Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Αλεύρι, γάλα, αυγά και βούτυρο είναι τα βασικά υλικά γι' αυτό το λεπτό φύλλο ζύμης που γίνεται στο πι και φι στο τηγάνι. Μια τηγανίτα είναι η κρέπα, δηλαδή, που φτιάχνεται σχεδόν σε όλες τις κουζίνες  του κόσμου, η γαλλική εκδοχή της όμως είναι ανυπέρβλητη. Γιατί είναι ελαφριά και φίνα, λεπτή και εύκαμπτη ταυτόχρονα. Γεννήθηκε στη Βρετάνη και αρχικά φτιαχνόταν με φαγόπυρο, ένα ψευδο-δημητριακό που ήρθε στη Γαλλία από την Ανατολή τον 12ο αιώνα. Για την ιστορία, το φαγόπυρο το είχαν πρωτοχρησιμοποιήσει οι μοναχοί του Θιβέτ. Άλεθαν τους σπόρους και με το αλεύρι τους έκαναν ζυμαρικά.

Οι κρέπες με λεπτό σταρένιο αλεύρι εμφανίστηκαν πολύ αργότερα, στην αυγή του 20^ου αιώνα, όταν η τιμή των αλεύρων έπεσε. Μέχρι τότε το λευκό αλεύρι ήταν πανάκριβο όπως άλλωστε και η ζάχαρη, ώσπου άρχισε η βιομηχανική παραγωγή τους. Στην αρχή τρωγόντουσαν σκέτες σαν ψωμί, λίγες δεκαετίες αργότερα, όμως, άρχισαν να τις γεμίζουν με διάφορα υλικά και να φτιάχνουν διάφορες αλμυρές λιχουδιές κυρίως, όμως, επιδόρπια, γλυκά και φίνα.

Γλυκές κρέπες

Υλικά (για 6 κρέπες)

Σε μια λεκάνη κοσκινίζω το αλεύρι, προσθέτω τη ζάχαρη και το αλάτι και τα ανακατεύω. Ανοίγω μια τρύπα στο κέντρο και ρίχνω τη μισή ποσότητα των αυγών αφού τα χτυπήσω ελαφρά. Ρίχνω το μισό γάλα, ανακατεύω, προσθέτω τα υπόλοιπα αυγά, το γάλα, το λιωμένο βούτυρο, το μπράντι, το ξύσμα και τη βανίλια. Ανακατεύω καλά να γίνει ένας λείος χυλός και, αν χρειάζεται (αν είναι πολύ πυκνός), προσθέτω ακόμα λίγο γάλα. Σκεπάζω τη λεκάνη και αφήνω τον χυλό στην άκρη τουλάχιστον για μια ώρα. Και πριν τηγανίσω τις κρέπες, ανακατεύω καλά άλλη μια φορά τον χυλό.

Βάζω ένα τηγάνι σε μέτρια φωτιά, το αλείφω καλά με βούτυρο και αν περισσεύει το βγάζω και το αφήνω στην άκρη για την επόμενη κρέπα. Δοκιμάζω αν έχει ζεσταθεί επαρκώς ρίχνοντας μια σταλιά χυλό στο τηγάνι και αν τσιτσιρίσει ρίχνω μια κουτάλα χυλό ή όση ποσότητα χρειάζεται για να καλυφθεί ο πάτος του τηγανιού. (Η πρώτη κρέπα είναι πάντα δοκιμαστική.)

Την αφήνω να ψηθεί μέχρι να ροδίσουν οι άκρες της και την γυρίζω με μια σπάτουλα. Μόλις ψηθεί και από τις δύο πλευρές, την βγάζω και επαναλαμβάνω τη διαδικασία. Σερβίρω αμέσως ή φυλάω τις κρέπες τη μία πάνω στην άλλη σε ζεστό φούρνο.

Αλμυρές κρέπες

Υλικά

Η διαδικασία είναι ακριβώς η ίδια με αυτή για τις γλυκιές κρέπες. Αν ο χυλός είναι πολύ πυκνός, τον αραιώνουμε με λίγη μπύρα επιπλέον.

Σημειώσεις

Αυγά. Σύμφωνα με την εγγλέζα Φελίσιτι Κλόακ, που έχει μελετήσει το θέμα "κρέπα" ενδελεχώς, όλοι οι μεγάλοι μάγειροι χρησιμοποιούν αυγά στον χυλό τους. Μάλιστα, η Τζούλια Τσάιλντ – διάσημη αμερικανίδα τηλε-μαγείρισσα και συγγραφέας που καθιέρωσε τη γαλλική κουζίνα στην Αμερική - έβαζε μόνο τους κρόκους.

Γάλα. Ενα μέρος του γάλακτος μπορεί να αντικατασταθεί με κρέμα γάλακτος, η Τσάιλντ προτείνει μια πιο ελαφριά εκδοχή, καθώς προσθέτει γάλα και νερό σε ίσες ποσότητες, ενώ ο διάσημος γάλλος σεφ Μισέλ Ρου βράζει το γάλα και το αφήνει να κρυώσει πριν το χρησιμοποιήσει.

Αλεύρι. Ενα αλεύρι για όλες τις χρήσεις (που το κοσκινίζουμε για να πάρει αέρα και να γίνει πιο ανάλαφρο) είναι το πιο κατάλληλο, όμως νόστιμες, αν και λίγο πιο βαριές, γίνονται οι κρέπες και με αλεύρι φαγόπυρου (ανακατεύουμε μισό μισό με λευκό αλεύρι), χαρουπάλευρο ή άλλο είδος που μπορεί να βρει κανείς κυρίως σε καταστήματα με βιολογικά προϊόντα. Το αλεύρι από κάστανο είναι θαυμάσιο για κρέπες, είναι όμως δύσκολο να το βρει κανείς στην Ελλάδα.  

Γέμιση. Πάνω σε μια ντελικάτη κρέπα απλώνεις μια κουταλιά από την αγαπημένη σου μαρμελάδα, λίγη σάλτσα σοκολάτα ή σιρόπι ή απλά την πασπαλίζεις με ζάχαρη άχνη, την διπλώνεις στα δύο, στα τέσσερα ή την κάνεις ρολό και έχεις ένα πανεύκολο, υπέροχο γλυκό που τρώγεται όλες τις ώρες της ημέρας. Αν πάλι την προτιμάς αλμυρή, ένα τυρί κρέμα είναι ο πιο καλός της σύντροφος. Ετσι απλά.