Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Σουρωτήρι, τρίφτης, στίφτης και ξύλο κοπής - αυτά είναι τα τέσσερα «ωχχχ» του νοικοκυριού μας όταν φτάνει η ώρα να καθαριστούν και να πλυθούν. Ιδίως αυτό το άτιμο ξύλο κοπής, τι αναγκαίο κακό! Σε πρώτη ζήτηση από την πιο απλή σαλάτα μέχρι τα περίτεχνα ψητά, μα δύσκολα καθαρίζει εντελώς, μια στάμπα μένει, λίγο περίεργα μυρίζει, το χρώμα του με τον καιρό αλλοιώνεται... Οι παλιές νοικοκυρές έχουν σίγουρα φαμόζα κόλπα να το κάνουν σαν καινούργιο. Για μας, τους ανυποψίαστους, φροντίζει το υποδειγματικό food52.com, που εμπνευσμένο από ερωταπαντήσεις αναγνωστών του εγκαινίασε στήλη με τσαχπίνικες συμβουλές μαγειρικές και όχι μόνο. Ούτε συσκευασμένα καθαριστικά, λοιπόν, ούτε χημικά: ξύλο κοπής καθαρισμένο και γυαλισμένο με ό,τι έχουμε στο ντουλάπι και στο ψυγείο. Κι αν σας φαίνεται δουλειά περιττή και βαρετή, σκεφτείτε βακτήρια, σαλμονέλες και άλλα τέτοια όμορφα και πιάστε δουλειά:

Αν το ξύλο έχει βαφτεί σε κάποια σημεία από παντζάρια, βατόμουρα ή ωμό κρέας που κόβεται πάνω του, σε ένα μικρό μπολ ανακατεύουμε λίγη μαγειρική σόδα, αλάτι και νερό, τόσο ώστε να δημιουργηθεί παχύρευστη αλοιφή. Βουτάμε εκεί μια καθαρή πετσέτα και τρίβουμε τα λεκιασμένα σημεία. Ξεπλένουμε, τελειώσαμε.

Τι ενοχλητικές οι άσχημες οσμές: λόγω των σχισμών του ξύλου υγρά και υπολείμματα που δεν τα πιάνει το μάτι μένουν εκεί με αποτέλεσμα να κάνουν την επιφάνειά του δύσοσμη. Η λύση; Μια καθαρή πετσέτα βρεγμένη στην άκρη με μπόλικο ξύδι λευκό, για να μην αφήσει ίχνη από χρώμα. Τρίβουμε όλη την επιφάνεια επιμελώς και δεν ανησυχούμε για την έντονη μυρωδιά του, σε μισή ώρα το πολύ θα έχει εξατμιστεί.

Επειδή όμως ο προσεκτικός καθαρισμός δεν είναι εφικτός κάθε μέρα («ε, και αύριο μέρα είναι», «δεν βαριέσαι, καθαρό φαίνεται»), μετά από κάθε χρήση του ξύλου φροντίζουμε έστω να το ξεπλύνουμε κάτω από τρεχούμενο καυτό νερό, που διαλύει λίπη. Δεν πρέπει να κρατήσει βέβαια υγρασία, θα μουλιάσει και θα παραμορφωθεί με τον καιρό, οπότε πρώτα καλό σκούπισμα με πετσέτα στεγνή και μετά το αφήνουμε στο μπαλκόνι ή δίπλα σε ανοιχτό παράθυρο, ο αέρας θα το στεγνώσει μέσα για μέσα.

Ανά 3 με 4 ημέρες όμως επανερχόμαστε για δραστικό καθάρισμα. Τα αναγκαία: αλάτι, ένα λεμόνι, λίγο ελαιόλαδο και δύο καθαρές πετσέτες.

Ραντίζουμε όλη την επιφάνεια του ξύλου με αλάτι - μπόλικο - και, αφού κόψουμε το λεμόνι στη μέση, την αλείφουμε με τη λεμονόκουπα, πιέζοντας αρκετά ώστε να ελευθερώνει και χυμό. Όσο τρίβετε, θα δείτε το ξύλο να καθαρίζει απευθείας. Αν χάσει όλο τον χυμό της, συνεχίζουμε με το άλλο μισό του λεμονιού, για πέντε λεπτά συνολικά τουλάχιστον.

Με την πρώτη καθαρή πετσέτα καθαρίζουμε καλά όσο αλάτι έχει απομείνει. Αδειάζουμε τότε λίγο ελαιόλαδο, μισό φλιτζάνι περίπου, κατά μήκος του ξύλου και με τη δεύτερη πετσέτα το απλώνουμε με κινήσεις κυκλικές. Το λάδι θα θρέψει το ξύλο, βοηθώντας το να μη στεγνώσει σε βάθος χρόνου από τα συνεχή πλυσίματα.

To αφήνουμε έτσι λαδωμένο και ήσυχο έστω για 10 με 15 λεπτά, να φτάσει το λάδι όσο πιο βαθιά γίνετα, και, ιδού, γυαλισμένο και έτοιμο για νέα κοψίματα και μαγειρικούς θριάμβους!