Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Ένα από τα τοπία που συνδέονται με το όνομα “Ελλάδα” στην παγκόσμια ιστορία είναι οι Δελφοί. Το τοπίο αυτό είχε πάντα στο μυαλό μου κάτι μυστηριακό. Ίσως γιατί βλέπω κάπου εκεί ανάμεσα στους ναούς και τα κτήρια των θησαυρών την μεγάλη ιέρεια, την Πυθία, να εκστασιάζεται και να δίδει τους χρησμούς του Απόλλωνα. Του Απόλλωνα που δεν ευτύχησε στον έρωτα του με την Δάφνη. Τη Δάφνη, που μεταμορφώθηκε σε φυτό, και έδινε τα φύλλα της να τα μασήσει η Πυθία για να μεταβεί στην έκσταση και να δώσει τους χρησμούς. 

Η δάφνη, μαζί με άλλα αρωματικά φυτά (δενδρολίβανο και ρίγανη), θα δώσει σήμερα τον καπνό για να μεταβούν στην έκσταση οι συνδαιτημόνες, γευόμενες καπνιστές χοιρινές μπριτζόλες. Προτιμώ τον λαιμό, για να είναι το κρέας ζουμερό και νόστιμο. Και με το κάπνισμα – όπως ελπίζω ότι θα συμφωνήσετε αφού τις γευθείτε – οι μπριτζόλες του χοιρινού λαιμού απογειώνονται γευστικά. Το πρόχειρο αλλά αποτελεσματικό κάπνισμα γίνεται στην αυλή μου, με αρωματικά που φύονται στον περιβάλλοντα χώρο.

Το μόνο που έρχεται από λίγο μακριά είναι το τσάι του βουνού, που είναι από την Όχη της νότιας Εύβοιας, που το βλέπω κάθε μέρα να προβάλει στα νοτιοανατολικά.

Προετοιμάζω το κρέας σε ένα ήπιο διάλυμα με αλάτι, νερό, λίγη ζάχαρη και τρίμμα λεμονιού. Το αφήνω για 2 περίπου ώρες και μετά προχωρώ στο κάπνισμα.

Το πολυσκεύος που χρησιμοποιώ είναι απλό και θαυματουργό. Τοποθετώ τα φυτά και τα ξερά φύλλα  από πάνω τη σχάρα. Ανάβω τα ξερά, αφήνω να φύγει ο πολύς καπνός, τοποθετώ τις μπριτζόλες και σκεπάζω. Αφήνω σκεπασμένες τις μπριτζόλες για 10 λεπτά.

Το κάπνισμα αυτό είναι πολύ ήπιο αλλά δεν παύει να είναι πολύ γευστικό. Και γίνεται τόσο εύκολα, αρκεί να έχω διαθέσιμα τα ξερά φύλλα και το τσάι του βουνού.  Αφού καπνιστούν, οι μπριτζόλες είναι έτοιμες για ψήσιμο. Κάρβουνα ή κουζίνα, ό,τι είναι διαθέσιμο.

Εν προκειμένω σχάρα στην κουζίνα μαζί με πράσινες καυτερές πιπεριές για να κρατάνε τα μπόσικα. Μοσχοβόλησε το σπίτι με τα μπριτζολάκια!

Μόλις δε προσέθεσα σκόρδο και ξύδι στις πιπεριές, το κοκτέιλ ολοκληρώθηκε. Ποιος ξέρει; Ίσως περάσει για μεζέ και η Πυθία.

Ένα αγιωργίτικο είναι ένας καλός συνοδός των εδεσμάτων.
Enjoy!

*Ο Νίκος Μορόπουλος διατηρεί το blog Παναθήναιος