φορά που, μαγειρεύοντας, χρησιμοποιώ βούτυρο, στο μυαλό μου έρχεται το πονηρό – μοναδικό στο είδος του - χαμόγελο της Μέριλ Στριπ. Στο έργο «Τζούλι και Τζούλια». Η βραβευμένη με Όσκαρ σπουδαία ηθοποιός στην χαριτωμένη ταινία της Νόρα Έφρον, ως τη βασίλισσα της γαλλικής κουζίνας στην Αμερική, Τζούλια Τσάιλντ, κάποια στιγμή εκμυστηρεύεται το μυστικό της επιτυχίας της, που δεν είναι τίποτα άλλο από καλής ποιότητας φρέσκο βούτυρο.

Πέρασαν πέντε ακόμα χρόνια – το φιλμ γυρίστηκε το 2009 - μέχρι να εξαλειφθούν εντελώς οι τύψεις μου κάθε φορά που συμπεριλαμβάνω το βούτυρο στα εδέσματα που ετοιμάζω. Κι αυτό συνέβη πολύ πρόσφατα, όταν έφτασε στο σπίτι μας το τεύχος Νο 24 του 2014 του περιοδικού ΤΙΜΕ. Μέχρι τότε έβαζα βούτυρο κρυφά στα φαγητά κι όταν ήθελα να κάνω την προσωπική μου επανάσταση ενάντια στην καταπίεση της υγιεινής διατροφής έτρωγα βουτυρωμένες φέτες από ολόφρεσκο ψωμί. Μόνο όταν ήμουν μόνη στο σπίτι.

«Eat butter», «φάτε», δηλαδή, «βούτυρο» δεσπόζει ο τεράστιος τίτλος στο εξώφυλλο του ΤΙΜΕ και από κάτω ο υπότιτλος: «οι επιστήμονες έχουν βάλει την ετικέτα του εχθρού στο λίπος. Γιατί κάνουν λάθος». Σε ένα οκτασέλιδο ο Μπράιαν Γουόλς δίνει όλα τα στοιχεία από τις μελέτες που έχουν γίνει τις τελευταίες δεκαετίες και με εμπεριστατωμένο ρεπορτάζ αποκαλύπτει ότι έχουν γίνει λάθη που βεβαίως έχουν οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα. «Don’t blame fat», «μην κατηγορείτε το λίπος» είναι ο τίτλος του άρθρου.

Η λάθος κατηγορία φαίνεται, άλλωστε, εκ του αποτελέσματος. Οι Αμερικανοί, ακολούθησαν πιστά τις οδηγίες του Αμερικανικού Οργανισμού Υγείας επί δεκαετίες. «Η μνήμη της γεύσης από την παιδική μου ηλικία ήταν η γεύση του άπαχου γάλατος. Αλείφαμε με μαργαρίνη το ψωμί μας και τρώγαμε πληγούρι βρώμης στα μικροκύματα, αρωματισμένο με μήλα και κανέλα...» δηλώνει ένας αμερικανός και καταλήγει, «κάναμε ό,τι μας έλεγαν». Όμως δεν πέτυχαν το αναμενόμενο. Μετά από μια τριακονταετία φαίνεται ότι τα προβλήματα για τα οποία έχουν κατηγορηθεί ότι φταίνε όλων των ειδών τα λίπη, εξακολουθούν να υπάρχουν και μάλιστα σε μεγάλα ποσοστά. Καθόλου δεν έχουν μειωθεί οι καρδιακές προσβολές, ο διαβήτης, η χοληστερίνη, οι φραγμένες αρτηρίες και η παχυσαρκία στους Αμερικανούς.

Αφού διάβασα, λοιπόν, με μεγάλη προσοχή το άρθρο, πήγα στην κουζίνα και ανασκουμπώθηκα για να φτιάξω τα υπέροχα βουτυρένια μπισκότα των δικών μου παιδικών χρόνων.

Υλικά

Ανακατεύουμε το αλεύρι με το μπέικιν. Χτυπάμε στο μίξερ το βούτυρο 2-3 λεπτά να αφρατέψει και προσθέτουμε σιγά-σιγά τη ζάχαρη. Ρίχνουμε το αυγό και το ξύσμα λεμονιού. Ανακατεύοντας με το κουτάλι προσθέτουμε το αλεύρι. Στη συνέχεια ζυμώνουμε με τα χέρια το ζυμάρι, το κάνουμε μια μπάλα, το τυλίγουμε σε μεμβράνη και το αφήνουμε στο ψυγείο για τουλάχιστον μία ώρα. Η ζύμη πρέπει να είναι μαλακή και λεία. Αν είναι πολύ σφιχτή προσθέτουμε ένα κρόκο αυγού.

Στρώνουμε στο ταψί αντικολλητικό χαρτί. Σε αλευρωμένη επιφάνεια απλώνουμε τη ζύμη και την ανοίγουμε σε φύλλο πάχους περίπου ενός εκατοστού. Με κουπ πατ κόβουμε τα μπισκότα σε διάφορα σχέδια.

Ο φούρνος πρέπει να είναι προθερμασμένος και δυνατός. Διαφορετικά τα μπισκότα, επειδή έχουν πολύ βούτυρο μπορεί να απλώσουν και να χάσουν το σχήμα τους. Τα ψήνουμε για 10 λεπτά περίπου.