Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Ας αφεθούμε στη συνάντηση του διαφορετικού των δύο άκρων, ενός κρασιού από την καρδιά της Πελοποννήσου και μιας λιχουδιάς από τα βορειοανατολικά της Γαλλίας, που σμίγουν με πάθος γιορτινό, εύχομαι όχι μόνο για τα Χριστούγεννα. Τέτοιες μέρες γιορτινές χρειάζεται το κατάλληλο ποτό για να ανέβει λίγο η διάθεση και να φτιάξει το κέφι, όχι μόνο για να ζεστάνει τα αίματα. Είναι εύκολο. Υπάρχει ένας αφρώδης οίνος από την Τεγέα της Αρκαδίας που εδώ και χρόνια, από το 1997, μου έχει κλέψει την καρδιά. Το όνομά του, Amalia brut (δες σποτάκι).

Μου κάνει συχνά συντροφιά, όταν δεν φτάνει ένα απλό ποτήρι κρασί και χρειάζεται κάτι πιο λαμπερό, να χρυσίζει, να έχει ένταση, να ακούγεται το θρόισμά του, να έχει αρώματα ζεστής αγκαλιάς, ευωδιές ζύμης και γοητεία απρόσμενου που σκάει στον ουρανίσκο της συνήθειας που τόσο καιρό υπομένει και ξυπνάει από όνειρο. Ακούγεται «κάπως» αλλά δοκιμάστε το, την απόλαυση κάποιες φορές πρέπει να την παίρνουμε απ’ όπου μπορούμε. Όταν έχω τις καλές μου, ξεκινάω από νωρίς ανοίγοντας προσεκτικά, χωρίς θορύβους αλλά με μεγαλοπρέπεια, τον φελλό σαμπάνιας και μέχρι να ετοιμαστεί ό,τι μαγειρεύω στην κουζίνα μου αρέσει να τσιμπολογάω και να πίνω τις φυσαλίδες της Αμαλίας.

Κάθε φορά διακτινίζονται μέσα από τα διάφανα, βελούδινα σφαιρίδια, πάντα χαμογελαστοί, ο δημιουργός οινοποιός Τσέλεπος και η Petillante γυναίκα του, Αμαλία. Είναι από τα κρασιά που μπορείς να αγοράσεις και να πίνεις σε όλες τις στιγμές, σαν απεριτίφ με τα «πρώτα», που προτιμώ εγώ, πριν καθίσει η παρέα στο τραπέζι. Συνοδεύει επάξια το κυρίως γεύμα σε πλήθος γευστικών επιλογών και φυσικά απογειώνει τα γλυκά των ημερών. Μια ελληνική ποικιλία, το μοσχοφίλερο που οινοποιείται ακριβώς με την μέθοδο της σαμπάνιας, ωριμάζοντας με το χρόνο και την υπομονή που χρειάζεται ένα σπινθηροβόλο αποτέλεσμα υψηλής ποιότητας αλλά όχι γαλλικής τιμής, με πολλές διακρίσεις και βραβεία. Όλα αυτά σε ένα εξαιρετικό οινοποιείο (που αξίζει να επισκεφτείτε) μελετημένο, με αισθητική σε ανθρώπινα μεγέθη, χωρίς καμιά έπαρση αλλά με την ανάσα της πραγματικής παρουσίας της οικογένειας του Τσέλεπου αλλά και των ανθρώπων που βρίσκονται δίπλα τους, μοχθούν και δημιουργούν εδώ και χρόνια με εξαιρετικά αποτελέσματα.

Μια άλλη συνήθεια των ημερών, που την φέρνω μαζί με τις πιο γλυκές φοιτητικές αναμνήσεις απ’ την επίσης χιονισμένη αυτόν τον καιρό Αλσατία, είναι το Κουγκλόφ. Ιδανικό γλυκό αυτών των ημερών, φτιάχνεται με μαγιά σε διάφορες παραλλαγές και το συναντάμε σε όλες τις βόρειες χώρες στην γλυκιά ή αλμυρή του εκδοχή. Χρειάζεται να έχετε χρόνο και υπομονή για κανένα τρίωρο μέχρι να μπορέσετε να απολαύσετε το αποτέλεσμα, φυσικά με ένα ποτήρι Αμαλία.

Αναμιγνύουμε τη μαγιά σε λίγο από το χλιαρό γάλα. Σε μια μεγάλη λεκάνη βάζουμε ζάχαρη, αλάτι, αυγά, το υπόλοιπο γάλα, ανακατεύουμε και σιγά-σιγά προσθέτουμε τη μαγιά και τέλος το αλεύρι. Ομογενοποιούμε πολύ καλά μέχρι να γίνει μαστιχωτή η ζύμη και αφήνουμε να φουσκώσει σκεπάζοντας με κάτι ζεστό από πάνω, βάζοντας το κοντά σε καλοριφέρ, αν λειτουργεί, η κοντά στα μάτια της κουζίνας μας αν είναι σε λειτουργία. Θέλει προσοχή να είναι στα ζεστά μακριά από ρεύματα.

Μετά από δεκαπέντε λεπτά περίπου προσθέτουμε το βούτυρο λιωμένο - αλλά όχι ζεστό - και τις σταφίδες.

Έχουμε βουτυρώσει καλά μια στρογγυλή φόρμα κέικ, αν και υπάρχει ειδικό πήλινο σκεύος για το κουγκλόφ, και έχουμε τοποθετήσει σε κάθε εγκοπή στον πάτο προσεκτικά δύο-τρία μύγδαλα. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και δυο μικρότερες φόρμες. Αυτό είναι το καλύτερο μέρος του γλυκού, γιατί τα αμύγδαλα καβουρδίζονται και δίνουν κάτι ιδιαίτερο - μαζί με την επίγευση της μαγιάς είναι σαν να εκπληρώνονται γήινες γαστρονομικές επιθυμίες.

Βάζουμε στη φόρμα τη ζύμη και την αφήνουμε όπως προηγουμένως να φουσκώσει για μιάμιση περίπου ώρα, εξαρτάται από τη θαλπωρή που θα της παρέχουμε.

Ψήνουμε για 45 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς.

Το αφήνουμε να κρυώσει, το ξεφορμάρουμε και το χιονίζουμε με ζάχαρη άχνη.

Μόλις δοκιμάσετε το Κουγκλόφ, η ζάχαρη άχνη, το μύγδαλο, η μαγιά, η σταφίδα θα αναζητήσουν και θα ταιριάξουν γιορτινά και απλά με τη δική σας Αμαλία. Γλεντήστε το.

* Η Άννα Γαλανού είναι εθνολόγος

Δείτε περισσότερα άρθρα της Άννας Γαλανού