Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Λατρεύω τις αγκινάρες. Σήμερα τις βάζω σε ένα πουγκί από τραγανό θεσπέσιο ζυμάρι για να κρατήσω όλα τα αρώματα δικά μου. Πράξη εγωιστική μεν, απαραίτητη δε για τον ρέκτη. Όλο το θέμα είναι να μη βράσει η αγκινάρα και να κρατήσει τα ζουμιά και τα αρώματά της χωρίς να είναι ωμή, αλλά ούτε και λιώμα. Η απαιτούμενη τεχνική είναι απλή.

Ετοιμάζω όλα τα υλικά που θα έβαζα σε μια «α λα πολίτα» και τα απλώνω όμορφα - όμορφα σε ένα ταψί, προσθέτω λίγο αλάτι, πιπέρι και λάδι και τα βάζω στον φούρνο να «μαραθούνε», δηλαδή να χάσουνε τα πρώτα υγρά. Αυτό θέλει 150 βαθμούς και 30 λεπτά.

Στα παραδοσιακά υλικά προσθέτω και κόκκινη πιπεριά τσίλι, που κυριολεκτικά απογειώνει το πιάτο, αφού συνδυάζεται μέσα στο πουγκί με τυρί φέτα. ‘Οπως είναι γνωστό, τα γαλακτοκομικά αποτελούν το καλύτερο σύντροφο της καυτερής πιπεριάς. Αναδεικνύουν το γευστικό μπουκέτο χωρίς να σε πνίγει η κάψα.

Καθώς μαραίνονται οι αγκινάρες, ετοιμάζω ένα τραγανό ζυμάρι με λάδι και λίγο νερό, καθαρίζω και ετοιμάζω και τα φορμάκια που θα χρησιμοποιήσω για τα πουγκιά.
Το γέμισμα του πουγκιού γίνεται σε δύο στάδια.

Στο πρώτο στάδιο βάζω τριμμένη φέτα και από πάνω κομμένο φρέσκο κολίανδρο.

Στο δεύτερο στάδιο συμπληρώνω τα άλλα υλικά με μία αγκινάρα, κλείνω το πουγκί και ψήνω στους 200 βαθμούς για 45 λεπτά.

Βγάζω από τον φούρνο και σερβίρω αμέσως. Εδώ έγκειται όλη η μαγεία του πιάτου. Καθώς κόβω το πουγκί στα δύο, αναδύεται όλο το αρωματικό μπουκέτο, με προεξάρχουσα την αγκινάρα. Όταν δε έρθει η ώρα της γεύσης, θα με θυμηθείτε. Δεν έχετε ξαναφάει τέτοια αγκινάρα, αφού έχει σχεδόν όλα τα ζουμιά και τα αρώματα της. Πανδαισία!

Η φέτα κάνει αισθητή την παρουσία της, αφού συνοδεύει εκπληκτικά την καυτερή πιπεριά. Ελπίζω να σας αρέσει! Συνοδεύω το πιάτο με ένα σαββατιανό.

Σημειώνω ότι τα υλικά, μαζί με αυτά και η αγκινάρα, «βαστάνε» λίγο. Αυτό δεν είναι ατύχημα, είναι επιδίωξη. Τα υλικά έχουν υφή και παρουσία έντονη, διατηρώντας τα αρώματά τους.

*Ο Νίκος Μορόπουλος είναι ο δημιουργός του blog ΕΥΩΧΙΑ