Καρδίτσα: οι αναζητήσεις του Χρήστου Εγγλέζου
Ο Χρήστος Εγγλέζος έχει πάρει τη σκυτάλη στην αμπελουργία και την οινοποιία από τον πατέρα του, τον αεικίνητο μπάρμπα -Λάμπρο, ο οποίος επί χρόνια διατηρούσε και την ονομαστή ταβέρνα στην Καστανιά Καρδίτσας κι εκείνος πάλι την είχε πάρει από τον πατέρα του, Χρήστο, και τον παππού του που πρώτος φύτεψε αμπέλια στην περιοχή Μαραθιάς του χωριού τους. Έτσι όλοι οι Εγγλέζοι της Καστανιάς επί έναν αιώνα είχαν στη διάθεσή τους την πολύτιμη πρώτη ύλη, μούστο από εξαιρετικά σταφύλια, για να δημιουργήσουν κατόπιν έναν σωρό άλλα παράγωγα, όπως πετιμέζι, τσίπουρο και λικέρ.
Για τα ρετσέλια αναφερθήκαμε σε προηγούμενο σημείωμα αλλά η δραστηριότητα του Χρήστου δεν σταματά εκεί. Έχοντας ως πρώτη ύλη εξαιρετικό τσίπουρο από τη δική του παραγωγή έχει επιχειρήσει και έχει δημιουργήσει μια ωραία σειρά από λικέρ με γεύσεις, ρόδι, κράνια, μέντα, δαμάσκηνα, αρώνια και ό,τι άλλο καρπό ευδοκιμεί στην περιοχή. Στους στόχους του Χρήστου, και πειραματίζεται πάνω σε αυτό, είναι και η παρασκευή ουίσκι με αποστάγματα σταφυλιού, πράγμα που δοκιμάζει με προσοχή και επιστρατεύοντας ντόπια ξύλα για τα βαρέλια του. Του χρόνου θα μας παρουσιάσει το αποτέλεσμα, το οποίο φιλοδοξεί να μην έχει τίποτα να ζηλέψει από τα σκωτσέζικα αποστάγματα.
Εκείνο όμως που προωθεί ο Χρήστος και έχει δημιουργήσει εξαιρετικές εντυπώσεις στην Καρδίτσα, καθώς αποτελεί και παράδοσή της, είναι το τσιπουρόμελο, το αντίστοιχο δηλαδή του ρακόμελου, με πρώτη ύλη το ντόπιο τσίπουρο που αφθονεί, και φυσικά από μέλι των Αγράφων που η ποιότητά του είναι ασύγκριτη. «Είναι ένας τρόπος να τονωθεί και η ντόπια παραγωγή και να ευχαριστηθούν επιχειρηματίες και κοινό των νέκταρ της Καρδίτσας», λέει.
Ο Χρήστος διατηρεί στο κατάστημά του στην Καρδίτσα όλα τα αντικείμενα του πολιτισμού του αμπελιού από το χωριό του και προσπαθεί να ξαναφτιάξει ορισμένα παράγωγά του που ξεχάστηκαν, όπως τον σταφλαμπά, όπως έλεγαν τα συντηρημένα σε πήλινα πιθάρια και μέσα σε πετιμέζι σταφύλια, συνήθως τα κέρινα που είχαν και μεγάλες ρώγες. Τα έβαζε, μας λέει, η γιαγιά του απαλά σε στρώσεις μέσα στα πιθάρια και πάνω σε κάθε στρώση έβαζε φύλλα συκιάς και γέμιζε το πιθάρι με πετιμέζι και σιναπόσπορο ο οποίος λειτουργούσε ως συντηρητικό. Με αυτό τον τρόπο τα διατηρούσαν ως την νηστεία του Πάσχα οπότε άνοιγαν και τα πιθάρια. Έτρωγαν αμέσως τα σταφύλια γιατί μαύριζαν από το σινάπι ενώ στο πετιμέζι έριχναν μέσα ξερό ψωμί και είχαν ένα εξαιρετικό και δυναμωτικό πιάτο στο τραπέζι τους τις ημέρες μάλιστα που είχαν τις πρώτες και βαριές ανοιξιάτικες δουλειές στα χωράφια και τα αμπέλια.
Σταφλαμπά θέλει να ξαναφτιάξει ο Χρήστος· έχει τα σταφύλια, έχει και το πετιμέζι αλλά εκείνο που θεωρεί πιο σημαντικό είναι ότι έχει στα χέρια του (φωτογραφία) το μικρό πήλινο πιθάρι της γιαγιάς του στο οποίο έφτιαχνε σταφλαμπάδες πριν από ένα αιώνα, τότε που η Καστανιά ήταν η πρωτεύουσα του κρασιού στην Καρδίτσα και ο λευκός, παλαιωμένος οίνος, το «χρυσό νέκταρ της Καστανιάς» του συμπατριώτη του Ζαχαρία Ζαχαρόπουλου είχε πάρει βραβείο στην Έκθεση της Θεσσαλονίκης, το 1930.
Κρασί κόκκινο, άσπρο και μοσχάτο μπορούν να βρουν όσοι το επιθυμούν στον Χρήστο Εγγλέζο, στην Καρδίτσα. Τηλ. 24441097101 και 6972071633.
Πιάνοντας σούμα στην Πάρo
Εγγλέζικα ρετσέλια στην Καρδίτσα
Τσίπουρο, το νέκταρ του Νοέμβρη
Τσίπουρο: με ή άνευ;
Άρωμα Καρδίτσας στα ράφια του Αντώνη
Λικέρ από μαλοτήρα: το γλυκύτερο φάρμακο