Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Η μαμά μου το φτιάχνει με κουνέλι. Η μαμά του το φτιάχνει με κόκορα. Κανένα απ’ τα δύο δεν τρώω. Για να τον εντυπωσιάσω μηχανεύθηκα το πολύ προσωπικό μου στιφάδο με μοσχαράκι. Και τελικά, ναι, είναι οριστικό. Είμαι η γυναίκα της ζωής του (όχι ότι θα μπορούσε να είναι η μάνα μου δηλαδή!).

Υλικά

Ροδίζω στο ελαιόλαδο τα κρεμμύδια και τα σκόρδα. Μόλις πάρουν ωραίο ξανθό χρώμα, τα αφαιρώ από το λάδι και τα αφήνω σε αναμονή. Ρίχνω στην κατσαρόλα τα φύλλα της δάφνης και τους κόκκους απ’ το μπαχάρι. Στη συνέχεια, το μοσχαράκι σε μερίδες. Ας είναι και λίγο μικρότερες απ’ όσο σας τις κόβουν συνήθως. Μόλις τσιγαριστεί καλά και απ’ τις δυο πλευρές, σβήνω με το ξύδι. Περιμένω να εξατμιστεί και μόλις αρχίσει πάλι να στεγνώνει, ξανασβήνω με το κρασί. Τα σκεπάζω για πέντε λεπτά.

Στη συνέχεια προσθέτω το πετιμέζι. Το αφήνω να ενωθεί καλά πριν ρίξω το χυμό της ντομάτας, το αλάτι και το πιπέρι. Υπάρχει λόγος που τους δίνω χρόνο και δεν τα ρίχνω όλα μαζί. Δοκιμάστε το και θα δείτε ότι μοιάζει σαν οι ίνες του κρέατος να έχουν συγκρατήσει τα καλά από κάθε υγρό υλικό. Σκεπάζω και αφήνω να βράσει. Λίγο μετά ανοίγω το καπάκι και ελέγχω τα υγρά. Αν με ικανοποιούν – δηλαδή δεν μοιάζει να στερεύουν - ρίχνω λίγα λίγα τα κρεμμύδια και τα σκόρδα που είχα σε αναμονή. Λέω λίγα λίγα γιατί κάθε τόσο ανακατεύω για να συναντηθούν με το μοσχαράκι μου. Όταν προστεθούν όλα, παύω τα πολλά ανακατέματα γιατί δεν θέλω να τα λιώσω και χαμηλώνω τη φωτιά στο μεσαίο σημείο βρασμού. Βάζω πάλι το καπάκι, αφήνοντας μια χαραμάδα ανοιχτή. Κάθε λίγο το κοιτάζω για να μη μου κολλήσει κάνοντας κυκλικές κινήσεις στην κατσαρόλα. Αν τα υγρά του αρχίσουν να λιγοστεύουν και το κρέας παραμένει σκληρό, βράζω νερό και προσθέτω αλλά δεν παραλείπω να συμπληρώσω το αλάτι 5 λεπτά αφού ρίξω το νερό.

Σε περίπου μια ώρα είναι έτοιμο. Δεν το συνοδεύω με τίποτα. Μόνο του είναι αρκετό. Φρέσκο ψωμί, για όποιον θέλει, και το αγαπημένο μου Merlot.