Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Λοιπόν, πολύ κάνω κέφι το Σύνταγμα και τα μαγαζάκια με νοστιμιές που τελευταία στήνονται στα πέριξ. Σταθερές αξίες, όπως το Άριστον της Βουλής με τις άριστες τυρόπιτες (και σπανακόπιτες - γιατί τα πεϊνιρλί;) αλλά και νέα στέκια όπως το Metropolis Sandwich του ίδιου δρόμου με τα σπουδαία σάντουιτς.

Και τα τελευταία χρόνια πάντοτε μια στάση λίγο πιο πέρα, στο 13 της οδού Νίκης, στο μικρό μαγαζάκι της γαλλίδας Amandine, το πρώτο - και μακράν καλύτερο - bagel shop στην Αθήνα. Χρειάζεται λίγη προσοχή να το εντοπίσεις, δεν θα το βρεις αν περάσεις επιπόλαια.

Ψωμάκια στρογγυλά και αφράτα, γευστικά ακόμα και σκέτα. Ζύμη απλή ή με λιαστή ντομάτα, ολικής άλεσης ή με παπαρουνόσπορο. Κάθε πρωί ζυμώνονται και ψήνονται εκεί, πίσω από την μπεζ κουρτίνα κρύβεται το μικρό εργαστήριο, κατόπιν υπομονετικά μένουν στα ράφια. Όχι για πολύ, όσο μεσημεριάζει λιγοστεύουν επικίνδυνα. Πριν γεμιστούν κόβονται στη μέση, περνάνε από τη φρυγανιέρα δυο-δυο για λίγο, έτσι γίνονται τραγανά έξω και μαλακά μέσα.  

Στα του γεμίσματος: ζαμπόν Πάρμας, μαύρο σαλάμι, παστράμι, αβοκάντο, iceberg, σαλάτα μελιτζάνας, σος μουστάρδας ως και κόκκορας!

Τυριά να δουν τα μάτια σου: το γαλλικό, όμοιο με γραβιέρα, compté, σεβρ, αγελαδινό μπρι, μοτσαρέλα, τυρί-κρέμα και παρμεζάνα. Τα bagel κοσμοπολίτικα σε γεύση και ονομασίες. Το Montecarlo, το Vienne (με παστράμι, τυρί, iceberg, αβοκάντο και σως της αρεσκείας σου), το Lisbon (με κόκκορα, compté, iceberg και σως), το Roma, το Porto Fino. Έτοιμες προτάσεις και συνήθεις συνδυασμοί στον μαυροπίνακα, να παίρνεις ιδέες, μα η Amandine πάντα πρόθυμη να τους αλλάξει και να τα ετοιμάσει όπως ακριβώς τα προτιμάς. 

Το μεγάλο παιχνίδι παίζεται λίγο πριν το τέλος, όταν μπαίνουν οι σως: chutney μάνγκο, μελιού-μουστάρδας, μουστάρδα σκέτη ή πέστο βασιλικού; Η επιλογή δυσκολεύει, μπερδεύεσαι και τα θες όλα. Οι τιμές τους ό,τι πρέπει: από 1,50 ως 4,50 το ακριβότερο, το Vienne. Η ποικιλία ανεξάντλητη. Κάθε μήνας έχει το δικό του bagel - για τον Απρίλη, ας πούμε, προβλεπόταν γεμισμένο με κρασάτο καλαμάρι, καραμελωμένη σε κονιάκ ντομάτα και πιπεριά, μουστάρδα με μέλι και ελιές.

Δεν είναι ογκώδη μα σφιχτά και χορταστικά για πολλή ώρα. Όσα αλμυρά κι αν δοκιμάσω πάντα καταλήγω στο απλό γεμισμένο με νουτέλα, για να κλείσει ο γνωστός κύκλος (αλμυρό-γλυκό) μα και γιατί έτσι μόνο καταλαβαίνεις το μεγαλείο της καλής ζύμης.

Κι αν (με δυσκολία) καταφέρεις να πάρεις τα μάτια σου από τα bagels, βλέπεις τις προθήκες γεμάτες με λιμπιστερά, σε όψη και γεύση, γλυκά: εκλέρ, μάφιν λεμονιού

και το άφταστο μπράουνις μαύρης σοκολάτας, που αν το προλάβετε αξίζει τη δοκιμή.

Ωραίος καφές και μόλις απομακρυνθείς, στην τελευταία μπουκιά, θα μετανιώσεις που δεν πήρες ένα bagel παραπάνω.

Στην Amandine - Bagels, Νίκης 13, στο Σύνταγμα.