Μπισκότα με στάκα και στακοβούτυρο

του Νίκου Μορόπουλου 29 Φεβρουαρίου 2016 • Συνταγές • μπισκότα, βούτυρο, στάκα, στακοβούτυρο

Πολλές φορές, όταν πίνω ένα καφέ ή ένα τσάι το απόγευμα, έχω την ανάγκη να τα συνοδέψω με ένα (ή δύο) μπισκότα βουτύρου. Δύο λόγια για δύο συγγενικά μπισκότα που έρχονται από την Αγγλία και τη Σκωτία: butter biscuit και shortbread. Και τα δύο περιέχουν τα ίδια συστατικά, η διαφορά τους είναι η αναλογία αλεύρι – βούτυρο – ζάχαρη. Τα σκωτσέζικα shortbread, που ανάγονται στον 12ο αιώνα, περιέχουν πολύ περισσότερο βούτυρο και λιγότερη ζάχαρη σε σχέση με τα εγγλέζικα butter biscuit.

Σήμερα φτιάχνω τα δικά μου μπισκότα βουτύρου, με στάκα και στακοβούτυρο, που προμηθεύομαι από το Μιτάτο Μασαούτη. Προς τα πού κλίνει την κεφαλή αυτό το μπισκότο βουτύρου, που ευλόγως θα μπορούσε να το αποκαλέσει κανείς «κρητικό»; Προς την Αγγλία, προς τα κλασσικά μπισκότα βουτύρου, γιατί και η στάκα και το στακοβούτυρο έχουν τόσο πλούσια γεύση που η αναλογία τους στη ζύμη θα πρέπει να είναι μέτρια. Αλλιώς κινδυνεύουμε από κορεσμό.

Η συνταγή που σας προτείνω είναι μινιμαλιστική. Δεν έχει ούτε βανίλια, ούτε λεμόνι, ούτε πορτοκάλι, ούτε φιλέ αμύγδαλο, όπως πολλές συνταγές για μπισκότα βουτύρου. Ο λόγος είναι απλός. Θέλω να αναδείξω στο έπακρο την απίστευτα πλούσια και περίπλοκη γεύση και άρωμα της στάκας και του στακοβούτυρου.

Υλικά

2 ½ κούπες αλεύρι λευκό μαλακό
100 γρ. στάκα
100 γρ. στακοβούτυρο
¾ κούπα καστανή ζάχαρη
1 κ.γ. αλάτι

Παρασκευή

Ανακατεύω καλά το αλεύρι με τη στάκα και το στακοβούτυρο, που πρέπει να είναι σε θερμοκρασία δωματίου, μέχρι να γίνουν μια ομοιογενής ελαστική μάζα. Αν χρειαστεί, και ανάλογα με την υγρασία που έχει το αλεύρι, προσθέτω λίγο νερό, μία ή δύο κουταλιές της σούπας.

Προσθέτω το αλάτι και την καστανή ζάχαρη, ανακατεύω και πάλι και τοποθετώ στο ψυγείο για μία ώρα. Ανοίγω τη ζύμη σε ένα χοντρό φύλλο και «βγάζω» τα μπισκότα.

Ψήνω σε 180 βαθμούς για 15 λεπτά και είμαι έτοιμος!

Σερβίρισμα
Εδώ, βέβαια, πρέπει κανείς να ρωτήσει πόσα μπισκότα καταφέρνουν να φτάσουν στην πιατέλα σερβιρίσματος, αφού τα περισσότερα εξαφανίζονται κατ’ ευθείαν από το ταψί. Ο λόγος είναι απλός. Στη διάρκεια του ψησίματος είναι τέτοια η μυρωδιά που αναδύεται από τα μπισκότα, που και αναχωρητής ασκητής να είναι κανείς, δεν μπορεί να αντισταθεί. Αν τα καταφέρετε και φτάσετε μέχρι την πιατέλα, απλώστε λίγη μαρμελάδα και απολάυστε με ένα ζεστό τσάι του βουνού, ή ό,τι ζεστό ρόφημα κάνετε κέφι.

*Ο Νίκος Μορόπουλος είναι ο δημιουργός του blog ΕΥΩΧΙΑ