Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

«Κούλουμα δεν γίνονται χωρίς τον ταραμά»! Κάθε Καθαρά Δευτέρα είναι πάντα εκεί, ανάμεσα στα ντολμαδάκια, τη φάβα και το χταπόδι, πίσω από τα χόρτα. Ίσως έχετε «κλειδώσει» στη σπιτική σας συνταγή, ποιος όμως θα πει όχι σε ένα δεύτερο μπολάκι με κάπως αλλιώτικη γεύση, λίγο διαφορετική υφή; Δύο οι κανόνες της: διαλέγουμε τον καλύτερο ταραμά και δεν υπερβάλουμε στο κρεμμύδι. Καλύτερα να λείπει παρά να περισσεύει. Ως προς το ψωμί, δεν είναι πάντοτε απαραίτο - δείτε την ανάλαφρη εκδοχή της μητέρας που κάθε χρόνο την τιμάμε ή, καλύτερα, την αποδεκατίζουμε. Σήμερα, τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, η Βαρβάκειος «ξενυχτάει». Σηκώνει ρολά γύρω στις 10 το βράδυ και τα κατεβάζει περί το μεσημέρι της Δευτέρας. Προλαβαίνουμε όλοι, ακόμη και οι πλέον αναβλητικοί!

Τα υλικά ίσως δεν χρησιμοποιηθούν εξ ολοκλήρου, χρειάζονται όμως παραδίπλα σε διαθεσιμότητα. Ιδού γιατί:

Από το βράδυ αρχίζει το ξαλμύρισμα του ταραμά. Μπαίνει σε άνετο μπολ, σκεπάζεται με νερό, από εκεί στο ψυγείο και μια φορά, νωρίς το πρωί, το νερό ανανεώνεται με φρέσκο. Όμως το σούρωμα θέλει προσοχή: σε ένα μεγάλο σουρωτήρι θα πρέπει να στρώσετε ένα κομμάτι γάζα, θα τον αδειάσετε εκεί και υπομονετικά θα περιμένετε μέχρι να στραγγίζει. Αν το επιχειρήσετε δίχως πανί, μόνο με το σουρωτήρι, ο ταραμάς θα ταξιδέψει προς το σιφώνι! Υπομονή για περίπου 10 λεπτά μέχρι να στεγνώσει, λίγο νερό χρειάζεται να μείνει εντός - όσο πιο μαλακός, τόσο πιο εύκολα θα αναμιχθεί στη συνέχεια.

Κατόπιν μπαίνει στο μούλτι μαζί με το λιωμένο κρεμμύδι, δύο κουταλιές λεμόνι και μισό φλιτζάνι λάδι, ανακάτεμα μέχρι να σχηματίσουν πολτό. Από εκεί φεύγει για ένα μεγάλο και ψηλό δοχείο, που να χωράει το μίξερ χειρός και, ανακατεύοντας, σε μέτρια ταχύτητα, συμπληρώνουμε το λεμόνι, το υπόλοιπο φλιτζάνι λάδι (δηλαδή 1 φλιτζάνι ελαιόλαδο συνολικά και 2 λεμόνια). Αν είναι πολύ σφιχτό το μίγμα, προσθέτουμε λίγο λάδι. Αν παραμένει σφιχτό, μία κουταλιά νερό - όχι παραπάνω. Λεμόνι θα προσθέσουμε (ή όχι) δοκιμάζοντας, ανάλογα με τις προτιμήσεις μας. Πριν το τραπέζι, λίγος μαϊντανός ή άνιθος ψιλοκομμένος από πάνω, για χρώμα και άρωμα.

Κι αφού το ψωμί δεν μπήκε στο μίγμα, το φρυγανίζουμε και το σερβίρουμε δίπλα. Με αυτόν τον τρόπο η ταραμοσαλάτα γίνεται ελαφριά, θυμίζει μους στην υφή. Ασφαλώς κρακεράκια, κριτσίνια, πίτες ψημένες, κλασικές ή σικάλεως... όλα ταιριάζουν για επαναληπτικές «βουτιές».