H ζωή μου όλη: Τα μαύρα μάτια σου
Βάζω τίτλο το ωραιότερο τραγούδι του Μανώλη Αγγελόπουλου (άντε το δεύτερο καλύτερο γιατί υπάρχει και το Δε σε κρίνω που δεν μ’ αγαπάς) και ετοιμάζω μετά από κοπιώδη αναζήτηση την καλύτερη κατ’ εμέ σούπα από μαύρα φασόλια. Μαύρα μάτια, μαύρα βόλια, μαλλιά σγουρά μαλλιά κοράκου χρώμα, ριζόττο με μελάνη σουπιάς, μαύρα φασόλια. Διασκεδάζω, νομίζω η αφελής, τη σκοτεινιά του τοίχου που μας περιβάλλει και μας γεμίζει μαζί. Ισχύει και το "μαύρη είν' η νύχτα στα βουνά" αλλά για να μη θεωρηθώ πατριδοκάπηλη, το απεμπολίζω από το ρεπερτόριό μου.
Και μαύρα φασόλια και σούπα;
Οι νεαρότεροι από τους οικείους μου στραβομουτσουνιάζουν, οι μεγαλύτεροι δοκιμάζουν και συνεχίζουν χαμογελώντας. Αντί για την ελληνική φασολάδα που μου θυμίζει σφιγμένα συναισθήματα (ευτυχώς που υπήρχαν οι ρέγγες και οι ελιές), στρίβω λίγο τη βίδα με τα μαύρα φασόλια Πρεσπών που πανθομολογουμένως είναι ένας διατροφικός θησαυρός.
Επί το έργον:
Μαύρα φασόλια σούπα με μια στροφή παραπάνω
- 2 φλιτζάνια βρασμένα μαύρα φασόλια Πρεσπών (μουσκεμένα αποβραδίς κατά τη συνήθη μέθοδο και βρασμένα σε δυο νερά την επομένη)
- 3-4 φλ. ζωμό λαχανικών
- 1 φλ. κομμένο κρεμμύδι
- 3 σκελίδες σκόρδο, κοπανισμένες
- 2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
- 1 καρότο
- 1κλωνάρι σέλινο κομμένο
- ½ κουταλάκι κόλιανδρο (αν το συμπαθείτε)
- ½ κουταλάκι κίμινο (ομοίως με το κόλιανδρο)
- 2 πορτοκάλια - τις φέτες ξεφλουδισμένες και χωρίς κουκούτσια
- αλάτι και πιπέρι
- χυμό λεμονιού ή καλύτερα λάιμ
- Βράζουμε, σουρώνουμε τα βρασμένα φασόλια και τα ανακατεύουμε σε χαμηλή φωτιά με το ζωμό των λαχανικών.
- Σε βαθύ τηγάνι ζεσταίνουμε το λάδι και ξανθίζουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο, προσθέτουμε το καρότο, το σέλινο, τον κόλιανδρο και το κίμινο. Σωτάρουμε μέχρι να μαλακώσουν τα καρότα, προσθέτοντας 1-2 κουταλιές νερό.
- Ολο το περιεχόμενο του τηγανιού το ρίχνουμε στα φασόλια. Σιγοβράζουμε για μισή ώρα ώστε να αναμειχθούν ωραία τα αρώματα.
- Προσθέτουμε τις φέτες πορτοκαλιού, πιπέρι, αλάτι και λίγο λάιμ. Αφήνουμε συνεχώς σε χαμηλή φωτιά για άλλα 15΄.
- Αποσύρουμε από τη φωτιά και κρατάμε στην άκρη 1 φλυτζ. από το ζωμό.
- Με το μίξερ – μπαστούνι λιώνουμε τη σούπα προσθέτοντας, αν χρειάζεται, λίγο ή όλο από τον ζωμό που κρατήσαμε στην άκρη. Εγώ την προτιμώ αρκετά κρεμώδη πάντως και όχι υδαρή.
- Σερβίρουμε στα πιάτα (ζεσταμένα βέβαια) με μια κουταλιά καλό γιαούρτι στο κέντρο και μια στριψιά πιπέρι γύρω γύρω.
Η κατάθλιψη είναι ένα πιάτο που τρώγεται κυρίως ζεστό.
Το κρύο απαιτεί μαύρη φασολάδα