Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

“Μητέρα όλων των σπόρων” κατά τους Ίνκας, η κινόα δεν ανήκει στα δημητριακά (ο ακριβής όρος είναι “ψευδο-δημητριακό”), μου θυμίζει πολύ το πλιγούρι. Θρεπτική, ωφέλιμη, εύπεπτη, χωρίς γλουτένη - όσα και να άκουγα κατά καιρούς με άφηναν παγερά αδιάφορο απέναντι στους ημιδιάφανους κόκκους της που τους έβρισκα, χωρίς να έχω δοκιμάσει ποτέ, απολύτως άγευστους. Μέχρι που έφτασε συνταγή από την έμπιστή μου Γαλλίδα για να με δελεάσει να την δοκιμάσω σε σαλάτα, χάρη στα χρώματα και το σημείωμά της πως είναι ανέλπιστα γευστική. Μάζεψα ό,τι λαχανικό υπήρχε στο ψυγείο, άνοιξα μια κονσέρβα μαύρα φασόλια (νομίζω τύπου αζούκι) και δοκίμασα το κόλπο της: δεν την βράζει απλώς, όπως συνηθίζεται με την κινόα. Αφού την ξεπλύνει, την περνάει από το τηγάνι με μια κουταλιά λάδι για ελάχιστα λεπτά, να πάρει γεύση και όψη λίγο πιο δελεαστική. Τα λαχανικά ζωηρεύουν τη γεύση, το βουτυράτο αβοκάντο κάνει τις μπουκιές χορταστικές και η κινόα ωφελεί πολλαπλώς. Pas mal.

Τα της κονσέρβας τα έχουμε ξαναπεί: όπως υποστηρίζει και ο τρανός τροφοσυλλέκτης Φιλάρετος Ψημμένος, η κονσέρβα δεν είναι ντροπή. Ντροπή είναι να την φάμε σκέτη.

Για μια σαλάτα χορταστική:

Πρώτα-πρώτα το μαγείρεμα της κινόας με φόβο και δέος, μήπως και δεν τα καταφέρω ως πρωτάρης. Ακουλουθώ τους χρόνους της συσκευασίας όμως βάζω σε εφαρμογή και το κόλπο της Γαλλίδας: αφού την ξεπλύνω σε σουρωτήρι, ζεσταίνω λίγο ελαιόλαδο σε άνετο, μεγάλο τηγάνι. Μόλις ζεσταθεί, αλλά όχι να κάψει, την αδειάζω εκεί και την αφήνω να μαγειρευτεί για πολύ λίγα λεπτά, 3 με 4 μάξιμουμ, ίσα να ροδίσει και να μυρίσει ωραία. Στο ίδιο τηγάνι προσθέτω κρύο νερό μέχρι να την σκεπάσει, περίπου δύο φλιτζάνια, και αφήνω να πάρει βράση για περίπου 20 λεπτά. Μετά το βράσιμο, σούρωμα και αναμονή σε μπολ για λίγα λεπτά μέχρι να κρυώσει κάπως.

Στο μεταξύ κόβω το αβοκάντο σε κύβους, τα ντοματίνια στη μέση, το κρεμμύδι σε ροδέλες και στίβω το λεμόνι. Λιώνω και τη σκελίδα του σκόρδου. Ανοίγω και την κονσέρβα με τα φασόλια και παίρνω όσα θέλω. Τα αδειάζω όλα σε άνετο μπολ, προσθέτω τον χυμό του λεμονιού και, δοκιμάζοντας, αλάτι και πιπέρι. Κρατάω τον κόλιανδρο για το τέλος.

Προσθέτω και την κινόα, ανακάτεμα καλό αλλά απαλό, να μπερδευτούν υλικά και χρώματα και ο κόλιανδρος στο φινίρισμα. Ε, και λίγη τριμμένη φέτα για σίγουρη νοστιμιά, ταιριάζει γάντι.