Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Η σχέση μου με την κανέλα ήταν ανέκαθεν διαταραγμένη, δεδομένου ότι πέρασα τα περισσότερα χρόνια της ενήλικης ζωής μου αντιπαθώντας όσα φαγητά χαρακτηρίζονταν από το άρωμά της. Μου άρεσε όταν την ανακάλυπτα σε μείγματα μπαχαρικών ή σε γλυκά αλλά όταν έφταναν μπροστά μου όλα εκείνα τα νοτιοελλαδίτικα κοκκινιστά με την κανέλα να σου τσακίζει την όσφρηση, δυσανασχετούσα. Το γλυκερό και πιο ξυλένιο άρωμα της κι η ελαφρώς ξύλινή της επίγευση, προφανώς αποτέλεσμα της κουμαρίνης, με απωθούσε. Κι όμως είχα πιάσει τον εαυτό μου να απολαμβάνει την πολυτέλεια μιας κανέλας σε ένα πικρό σοκολατίνι. Λάτρεψα επίσης στο καφέ Πεσσόα, στη Λισαβόνα, το άρωμα βανίλιας και γαρίφαλου που έδωσε στον καπουτσίνο μου το μασουράκι κανέλας που έφεραν για να τον ανακατέψω - παρότι αντιπαθώ τη σκόνη κανέλας που χρησιμοποιείται σχεδόν παντού. Μέχρι που κατάλαβα τι έφταιγε. Αυτό που στην ουσία δεν αντέχω είναι το αυθάδες άρωμα της κάσιας, της πολύ πιο φτηνής πρωτοξαδέρφης της κανέλας της Κεϋλάνης, που πωλείται συχνά ως κανέλα λόγω της πολύ χαμηλότερης τιμής της.

Αν δεν τα πας και τόσο καλά με την όσφρηση, για να διακρίνεις τα λεπτά αρώματα της γνήσιας κανέλας, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να τις ξεχωρίσεις κι ο πιο απλός είναι να παρατηρήσεις πώς είναι τυλιγμένο το «μασουράκι» τους: στη μεν κανέλα τα λεπτά φύλλα του φλοιού - που παίρνουν από τα κλαδιά του δέντρου - τοποθετούνται το ένα πάνω στο άλλο και έτσι ρολάρονται, ενώ το μασουράκι της κάσιας αποτελείται από ένα μόνο φύλλο χοντρού φλοιού, που ρολάρεται από τις δύο άκρες προς το κέντρο του. Όσο για την κανέλα σε σκόνη, που κι αυτή νοθεύεται, για τη γνησιότητα της, εκτός από το άρωμα, μπορεί να σε διαφωτίσει και χρώμα της: η κανέλα είναι ξανθοκάστανη ενώ η κάσια είναι μάλλον καστανοκόκκινη. Οι συνταγές που ακολουθούν χρειάζονται την αληθινή κανέλα, για να τους δώσει το ζεστό και λεπτό άρωμά της.

Κεφτέδες με κανέλα κι αμύγδαλα

Υλικά:

Για το σερβίρισμα:

Καβουρδίζω τα αμύγδαλα σε αντικολλητικό τηγάνι, χωρίς να προσθέσω κάποιο λίπος, και μόλις πάρουν χρώμα τα απομακρύνω από τη φωτιά και τα αφήνω να κρυώσουν. Τα περνάω από μηχανή κοπής, χωρίς να τα κονιορτοποιήσω εντελώς.

Ζυμώνω τον κιμά με τα αμύγδαλα, το τυρί, την κανέλα και το ξύσμα των εσπεριδοειδών και στο τέλος προσθέτω τα αβγά. Πλάθω το μείγμα σε κεφτέδες μεσαίου μεγέθους και τους τηγανίζω σε καυτό λάδι, λίγους- λίγους, μέχρι να πάρουν ροδοκόκκινο χρώμα. Τους βγάζω με τρυπητή κουτάλα και τους αφήνω πάνω σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας για να τραβήξει το λάδι του τηγανίσματος.

Τέλος ζεσταίνω τη σάλτσα της τομάτας, ρίχνω τους κεφτέδες και τους αφήνω να πάρουν μια βράση για 10 λεπτά, μέχρι να ψηθούν καλά. Τους σερβίρω αμέσως

Σούπα με μπίρα και κανέλα
Υλικά:

Λιώνω το βούτυρο σε μια κατσαρόλα και το αναμειγνύω με το αλεύρι. Μόλις αρχίσουν να δένουν, κι ενώ ανακατεύω συνεχώς με ξύλινη κουτάλα, προσθέτω, λίγο-λίγο, το γάλα, τα μπαχαρικά, το ξύσμα του λεμονιού και τη ζάχαρη και αφήνω το μείγμα να σιγοβράσει σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία.

Χτυπάω την κρέμα γάλακτος (με ηλεκτρικό σύρμα) με το αβγό και τη μπίρα, μέχρι να αφρίσει το μείγμα και το προσθέτω στην μπεσαμέλ που έχω ετοιμάσει στην κατσαρόλα. Συνεχίζω να σιγοβράζω τη σούπα μέχρι να εξατμιστεί κάπως η μπίρα και σερβίρω την σούπα ενόσω είναι ακόμα ζεστή.

Οι καλεσμένοι μου της προσθέτουν είτε περισσότερο ξύσμα λεμονιού είτε περισσότερη κανέλα.