Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Τον αντιπαθώ. Τον τόνο. Ίσως γιατί έχει τύχει να τον δοκιμάσω δυο-τρεις φορές σε ρεστοράν τουριστικά μπαγιάτικο και ψημένο σαν σόλα. Ε ναι, δεν τρώγεται well done φίλες και φίλοι μου, δεν είναι κοτόπουλο ούτε χοιρινό, ψάρι είναι ο τόνος, άρα όσο πιο φρέσκος και ωμός τόσο καλύτερος για τον ουρανίσκο μας. Θυμάμαι πολύ καλά την τελευταία φορά που μου συνέβη το κακό, ήμουν στη Ρόδο με τον αδελφό μου. Σε έναν από τους μεγαλύτερους ταξιδιωτικούς προορισμούς της χώρας μας, είναι άθλια τα περισσότερα τουριστικά καφενεία και εστιατόρια και συνεχίζουν δυστυχώς να αντιμετωπίζουν τους πελάτες τους με αρπαχτές, σα να μην πρόκειται να τους ξαναδούν.

Οπότε έτσι γίνεται. Να θυμίσω επίσης στους μεγαλύτερους, ότι κάποτε ήταν πολύ της μόδας το σουβλάκι και το φιλέτο τόνου στη σχάρα. Ερχόταν με ρύζι στο πλάι ή και βραστά λαχανικά, ως νοσοκομειακό πιάτο, δηλαδή μπλιαχ. Τότε τον έστελνες πίσω από κει που ήρθε χωρίς αναστολές. Έξω, λοιπόν, μου είναι καλοδεχούμενος μόνο ωμός, όπως τον κάνουν στα σούσι μπαρ και μέσα (στο σπίτι μου) δεν μπαίνει ποτέ. Καμιά διαιτιτική σαλάτα τόνου δεν θυμάμαι να έφτιαξα παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες.  Οι κονσέρβες κατέληγαν στα σκουπίδια, αφού είχαν λήξει δυο τρία χρόνια πριν, όπως αντιλαμβανόμουν σε στιγμές εκκαθάρισης, οπότε σταμάτησα και να αγοράζω στο πλαίσιο του «δεν πετάμε τίποτα». Μέχρι που δοκίμασα την υπέροχη συνταγή που φτιάχνει το Νιοβάκι. Κατά σύμπτωση, φορές που ήμουν με τη μαμά της, η Νιόβη έστελνε ανταπόκριση από το Λονδίνο «πάω στην αγορά για φρέσκο τόνο». Κι εγώ ανατρίχιαζα. Μέχρι που γύρισε και μας τον μαγείρεψε. Και όπως μου επιβάλει τόσο η αγωγή της Αρσακειάδας όσο και η επαγγελματική μου υποχρέωση – δοκιμάζω τα πάντα κι ας μη μου αρέσει η λέξη/φράση/παρουσίαση ή έχω προηγούμενες κακές εμπειρίες- τον δοκίμασα, ενθουσιάστηκα, άδειασα το πιάτο μου, σκούπισα τη σάλτσα με ψωμάκι και της ζήτησα τη συνταγή. Μόλις έφτασε με e-mail και την μοιράζομαι αμέσως μαζί σας, χωρίς καμιά αλλαγή ή παρέμβαση. Τελικά, εκτός από ωμός είναι υπέροχος αν ψηθεί ελαφρά, ίσα-ίσα μέχρι να πάρει χρώμα από τις δυο πλευρές και μέσα να μείνει ροζ και ζουμερός. Και ταιριάζει καταπληκτικά με την κάπαρη, το κρεμμυδάκι, το λαδολέμονο, το φρέσκο βασιλικό και τη μουστάρδα. Τρέχω τώρα στην κεντρική αγορά. Τρώμε τόνο σήμερα.

Tuna steak + salsa

Λοιπόν, τον τόνο τον παίρνουμε φρέσκο, σε φέτες μεγέθους παλάμης.

Τον ψήνουμε λίγο στην γκριλιέρα, 4 λεπτά ανά πλευρά περίπου, έτσι ώστε να ψηθεί απ' έξω αλλά να μείνει ροζ το εσωτερικό.

Εγώ, όταν έχω όρεξη, κάνω και ρόμβους με το γκριλ για για να είναι πιο όμορφο.

Υλικά για τη σάλτσα

Δεν έχω ποσότητες, είναι με το μάτι και το κουτάλι, δοκιμάζω και προσθέτω/τροποποιώ:

Αναμειγνύω τα στερεά υλικά και μετά προσθέτω τα υγρά, δοκιμάζω και προσθέτω έξτρα μουστάρδα ή λεμόνι ανάλογα με το τι γεύση μου ταιριάζει

Προαιρετικά, και αν τον θέλω πιο καυτερό και πιο φρέσκο, ψιλοκόβω και μισή φρέσκια πράσινη καυτερή πιπεριά.

Φιλιά

Ν.