Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Η Ρόδος είναι ένα πολύτιμο νησί. Πέρα από το γεγονός ότι το νερό της θάλασσας είναι ζεστό ακόμη και το χειμώνα, άρα κολυμπάς όλο το χρόνο, έχει μια από τις παλιότερες και καλύτερα διατηρημένες μεσαιωνικές πόλεις του κόσμου, που είναι ταυτόχρονα σημείο συνάντησης πολλών διαφορετικών πολιτισμών, και η οποία από το 1988 έχει ενταχθεί στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.

Tην αγαπώ πολύ, πηγαίνω μάλιστα όσο πιο συχνά μπορώ αφού εδώ διάλεξε να εγκατασταθεί ο αδελφός μου με την οικογένειά του. Αυτή τη φορά είχα την τύχη να παρευρεθώ στο επίσημο δείπνο που δόθηκε στο «Μεγάλο Ξενοδοχείο των Ρόδων»*, με την ευκαιρία των εγκαινίων του ανακαινισμένου χειμερινού εστιατορίου Rodon Place.

Το μενού περιλάμβανε μια σειρά από εξαιρετικά πιάτα, κοσμοπολίτικα θα τα λέγαμε, αφού ήταν εμπνευσμένα από την ελληνική, ιταλική, γαλλική, ρώσικη και αραβική κουζίνα τις οποίες γνωρίζει άριστα ο executive chef του ξενοδοχείου Andreas Salomakhin. Σημειώστε ότι ο Salomakhin που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Τασκένδη, έχει εκπαιδευτεί στη σχολή Le Cordon Bleu, στην κουζίνα του ξενοδοχείου Ritz, παρακολούθησε σεμινάρια τεχνικών μοριακής κουζίνας και sous-vide, είναι μέλος του Chef Club Δωδεκανήσου και εκπαιδεύει νέους μάγειρες στη Ρωσική Κουζίνα.

Εντύπωση μου έκαναν τα φιλετάκια τηγανητού μπακαλιάρου, ένα πιάτο πολύ συνηθισμένο αλλά εξίσου πολύ αγαπητό, που παρουσιάστηκε σε μια εκδοχή πεντανόστιμη και πολύ ιδιαίτερη αφού κάθε μπουκιά μας ταξίδευε από το ένα άκρο της Μεσογείου μέχρι το άλλο. Mediterraneo, άλλωστε, έχει ονομάσει το πιάτο αυτό ο καλός σεφ. Ο τέλεια ξαλμυρισμένος μπακαλιάρος - ήταν τόσο όσο αλμυρός ώστε να καταλαβαίνεις ότι τρως παστό ξαλμυρισμένο ψάρι- σερβιρίστηκε με πουρέ λευκού ταραμά, μαροκινή ματμπούχα (chutney ντομάτας) και αρωματισμένο λάδι δυόσμου και συνοδεύτηκε με ένα εκλεκτό λευκό κρασί, το Thesaurus 14 της οινοποιίας Χατζημιχάλη, από επαναπατρισμένες ποικιλίες σταφυλιών της Magna Grecia.

Τηγανητά φιλετάκια μπακαλιάρου Mediterraneo

Υλικά

Για το κουρκούτι

Για τη ματμπούχα

Για τον πουρέ ταραμά

Ματμπούχα

Ψιλοκόβουμε το σκόρδο και το σοτάρουμε σε καυτό ελαιόλαδο. Προσθέτουμε τις ντομάτες αφού τις ξεφλουδίζουμε και τις ψιλοκόψουμε. Ανακατεύουμε μέχρι να εξατμιστούν τα υγρά, χαμηλώνουμε τη φωτιά και αφήνουμε να σιγοβράσουν για 1 ώρα. Στην συνέχεια ρίχνουμε τις πράσινες πιπεριές που τις έχουμε κόψει σε καρέ, το αλάτι και τη ζάχαρη και αφήνουμε το μίγμα να σιγοβράσει 1 ώρα επιπλέον. Τέλος προσθέτουμε την πάπρικα, το καυτερό τσίλι και αφήνουμε το μίγμα να σιγοβράσει για ακόμη μισή ώρα. Ο πουρές σερβίρεται ζεστός αλλά και κρύος. Την ένταση μπαχαρικών μπορείτε να την ορίσετε οι ίδιοι αν την επιθυμείτε πιο καυτερή.

Πουρές λευκού ταραμά

Σε μπλέντερ ρίχνουμε τον πουρέ πατάτας, τα σκόρδα τα οποία τα έχουμε βράσει προηγουμένως σε ελαιόλαδο (κονφί), το ελαιόλαδο και το ξύδι. Τέλος, προσθέτουμε το λευκό ταραμά και χτυπάμε μέχρι να ομογενοποιηθεί το μίγμα.

Τηγανητός μπακαλιάρος

Βουτάμε τα ξαλμυρισμένα φιλετάκια μπακαλιάρου στο κουρκούτι και τηγανίζουμε σε πολύ καυτό ελαιόλαδο για 2 – 3 λεπτά κάθε πλευρά.

Σερβίρισμα

Όταν στήνουμε το πιάτο μπορούμε να διακοσμήσουμε τον πουρέ του ταραμά με φύλλα φρέσκιας ρίγανης, να προσθέσουμε στη ματμπούχα κόκκινη πιπεριά και να ραντίσουμε περιμετρικά το πιάτο με αρωματισμένο ελαιόλαδο.

*Grande Albergo delle Rose

Το «Μεγάλο Ξενοδοχείο των Ρόδων» είναι ένα από τα εμβληματικά κτίρια της ιταλικής περιόδου του νησιού που κράτησε από το 1912 μέχρι τις 7 Μαρτίου 1948 οπότε η Συνθήκη των Παρισίων έθεσε τέρμα στην ξένη κατοχή και η Ρόδος -μαζί με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα- ενσωματώθηκε στην Ελλάδα.

Τα περισσότερα από τα κτίρια αυτά -η νομαρχία, το παλιό νοσοκομείο, ο Ναυτικός Όμιλος Ρόδου, το Εθνικό Θέατρο, η Ακαδημία, το Ταχυδρομείο στο Μανδράκι, το οίκημα ΕΛΛΗ (La Ronda), η σημερινή Τράπεζα της Ελλάδος, το Ακταίον κ.α.- σχεδιάστηκαν από ιταλούς αρχιτέκτονες που έφερε στο νησί ο  κυβερνήτης της Δωδεκανήσου Mario Lago.  

Ο Lago φιλοδοξούσε να αναβαθμίσει τουριστικά τη Ρόδο, το 1920, λοιπόν, ανέθεσε στην βενετσιάνικη κατασκευαστική εταιρεία SAGAR –ήταν η πιο φημισμένη της εποχής της- την ανέγερση ενός υπερπολυτελούς ξενοδοχείου, η αρχιτεκτονική του οποίου αποφασίστηκε να ακολουθεί την τάση της εποχής με βυζαντινές, αραβικές, οθωμανικές και ενετικές γραμμές.

Η κατασκευή ολοκληρώθηκε στις αρχές του 1927 και το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό.  Επρόκειτο για ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα τοποθετημένο μέσα σε έναν εντυπωσιακό κήπο με πολύχρωμα τριαντάφυλλα στο βορειότερο σημείο της πόλης της Ρόδου και του νησιού.  Το «Grande Albergo delle Rose», δηλαδή το «Μεγάλο Ξενοδοχείο των Ρόδων», εγκαινιάστηκε στις 24 Μαίου 1927 με μια τόσο λαμπερή τελετή που όμοιά  της δεν είχε ξαναγίνει στο νησί.  Σύσσωμη η αριστοκρατία της Ιταλίας και της Αιγύπτου, προσωπικότητες της πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής και πλήθος κόσμου κατέφθασαν στη Ρόδο για να γιορτάσουν το μεγάλο γεγονός.

Εξοπλισμένο με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας της εποχής και επιπλωμένο με τα πιο φίνα κομμάτια από διάσημους οίκους όπως οι PUCROT, ZANIOL, PALEARI, το ξενοδοχείο διέθετε όλες τις ανέσεις που θα μπορούσαν να απαιτήσουν οι εκλεκτοί του καλεσμένοι. Πάνω απ’ όλα διέθετε και Καζίνο, που άνοιξε για πρώτη φορά τις πύλες του το 1929 και αμέσως έγινε πόλος έλξης των παντοδύναμων του χρήματος και των αριστοκρατών από όλο τον κόσμο. 

Επτά χρόνια αργότερα, το Νοέμβριο του 1936, η Ρόδος υποδέχθηκε το νέο της Κυβερνήτη, τον φασίστα Cesare Maria de Vecchi Contede Val Gismon, ο οποίος απαίτησε να αλλάξει η αρχιτεκτονική όλων των κτιρίων του νησιού επιβάλλοντας πιο αυστηρές γραμμές πράγμα που επεβλήθη και στο ξενοδοχείο, το οποίο ανακαινίστηκε και απέκτησε τη μορφή που έχει σήμερα. 

Οταν η Δωδεκάνησος ενώθηκε με την υπόλοιπη Ελλάδα, το Grande Albergo delle Rose παραχωρήθηκε στο Ελληνικό Δημόσιο, το 1955 η διαχείρισή του πέρασε στα χέρια της εταιρίας ΑΣΤΗΡ A.E., στη συνέχεια παραχωρήθηκε στο Δήμο της Ρόδου (στο οποίο εξακολουθεί να ανήκει) και στα τέλη της δεκαετίας του '60 οι πόρτες του έκλεισαν οριστικά. 

Το 1999, η διοίκηση του ξενοδοχείου περνά στην εταιρεία Casino Rodos S.A., το κτίριο ανακαινίζεται από τους διάσημους Ιταλούς αρχιτέκτονες Giuseppe Molinari και Nicoletta Demolli που αποκαθιστούν το παλιό του μεγαλείο και από το 2002 λειτουργεί πλέον ως boutique hotel 5 αστέρων.  Διαθέτει μαρμάρινα θερμά λουτρά (χαμάμ) και μόλις 33 πολυτελείς σουίτες -καθεμιά είναι διακοσμημένη με το δικό της στυλ και φέρει το όνομα ενός ήρωα της ελληνικής μυθολογίας- που φιλοξενούν κυρίως τους πελάτες του Καζίνο. Στα εστιατόρια του ξενοδοχείου, όμως, οι πόρτες είναι ανοικτές σε όλους και όχι μόνο σε όσους μένουν στο ξενοδοχείο.  

Το καλοκαίρι, στο νεανικό Aqua Seaside Café δίπλα στην πισίνα και στο εστιατόριο Garden Café που βρίσκεται στον κήπο ανάμεσα στο επιβλητικό κτίριο και τη θάλασσα, όλο το χρόνο στην αίθουσα La Rosa όπου επίσης στήνεται ο μπουφές του πρωϊνου και τέλος στο πλήρως ανακαινισμένο εστιατόριο Rodon Place όπου φιλοξενούνται τα χειμερινά δείπνα με τη συνοδεία ζωντανής μουσικής, το κοινό της Ρόδου και οι επισκέπτες του νησιού έχουν την ευκαιρία απολαύσουν την κοσμοπολίτικη κουζίνα του Andreas Salomakhin σε πολύ προσιτές τιμές. Οσο για τη φιλοξενία είναι αυτό που περιμένει κανείς σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ρουαγιάλ και παλαιάς κοπής.

Η ιστορία μιας τοιχογραφίας

Το 1987 αποφασίστηκε το Κέντρο Τύπου της Συνόδου Κορυφής της ΕΟΚ που θα γινόταν την επόμενη χρονιά στη Ρόδο να στεγαστεί στο ισόγειο του «Μεγάλου Ξενοδοχείου των Ρόδων». Τα συνεργεία του δήμου, λοιπόν, έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά για να το εξωραϊσουν αφού εντωμεταξύ το κτίριο είχε καταντήσει ερείπιο. Και τότε, κατά τη διάρκεια των εργασιών στην αίθουσα La Rosa (είναι το κεντρικό εστιατόριο του ξενοδοχείου) κάτω από σκόνες, μούχλα και ιστούς από αράχνες αποκαλύφθηκε μια τεράστια τοιχογραφία. Εντυπωσιασμένοι από το μέγεθός της, οι τεχνικοί που είχαν αναλάβει τις εργασίες αποφάσισαν να ζητήσουν τη βοήθεια ειδικών συντηρητών έργων τέχνης για την αποκατάστασή της.

Δέκα χρόνια αργότερα ένα κλιμάκιο κρατικών υπαλλήλων της Ιταλίας φτάνει στη Ρόδο αναζητώντας πληροφορίες για παλιά έργα τέχνης. Μετά από μια πρώτη ενημέρωση στον δήμο, επισκέπτονται το ιστορικό κτίριο, αντικρίζουν με ικανοποίηση την τεράστια «Τοιχογραφία των Χρωμάτων» που ήταν σε άριστη κατάσταση και μένουν άναυδοι καθώς αποκαλύπτεται ότι πρόκειται για άγνωστο έργο του Afro Basaldela, ενός από τους σημαντικότερους ιταλούς ιμπρεσιονιστές του 20^ου αιώνα, έργα του οποίου έχουν εκτεθεί στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου, όπως το Hermitage της Αγίας Πετρούπολης στη Ρωσία.

Το 1938, ο Cesare Maria de Vecchi κάλεσε τον Afro Basaldela να διακοσμήσει εκ νέου το ξενοδοχείο της Ρόδου. Ο νεαρός ζωγράφος, που ήταν μόλις 26 χρονών, μαγεμένος από τα θαύματα της αρχαιότητας, τους μύθους του νησιού, τη ροδιακή φύση και τα μεσαιωνικά τείχη, μελετά την ιστορία του νησιού και ζωγραφίζει ασταμάτητα. Και δημιουργεί ένα έργο-ύμνο στη χαρά της ζωής που έκτοτε κοσμεί την αίθουσα La Rosa.