Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Δεν το βρίσκεις ακόμη στην αγορά αλλά υπάρχει στην κουζίνα μου, κάνε υπομονή ως τις αρχές Μαΐου που θα κάνει την επίσημη πρώτη στη γιορτή του Αθηνοράματος. Και χτες το βράδυ άνοιξα το βαζάκι, που ήδη το 'χα φτάσει μόνη μου ως τη μέση στα κρυφά, πήρα από το συρτάρι ένα μικρό πηρουνάκι, τσίμπησα κάμποσο στα δόντια του πηρουνιού και πρόσταξα τους ομοτράπεζούς μου αυτό που είχα διδαχτεί και υποστεί κι εγώ μικρή σε κάθε νέα δοκιμή: «Κλείστε τα μάτια, ανοίξτε το στόμα». Η όσφρηση και η γεύση να πάρουν το πάνω χέρι, η όραση να λείψει για να 'ρθει πιο δυνατή έκπληξη.

Καπνιστό χταπόδι της εταιρείας Στέφου, από το Αιτωλικό. Κοιτάω απ’ έξω το γυάλινο βαζάκι σαν σε ενυδρείο. Οι λεπτοκομμένες ροδέλες του χταποδιού μοιάζουν με κορδέλες που περιτυλίσσονται και γυαλίζουν μέσα σε λάδι. Ανάμεσα τους, πέρλες καθοριστικές 3-4 ειδών πιπέρια, ολόκληροι κόκκοι.

Τον Στέφο τον ήξερα για τα αυγοτάραχά του, χάρις στον Δημήτρη Ποταμιάνο που ομνύει στα προϊόντα του. Με έναν τρόπο διόλου παράδοξο ο Δημήτρης βρίσκεται πίσω από το νέο προϊόν Στέφου, το καπνιστό χταπόδι και να πώς. Υπήρξε καθηγητής στο Πάντειο και εξελίχθηκε σε μέντορα του Πέτρου Παραγιού, τον εκ Καρπάθου γαμπρό στην οικογένεια Στέφου, μανιώδη χταποδά. Η κουζίνα δεν είναι πεδίο νοικοκυροσύνης, είναι πεδίο έκφρασης, ήταν το βασικό που έμαθε ο Παραγιός από τον μέντορά του κι αυτόν τον χάραξε.

Και πήρε την απόφαση να δοκιμαστεί στην παραγωγή γύρω από τη δική του γαστρονομική αδυναμία, τα χταπόδια. Χταπόδια Τ1, της Μεσογείου – από ένα χταπόδι 3.5 κιλών βγαίνει 1 κιλό τελικό προϊόν. Αλάτισμα με αφρό Μεσολογγίου. Και κάπνισμα, κάπνισμα, κάπνισμα σε τριών ειδών διαφορετικά ξύλα: κερασιά, βελανιδιά. καρυδιά. Αντάμωμα με τα πιπέρια λευκά, πράσινα, ροζ, μαύρα και συσκευασία μέσα σε λάδι (θά 'θελε να 'ναι σησαμέλαιο αλλά αυτό θα έκανε την τιμή να ξεφεύγει).

Η πρόθεσή μου ήταν να φτιάξω μια δυνατή σαλάτα, με τη ρόκα να κυριαρχεί και πάνω να απλώσω τις ροδέλες/κορδέλες του καπνιστού χταποδιού. Να ρίξω καλό ελαιόλαδο και μετά να σκεφτώ αν θέλω ξύδι ή λεμόνι. Να 'χω ψήσει ψωμί και να το χαρούμε σε όλο του το μεγαλείο.

Δεν πρόλαβα, το βαζάκι το τελειώσαμε στο τσιμπητό και συνέλαβα τον εαυτό μου να κάνω το ίδιο “Κλείσε τα μάτια, άνοιξε το στόμα” που μου 'χε κάνει ο πατέρας μου πενήντα χρόνια πριν, πάλι για ένα δώρο από την περιοχή της λιμνοθάλασσας.