Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Και για τις πατάτες, όπως για τη σοκολάτα, ισχύει το χιλιοειπωμένο «9 στους δέκα τις αγαπούν, ο 10ος λέει ψέματα». Ναι, σιγά μη σας πούμε πώς να μαγειρέψετε πατάτες, θα σκέφτεστε - κι όμως! Ακόμα και τα χιλιοδοκιμασμένα μας φαγητά κρύβουν μυστικά και περιθώρια απογείωσης. Κολπάκια, σάλτσες, περάσματα τελευταίας στιγμής από τηγάνια και φούρνους για να δοκιμάσουμε κάτι αλλιώτικο, ίσως πιο ενδιαφέρον, σίγουρα πιο νόστιμο. Ένα κιλό καλές πατάτες - περιβολίσιες αν γίνεται - χρειαζόμαστε και ας αρχίσουν οι δοκιμές! 

Πρώτες και καλύτερες οι τηγανητές - και ποιος δεν τις εξαφανίζει με το που αραδιαστούν στην πιατέλα; Άλλοτε σπιρτένιες και ψιλές, άλλοτε ψωμωμένες και μακρουλές, πάντοτε όμως σύμφωνα με τις ασυναγώνιστες οδηγίες της Αγλαΐας, μητέρας του Δημήτρη Ποταμιάνου, για αξεπέραστες τηγανητές πατάτες.

Πόσο λάδι; Να καίει ή απλώς να ζεσταθεί; Αλάτι στο τηγάνι ή μετά; Η Λεονί Σταφυλά επιμένει πως η καλοτηγανισμένη πατάτα δεν θέλει κόπο αλλά τρόπο και ως γνήσια πατατομανής γράφει τα δικά της κόλπα για το πολυπόθητο «τραγανές από έξω, μαλακές μέσα».

Και μετά και μετά; Το παιδικό βραδινό - γουρουνιά - βάλσαμο για την ψυχή: πατάτες με αυγά όπως τα συνηθίζει η Καλή Δοξιάδη. Ο κρόκος να μη πήξει καλά, για να σκορπίσει λιμπιστερά στο ανακάτεμα.

Δεύτερη θέση στην καρδιά μου οι σαλάτες τους. Ούτε μαγιονέζες, ούτε μπέικον, ούτε αυγά: η Γκέλη Βούρβουλη ετοιμάζει ανάλαφρη πατατοσαλάτα για ταράτσα, ό,τι πρέπει για μαζώξεις και πάρτι, με κρίταμα, καλό λάδι, κάπαρη και αγγουράκια τουρσί.

Με τζατζίκι ελαφρύτερο από τα συνηθισμένα γίνεται πιο δροσερή ενώ με μυρωδικά, σκόρδο, αντζούγιες και ελαιόλαδο η Λεονί Σταφυλά την πρασινίζει με μεσογειακή salsa verde που ευωδιάζει καλοκαίρι.

Έπονται οι σαλτσερές τους εκδοχές, που δίνουν έξτρα νοστιμάδα στην τηγανιά. Η Ευφροσύνη Κάτσουνα, επιρρεπής στο λιωμένο τυρί και το μπέικον, φτιάχνει πατάτες σπέσιαλ προσεγμένες αλά κρητικά: με κρέμα από γραβιέρα-μυζήρθα και καπνιστή πανσέτα - καλύτερα δεν γίνεται!

Την αδυναμία της στις καλοτηγανισμένες πατάτες παραδέχεται και η Αγλαΐα Κρεμέζη - ιδού η δική της πρόταση: patatas bravas, μεζές ισπανικός και ακατανίκητος, με σκορδάτη μαγιονέζα (αλιόλι) και πικάντικη σπιτική ντοματόσαλτσα (μπράβα).

Μένουμε στο τηγάνι για δυο ακόμα ονομαστά κόλπα. Πατάτες αντιναχτές, όπως στην Κύπρο, δια χειρός Άντρης Κωνσταντίνου, που δεν λείπουν ποτέ από το τραπέζι. Σκάνε λίγο στις άκρες όπως ανακατεύονται στο τηγάνι - μούρλια!

Η μεγάλη μαστοριά όμως βρίσκεται στις pommes sarladaises του Δημήτρη Ποταμιάνου. Ροδισμένες στο λίπος της πάπιας ή της χήνας, με μπόλικο σκόρδο και φύλλα μαϊντανού. Το καλύτερο ταίρι - και πιο ταιριαστό - για confit, το παστό μπούτι πάπιας.

Αναστασία Λαμπρία ακολουθεί και οι κυρίες του σπιτικού της. Στην αρχή κομμένες σε κύβους, βρασμένες και χτυπημένες για να σπάσουν οι άκρες τους (όσο πιο σπασμένες, τόσο πιο τραγανές μετά) και τέλος πέρασμα από τον φούρνο με πιπέρι, ρίγανη, δεντρολίβανο. Βρείτε μου έναν, έστω έναν, που να μπορέσει να τους αντισταθεί!

Δεδομένες κι ευκολονόητες τις θεωρούμε ως συνοδευτικό, όμως οι παραλλαγές τους ατέλειωτες: η Καλή Δοξιάδη βάζει κάστανα, γλυκοπατάτα, κυδώνι και καρότα στο ταψί δίπλα τους, περιχύνει με χυμό λεμόνι ή πορτοκάλι και ξεφουρνίζει τις πιο νόστιμες πατάτες.

Τελευταίες μα όχι έσχατες τούτες οι ψητές, κομμένες σαν πτυχές βεντάλιας, να θυμίζουν τσιπς μα με λίγη παραπάνω δελεαστική ψίχα. Γνωστές ως “Hasselback potatoes”, μυρωδάτα πατατάκια που, τσίμπα - τσίμπα, ούτε πηρούνι δεν λερώνεις για χάρη τους.

Και πόσους ακόμα τρόπους έχουμε! Με την ετικέτα πατάτες, βρίσκετε ευθύς αμέσως συγκεντρωμένες όλες μας τις συνταγές.