Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Ο Σπύρος είναι ο γιος της καλής μου φίλης Νατάσας που μεγάλωσε επαγγελματικά δίπλα μου. Ο Σπύρος είναι ένα μικρό γιγαντάκι – τον Μάρτιο κλείνει τα 2 και είναι ήδη φλερτάρει με τους 90 πόντους ύψος. Ο Σπύρος, λοιπόν, είναι το παιδί της Νατάσας (με ένα σίγμα, παρακαλώ!) που του αρέσει τους τελευταίους μήνες να τρώει το κοτόπουλο μαζί με το μανταρίνι που έχει σχεδόν μόνιμα στη χούφτα του.

Γνωρίζοντας την προτίμηση του Σπυράκου βασάνισα το μυαλό μου για να συνθέσω τη δική μου συνταγή. Είχα αρχίσει να το «παιδεύω» το θέμα εδώ και καμιά δεκαριά μέρες. Ρώτησα τον φίλο Λεωνίδα Κουτσόπουλο και την αγαπητή Σοφία – τη μητέρα μου. Έψαξα στα νέο-μπακάλικα των φίλων για να βρω μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού – όλα με μανταρίνι. Το βράδυ της Παρασκευής είχα όλα όσα χρειαζόμουν εκτός από το φιλεταρισμένο κοτόπουλο που το άφησα για το μεσημέρι του Σαββάτου.

Τελικά, μαγείρεψα σε δύο φάσεις. Το βράδυ του Σαββάτου, βλέποντας Θρύλο στην τηλεόραση, και το πρωί της Κυριακής, λίγο πριν πάω στην κάλπη. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Έβρασα τα μανταρίνια ολόκληρα, δηλαδή και με τη φλούδα τους, για ώρες, αφού άλλαξα 4 φορές το νερό τους. Δεν χρησιμοποίησα τη φλούδα και τα μικρά φετάκια. Αφού αφαίρεσα τα κουκούτσια, τα έριξα στο μπλέντερ μαζί με φρέσκο βούτυρο αγελαδινό. Τα χτύπησα αρκετά και πρόσθεσα λίγη κρέμα γάλακτος. Επιπλέον, για να σπάσω την έντονη οξύτητα που είχε ο ιδιότυπος πουρές, πρόσθεσα φρυγανιές ολικής άλεσης. Όταν ο πουρές ήρθε σε μια ασφαλή αλλά πρωτίστως δυναμικά ελεγχόμενη γευστική ισορροπία – σεβόμενη τα επιμέρους συστατικά -, πρόσθεσα ελάχιστη ακόμη κρέμα γάλακτος αλλά και ένα ολόκληρο μανταρίνι (γλυκό του κουταλιού) κομμένο σε φέτες και μια κουταλιά του γλυκού μαρμελάδα μανταρίνι - για το χρώμα αλλά και για τη γεύση.

Αφησα τον πουρέ να ξεκουραστεί και καταπιάστηκα με το κοτόπουλο. Σε ένα μεγάλο αντικολλητικό τηγάνι, που είχε ήδη ζεσταθεί για τα καλά, τοποθέτησα τα κομμάτια από το φιλεταρισμένο κοτόπουλο με τα μπαχαρικά και κάποιες στάλες από ελαιόλαδο στη σάρκα του. Δεν χρειάστηκε πολύ ώρα για να ροδίσει, ένδειξη ότι πάμε καλά. Η συνέχεια είχε πολύ ενδιαφέρον γιατί σε αυτήν παιζόταν όλο το... πιάτο. Μετά από λίγα λεπτά από το πρώτο ρόδισμα, έσβησα το φαγητό με ένα μείγμα από σιρόπι από το μανταρίνι γλυκό του κουταλιού ανακατεμένο με μαρμελάδα μανταρίνι. Η γευστική έκρηξη είχε συντελεσθεί. Λίγα λεπτά ακόμη στο τηγάνι προκειμένου να προσθέσω κομματάκια από το γλυκό μανταρίνι.

Κάπου εδώ η συνταγή μου για τον μικρό Σπύρο έλαβε τέλος – από τη μια μεριά τα κομματάκια από το φιλεταρισμένο κοτόπουλο με το ηχηρό παρών του μανταρινιού και στην άλλη μεριά η τσαχπινιά με τον πουρέ από μανταρίνι.