Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Το βραδινό γεύμα - μανιέρα των τελευταίων εβδομάδων είναι κοτόπουλο κομμένο σε κομμάτια, αλειμμένο με μουστάρδα σπιτική, λάδι, λεμόνι και ψημένο στην μικρή ψηστιέρα πάνω στην εστία. Από δίπλα πατάτες (τι άλλο;), αν και οι συνήθεις τρόποι μαγειρέματός τους φαίνεται πως κούρασαν: «Τηγανητές; Όχι πάλι τηγάνια και λαδίλες. Οι ψητές αργούν πολύ. Βραστές; Τι είμαστε, άρρωστοι;». Και πώς αλλιώς να τις φτιάξεις;

Ψητές αλλά κομμένες σαν πτυχές βεντάλιας, να θυμίζουν τσιπς μα με λίγη παραπάνω δελεαστική ψίχα. Για την ιστορία, το κολπάκι απαντάται ως “Hasselback potatoes”, ονοματοδοσία διόλου ευφάνταστη αφού η πρωτότυπη ιδέα ανήκει σε σουηδικό εστιατόριο ονόματι Hasselbacken, που τις σέρβιρε σε πεινασμένους Στοκχολμέζους ως hasselbackspotatis κάπου στη δεκαετία του 1940. Σκόρδο και μυρωδικά σφηνώνονται ανάμεσα στις ροδέλες και σε λιγότερο από ώρα έχεις μυρωδάτα πατατάκια που, τσίμπα - τσίμπα, ούτε πηρούνι δεν θα προλάβεις να λερώσεις για χάρη τους.

Καθαρίζουμε τις πατάτες από τα πρώτα χώματα και τις τρίβουμε κάτω από νερό με το σκληρό μέρος ενός καθαρού σφουγγαριού πιάτων. Δεν θέλουμε να χάσουν τη φλούδα τους, πρέπει όμως να καθαρίσει καλά. Ανάβουμε τον φούρνο στους 200°C. Όπως είναι ξαπλωμένες, κόβουμε μια παχουλή φλοίδα από την «κοιλιά» τους, ώστε, γυρίζοντάς τες από την άλλη πλευρά, να μπορούν να σταθούν σε ίσια επιφάνεια χωρίς να κυλούν. Με ένα κοφτερό μαχαίρι τις κόβουμε σε ροδέλες χωρίς όμως να φτάσουμε ως τη βάση. Aφήνουμε ένα μικρό, πολύ μικρό, μέρος της άκοπο για να μη χωριστούν σε φέτες αλλά να στέκονται ενωμένες σαν βεντάλια.

Ανάμεσα στα κομμάτια σφηνώνουμε διαδοχικά τις σκελίδες του σκόρδου κομμένες σε μικρότερα μέρη και τα κλαράκια του δεντρολίβανου. Σκοπός μας κάθε κομμάτι να διαχωρίζεται από το διπλανό του με κάτι, ώστε να εξασφαλίσουμε καλύτερο πέρασμα του αέρα άρα και ψήσιμο. Αν μας κάνει κέφι, στριμώχνουμε εδώ κι εκεί καμιά φετούλα τυρί.

Τις τοποθετούμε σε ευρύχωρο πυρέξ (το οποίο έχουμε στρώσει με αλουμινόχατρο για να γλιτώσουμε τη δύσκολη λάντζα αργότερα) ώστε να μη ζοριστούν και κλείσουν οι ροδέλες, πασπαλίζουμε με ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι, θυμάρι ή ρίγανη και, αν θέλουμε, λίγη μουστάρδα. Δεν το παρακάνουμε με τις ποσότητες, προσέχουμε ώστε ο πάτος του σκεύους απλώς να είναι λιπαρός, όχι οι πατάτες να βουτούν στο λάδι, γιατί δεν θα ψηθούν ομοιόμορφα. Λίγος χυμός λεμονιού ταιριάζει μια χαρά - προσοχή και πάλι στις ποσότητες γιατί αν η στάθμη ανέβει, τα χάσατε τα τραγανά πατατάκια (έτσι την πατήσαμε εμείς την πρώτη φορά).

Ψήνετε στους 200 για κάτι λιγότερο από μία ώρα, προσέχοντας πριν το ξεφούρνισμα οι άκρες να είναι τραγανές και το εσωτερικό να έχει ψηθεί καλά. Μερικά μόνο λεπτά αναμονής να μην αχνίζουν, τσιμπολογήστε τις όσο είναι ακόμα ζεστές.