Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Μια δεκαετία πριν, το 2002,  το διεθνές κίνημα «SlowFood», «ανακάλυψε» τον Δημήτρη Δήμου στην Αύρα Καλαμπάκας και τον βράβευσε «για τη συμβολή του στη διατήρηση της  βιοποικιλότητας του πλανήτη». Εκεί διατηρεί ένα κτήμα όπου βόσκουν ελεύθερες  150 από τις 250 εναπομείνασες αγελάδες της αρχέγονης φυλής της Κατερίνης. Οι  αγελάδες δεν είναι όλες οι ίδιες, λέει, έχουν φυλές και οι καλές είναι και σπάνιες. Μερικά χρόνια μετά την εξαφάνιση της φυλής της Τήνου και των ταύρων της Συκιάς Χαλκιδικής, ο κ. Δήμου, προσπαθεί να σώσει ό,τι έχει απομείνει.

Ωραίες αγελάδες, ωραία ζώα.
Και αν τα βλέπατε με τα μάτια τα δικά μου, θα τα βλέπατε πιο όμορφα ακόμη. Οι αγελάδες αυτές, ήταν κάποτε  περισσότερες από 200.000.

Μικρά ζώα όμως. Καμία σχέση με τις γαλλικές αγελάδες, τις τεράστιες.
Ναι, ένα μεγάλο ζώο μπορεί να κάνει 300 με 400 κιλά μοσχάρι, αλλά θέλει πολλαπλάσια  χρήματα για ζωοτροφές, φάρμακα και τα λοιπά. Ενώ αυτά, χωρίς δραχμή, αξιοποιώντας τον  πολύ φτωχό αλλά πολύ καλό ελληνικό βοσκότοπο, προσαρμοσμένα εδώ και 10.000 χρόνια, η  παραγωγή τους είναι μικρή, αλλά η παραγωγικότητά τους μεγάλη.

Δεν έχουμε πια αγελάδες πάντως στην Ελλάδα. Έτσι;
Ναι. Έχουμε μόλις 140.000 αγελάδες στην ελληνική ύπαιθρο έναντι 1.100.000 βοοειδών που είχαμε πριν από 40-45 χρόνια.

Και γιατί έχουμε καταλήξει να έχουμε μόνο 100.000 τώρα;
Όπως ξέρετε στη χώρα μας έχουμε πολλές πρωτιές. Μια απ' αυτές είναι ότι οι ελληνικοί βοσκότοποι ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο και τους διαχειρίζονται οι δήμοι. Και ό,τι κάνει το ελληνικό δημόσιο, γνωρίζετε καλύτερα απ΄ τον καθένα, ότι δεν έχει αποτέλεσμα.

Και τι να κάνει δηλαδή το κράτος, να χαρίσει σε κάθε κτηνοτρόφο 1.000 στρέμματα για να έχει τα ζώα του;
Όχι ακριβώς. Το πρώτο βήμα να είναι να χωρίσει ανάλογα με τα ζώα που έχει ο καθένας και  να του δώσει. Άλλον 500, άλλον 1.000, άλλον 2.000, ανάλογα με τα ζώα που έχει. Και έτσι θα μειωθεί το κόστος 100% και θα γίνουμε και  ανταγωνιστικοί.

Τώρα εισάγουμε κρέας, σωστά; Μόνο εισάγουμε.
Μόλις το 8% παράγουμε από ελληνικές κρεοπαραγωγικές αγελάδες. Όλο το υπόλοιπο 92%  το εισάγουμε.

Και πώς θα αλλάξει αυτό;
Με την ανάπτυξη των ζώων. Αν δεν αναπτυχθούν τα ζώα και όλοι οι βοσκότοποι μας είναι έρημοι δεν μπορεί να αλλάξει. Πρέπει να δοθεί η γη για να αναπτυχθεί. Και όχι να δοθεί κατά ιδιοκτησία. Αυτό το 8% και μόνον θα αλλάξει πολύ γρήγορα.

Υπάρχει αγορά για αυτές τις αγελάδες;
Ναι υπάρχει. Αλλά το μεγάλο έγκλημα της πολιτείας είναι ότι δεν υπάρχει η διάκριση των  προϊόντων. Η διάκριση αυτού του κρέατος, αυτών των ζώων, με το εισαγόμενο.

Άρα τι εννοείτε; ότι στην αγορά μας εξαπατούν; Δηλαδή λένε αυτό είναι εγχώριο ενώ ουσιαστικά παίρνουμε εισαγόμενο;
Αγοράζει ένας έμπορας, ένας κρεοπώλης, ένα μπούτι από ντόπιο μοσχαρίσιο κρέας και μετά  αγοράζει και 5-10 μοσχάρια εισαγόμενα και λέει ότι όλο αυτό είναι εγχώριο κρέας. Το ίδιο συμβαίνει και με το τυρί. Δεν είδα ποτέ σε εστιατόριο να λέει άσπρο τυρί. Όλοι λένε φέτα.

Να ξέρει ο καθένας τι τρώει δηλαδή...
Να ξέρει ο καθένας τι τρώει. Είναι αμαρτία δηλαδή να εξαπατάται ο κόσμος.

Έχει αρχίσει να επιστρέφει νεαρόκοσμος εδώ στα χωριά;
Δυστυχώς ελάχιστοι. Η Αθήνα έχει εγκλωβισμένους εκατοντάδες χιλιάδες, και μεγάλους αλλά ιδιαίτερα νέους, οι οποίοι θέλουν να έρθουν στην επαρχία αλλά δυστυχώς δεν μπορούν να βρουν το δρόμο. Σήμερα πολλά εκατομμύρια, ξοδεύονται για να επιχορηγείται η ανεργία.

Κιβωτός Δήμου, Αύρα Καλαμπάκας