Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Ο κήπος μας γεμίζει κάθε άνοιξη με σκληροτράχηλες τσουκνίδες. Χρειάζονται μόλις μερικές εβδομάδες για να δημιουργήσουν μικρά δάση ανάμεσα στα γεράνια, τις ρίγανες, τις πικροδάφνες και τα υπόλοιπα αδέσποτα αγριόχορτα που κυκλοφορούν ελεύθερα στα εδάφη μας. Και παρά τα τσουξίματα που με κερνάνε αβέρτα, δεν μου κάνει καρδιά να τις ξεριζώσω.   

Πριν μερικά καλοκαίρια έμαθα ότι οι τσουκνίδες λειτουργούν τονωτικά στο χώμα που τις φιλοξενεί οπότε και ξεκίνησα να δοκιμάζω τα κόλπα που μου πρότειναν εμπειρότεροι ερασιτέχνες κηπουροί με πρώτο και καλύτερο τον ορό τσουκνίδας, ο οποίος φτιάχνεται πανεύκολα και είναι θαυματουργός.

Έχουμε και λέμε :
Κλαδεύουμε κατά το 1/3 τις τσουκνίδες, όταν πια έχουν πάρει μπόι αλλά δεν έχουν ξεκινήσει να ανθίζουν, και τις μοιράζουμε σε κουβάδες με μπόλικο νερό (υπολογίστε 10 λίτρα νερό ανά κιλό τσουκνίδων). Τις σκεπάζουμε και τις αφήνουμε για 6 μέρες να μουλιάσουν με την ησυχία τους σε κάποιο σημείο που δεν το χτυπάει ο ήλιος. 

Όταν οι 6 μέρες περάσουν, το νερό στους κουβάδες έχει απορροφήσει όλα τα ωφέλιμα στοιχεία από τις τσουκνίδες και ο ορός μας είναι έτοιμος. Ποτίζουμε με το νερό-ορό όλα τα φυτά δίνοντας έμφαση στα σημεία του κήπου που το χώμα έχει χάσει το κέφι του και δεν είναι και πολύ καρπερό.

Εγώ κρατάω κάμποσο ορό τσουκνίδας σε ένα ψεκαστήρι και ψεκάζω με αυτόν 2 φορές την εβδομάδα τα γεράνια και τα μπέντζαμιν για προστασία από ενοχλητικούς μουσαφίρηδες όπως π.χ η μελίγκρα. Φέτος σκέφτομαι να ενισχύσω τον τσουκνιδοορό με αιθέριο έλαιο ευκάλυπτου μπας και κρατήσω μακριά και τα κουνούπια γιατί, για να είμαι ειλικρινής, με τους βασιλικούς δεν έχω δει προκοπή. Κι αν πιάσει το πείραμα (αμήν), θα είστε οι πρώτοι που θα ενημερώσω.

Περισσότερα άρθρα της Μαρίας Πετρίδη