Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Ωμό ή βρασμένο το κουνουπίδι; Η απάντηση, μετά λόγου γνώσεως και με ήρεμη συνείδηση, είναι: Ωμό. Χίλιες φορές, ωμό.

Νωρίς το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου, σε έναν από τους πάγκους της στεγασμένης αγοράς παραγωγών – στο Farmers Republic - στην Νέα Ερυθραία, γνώρισα τον έναν από τους δύο ιδιοκτήτες του Κτήματος Κάραγιαν που βρίσκεται στις Αφίδνες της Αττικής – τα Κιούρκα για τους παλαιότερους. Ο φίλος μας, και αφού είχα αγοράσει δύο ματσάκια ψωμωμένη ρόκα, μου πρότεινε να δοκιμάσω το κουνουπίδι του. Το τελευταίο έστεκε ωμό σε μικρά κομματάκια με μια συνοδευτική σος σε ένα μπολάκι δίπλα του. Ήταν σκέτη πρόκληση. Η δοκιμή πέτυχε και εγώ με την εκλεκτή συνοδεία μου έφυγα συναποκομίζοντας δύο μικρά βιολογικά κουνουπίδια.

Τα δύο κουνουπίδια «γδύθηκαν» - έμεινε μόνο το άσπρο μέρος τους - και κόπηκαν σε μικρά κομματάκια. Πλύθηκαν σε χλιαρό νερό και έμειναν για να ξεκουραστούν σε μια σαλατιέρα, αφού προηγουμένως τις φροντίσαμε με μερικές σταγόνες ξύδι...

Στη συνέχεια ασχοληθήκαμε με τη σος μας. Απλή και γρήγορη και ως προς τα συστατικά της αλλά και ως προς την παρασκευή της. Βάζουμε μαζί στο μπλέντερ γιαούρτι – προτίμησα ένα κατσικίσιο και μάλιστα από εκείνα στο πήλινο των 200 γραμμαρίων – και μια ντουζίνα από αμύγδαλα, καρύδια και μαύρες σταφίδες. Για το τέλος, άφησα τα μυρωδικά, τα πιπέρια (μαύρο και κόκκινο) και το λάδι (ένα γεμάτο μεγάλο κουτάλι).

Βουτάμε τα κομμάτια από το κουνουπίδι στη σος μας και το... αυτοσχέδιο φαγάκι μας είναι έτοιμο προς κατανάλωση.