Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Ναι, θα έχουμε μάζωξη και αυτή την Κυριακή περιμένοντας εναγωνίως, με σφιγμένο στομάχι, αποτελέσματα και ποσοστά. Οι τσέπες όλων, φευ, άδειες, ούτε λόγος για μπουφέ και μαγειρέματα, εκκαθάριση ψυγείου και εμπρός καλέ μου ρεφενέ: Ένας (εγώ) θα φτιάξει τυροπιτάκια, ο άλλος το γλυκό που πετυχαίνει καλύτερα, κάποιος θα μπει στην κουζίνα για να ετοιμάσει μεζέδες στα πεταχτά με τα ρέστα του ψυγείου. «Έλα με το μεζεδάκι σου», κάπως έτσι κλείνω το τηλέφωνο καλώντας φίλους για το απόγευμα της Κυριακής. Οι bostanistas στα μεζεδάκια κάνουν στράκες, είναι το δυνατό μας χαρτί, στα κιτάπια τους προστρέχω για να βρω ιδέες και να φτιάξουν λίγο τα κέφια. Άλλωστε ο πιο σίγουρος, και νόστιμος, τρόπος να ξεχαστείς είναι το παιχνίδι της κουζίνας.

Τα συνηθίζω για εκδρομές και αποδράσεις αλλά, εύκολα και γρήγορα καθώς είναι, μπαίνουν σε εκλογικό ρυθμό και τα αφράτα τυροπιτάκια. Για να μας χορτάσουν λίγο, ανακατεύω ψιλοκομμένο μπέικον ή όποιο αλλαντικό έχει μείνει στο ψυγείο με το τυρί πριν τα πλάσω. Όλα τους ταιριάζουν.

Η Μαρία Πετρίδη καταφθάνει με την τυρόπιτα της ακαμάτρας - που μόνο ακαμάτρα δεν είναι. Φέτα, αυγά, γάλα, αλεύρι, μαγιά τα μόνα αναγκαία, όσο γρήγορα την ετοιμάζει άλλο τόσο γρήγορα αφανίζεται από την πιατέλα.

Το ζητούμενο είναι το τσιμπολόγημα, ούτε πιάτα και πηρούνια, ούτε σερβιρίσματα. Οπότε τον πρώτο λόγο έχουν οι μπουκιές, τα κριτσίνια και οι σάλτσες, ό,τι μπορεί να φαγωθεί στα όρθια. Με περίσσιο χιούμορ ο Κώστας Τσαούσης έχει ετοιμάσει το μεζεδάκι για το τέλος της λιτότητας. Αποξηραμένα σύκα, αυγοτάραχο και κρέμα βασιλικού, θεΐκές μπουκιές μαζί με κρασί ή κρύο, πάντοτε, τσίπουρο.

Από τα ορεκτικά πλατό των Αργεντίνων, Picadas όπως μας τα σύστησε η Γκέλη Βούρβουλη, κρατώ την ιδέα και ακολουθώ τον τρόπο της γιατί οι προμήθειές μου ωχριούν μπροστά στην αυθεντική τους εκδοχή. Βάζω όσα κομμάτια τυριού έχουν μείνει στο ψυγείο, αλλαντικά, μερικά ντοματίνια και ψωμί ψημένο. 

Για τα τυριά που στο ψυγείο έχουν μείνει μόνο φλοίδες - και δεν είναι λίγα - έχω δικό μου κόλπο κλεμμένο από τους Γάλλους, to fromage fort, μια κρέμα από τυριά, βούτυρο, λίγο κρασί και μυρωδικά, ό,τι καλύτερο πάνω σε φρυγανισμένο ψωμί για τις αγχωμένες μπουκιές μπροστά στην τηλεόραση.

Ντοματένιες σάλτσες, το καλύτερὀ μου. Με ψημένες πιπεριές, σκόρδο, καρύδια και μυριστικά, η εκ Συρίας κατακόκκινη μουχαμάρα. Μα τι νόστιμο πράγμα ! Άλειφε-άπλωνε σε ψωμί ή κράκερ ξαφανίζεται ως δια μαγείας.

Εναλλακτικά, ζουμερή ιδέα, η σάλτσα πεπερονάτα του Φιλάρετου Ψημμένου. Όση περισωθεί, μπαίνει στο βαζάκι και φυλάσσεται για έναν σωρό μαγειρέματα από την επομένη.

Σάλτσες δίχως κριτσίνια και μπισκοτάκια δεν νοούνται: Πρώτα τα απλά της Μαρίας Τσέκου, τραγανά και ροδοκόκκινα, ό,τι πρέπει για συνοδεία. 

Αλλά και τα αλμυρά μπισκότα της Κικής Τριανταφύλλη, εκείνα τα ονομαστά της μητέρας της, Ματούλας. Βραχάκια τραγανά και νόστιμα, ταιριάζουν το ίδιο ωραία με τυριά και μαρμελάδες. Άσε που εκτελούν επάξια χρέη ψωμιού μόλις τελειώσει.

Τα γλυκά στο τέλος, μόλις μισοχορτάσουμε. Σοκολατόπιτα αλα Έβελυν Φώσκολου, χιλιοδοκιμασμένη και απλούστατη, λίγο να μείνει στο ψυγείο για να σφίξει και μοιράζεται στα πιάτα - κανείς δεν μπορεί να της πει όχι.

Η Κική Τριανταφύλλη επανέρχεται με τα δυο της σουξέ: Μους με λεμόνι στο μπαλκόνι, με καραμελωμένο ξύσμα λεμονιού παρακαλώ, δροσερή και ανάλαφρη.

Και έξοχο παγωτό βανίλιας άνευ παγωτομηχανής, για εμάς, τους μη εξοπλισμένους μεν παγωτομανείς δε. Κάνει για μεσημεριανό, βραδινό ως και πολύ βραδινό. Βανίλια, κρέμα γάλακτος, ζάχαρη, αυγά, τρεις ώρες κατάψυξης και ιδού παγωτό σπιτικὀ όλες τις ώρες.

Τούτες είναι μόνο μερικές ιδέες - δείτε εδώ όλα μας μεζεδάκια, συγκεντρωμένα και με οδηγίες κατατοπιστικές. Η συγκυρία ζὀρικη, τα πορτοφόλια σφιχτά ως άδεια. Ακόμα και τώρα όμως, που οποιαδήποτε επένδυση σε χρήματα και χρόνο για το τι θα φάμε δείχνει παράλογη, μένει να χαιρόμαστε με το συμβάν της μάζωξης. Αυτό κρυφολιμπίζομαι κάθε που ακούω για δείπνο, όχι τα μαγειρέματα. Τραπέζι γιορτινό, λοιπόν, κι ας σερβίρουμε στα πιάτα τους πιο λιτούς μεζέδες. Οτιδήποτε, αρκεί να έχουμε γιορτή επειδή βρεθήκαμε.