Κοπάνα στην κουζίνα: Κολλητικό κέικ μπαχαρικών

του Νικόλα Γιατρομανωλάκη 14 Οκτωβρίου 2014 • Συνταγές • κέικ, κέικ Τζαμάικας, μπαχαρικά, τζίντζερ, κανέλα, μελάσσα

Τους τελευταίους μήνες έχω μαγειρέψει ελάχιστα. Ακόμα και όταν δεν παραγγέλνω απ’ έξω, στην καλύτερη των περιπτώσεων να φτιάξω ωμά φαγητά και σαλάτες για να φαγωθούν πάραυτα και στο πόδι. Όσο και αν δουλέψω, είμαι μονίμως καθυστερημένος και ο κατάλογος των εκρεμμοτήτων βαίνει αυξανόμενος και ουχί μειούμενος, οπότε η μαγειρική φαντάζει σαν μια τεράστια πολυτέλεια. Αυτή την Κυριακή όμως αποφάσισα να κάνω κοπάνα και να πάω μέχρι την κουζίνα για να φτιάξω, μετά από σχεδόν έναν χρόνο, κάτι «περιττό»: Ένα κέικ. Χρόνια ξερογλύφομαι με το Jamaica Ginger Cake του McVitie’s, με τη μυρωδιά των μπαχαρικών και αυτή την κολλώδη υφή και υποσχέθηκα πριν ένα μήνα το επόμενο να μην είναι αγοραστό αλλά σπιτικό. Με το που ξύπνησα άρχισα να φτιάχνω το κέικ πριν επιτρέψω στον εαυτό μου ή σε οποιονδήποτε άλλο να με διακόψει.

Υλικά για 3 κλασικές μακρόστενες φόρμες κέικ μιας χρήσης:

450 γραμμάρια αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
2 κουταλιές του γλυκού δισανθρακική σόδα
2 κουταλιές της σούπας τριμμένο τζίντζερ
2 κουταλιές του γλυκού τριμμένη κανέλα
2 κουταλιές του γλυκού τριμμένο μπαχάρι ή μίγμα μπαχαρικών όπως το βρετανικό mixed spice ή το αμερικάνικο pumpkin pie spice
230 γραμμάρια βούτυρο
230 γραμμάρια μελάσσα
230 γραμμάρια golden syrup, αυτό το κλασικό βρετανικό ή σιρόπι που μπορείτε να φτιάξετε μόνοι σας με ζάχαρη και νερό
230 γραμμάρια ζάχαρη, ντεμεράρα ή μουσκοβάντο
550 ml πλήρες γάλα
2 αυγά, χτυπημένα

Στην αρχή ανακατεύω το αλεύρι με τη σόδα και τα τρία μπαχαρικά. Τα μπαχαρικά προτιμώ να μην τα ρίχνω απευθείας αλλά να τα κοσκινίζω με ένα μικρό σουρωτήρι. Μετά φτυαρίζω το μίγμα μέσα στο σουρωτήρι και το κοσκινίζω πρόχειρα ξανά, βοηθάει για να μην σβολιάζει και να μην υπάρχει άνιση κατανομή των μπαχαρικών.

Στη συνέχεια κόβω το βούτυρο σε μικρά κυβάκια και το ρίχνω στο μίγμα. Αρχίζω και το ζυμώνω με τα χέρια. Στην αρχή τα χέρια σου κολλάνε, αλλά όσο προχωράς και επιμένεις το μίγμα γίνεται πιο ομοιόμορφο, το αλεύρι ξεκολλάει από πάνω σου και επίσης έχεις κάνει και μια δωρεάν ψυχοθεραπεία.

Σε ένα κατσαρολάκι ρίχνω το γάλα και τη ζάχαρη και ανακατεύω σε μέτρια φωτιά (δεν πρέπει να βράσει) μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη.

Σε ένα μικρότερο κατσαρολάκι ρίχνω τη μελάσσα και το golden syrup (αν ζυγίζεις τις ποσότητες βάζοντας το κατσαρολάκι απευθείας πάνω στη ζυγαριά, γλιτώνεις πολλαπλή ταλαιπωρία). Ζεσταίνω το μίγμα μέχρι να αραιώσει λίγο και να γίνει ομοιογενές. Σκεφτόμουν μήπως αντικαθιστούσα το golden syrup με μέλι, αλλά φοβάμαι μήπως το μέλι καλύψει και καπελώσει τις άλλες γεύσεις, θα το δοκιμάσω όμως κάποια στιγμή.

Στο αλεύρι ρίχνω πρώτα το γάλα με τη ζάχαρη, μετά το μίγμα της μελάσσας και τελευταία τα χτυπημένα αυγά και ανακατεύω μέχρι να γίνει ένα ομοιογενές παχύρρευστο μίγμα.
Μεταφέρω το μίγμα στις φόρμες του κέικ (η συγκεκριμένη ποσότητα είναι για 3 φόρμες) και τις βάζω σε προθερμασμένο φούρνο (160-170 ºC με αέρα, 180 °C xωρίς) για μισή ώρα περίπου (προτιμώ το τεστ με την οδοντογλυφίδα).

Αφού τα κέικ ψηθούν και η υπέροχη μυρωδιά των μπαχαρικών εξουδετερώσει την μυρωδιά που το κουτάβι μου έχει επιβάλλει στο σπίτι το τελευταίο τρίμηνο (αυτή η σκέψη αποτέλεσε βασικό κριτήριο επιλογής του συγκεκριμένου κέικ), τα αφήνω να κρυώσουν, τα βγάζω από τις φόρμες και τα τυλίγω, το καθένα ξεχωριστά, σε αλουμινόχαρτο. Το συγκεκριμένο κέικ έχει μία πολύ ιδιαίτερη κολλώδη υφή, λόγω της μελάσσας κυρίως. Αυτό για εμένα είναι πλεονέκτημα και όχι μειονέκτημα και όσο πιο πολύ αφήσεις το κέικ στο αλουμινόχαρτο (1-2 μέρες ας πούμε) τόσο περισσότερο καταλήγει να κολλάει. Επίσης, το συγκεκριμένο κέικ είναι σχετικά άγλυκο, οπότε αν σας αρέσουν τα πιο γλυκά γλυκά, πορευθείτε αναλόγως.