Νέα εσοδεία: αγγουράκια!

του Νίκου Μορόπουλου 5 Ιουνίου 2016 • Μαγειρικές ιστορίες • αγγουράκια, μποστάνι, ξύλο κοπής, κοπή, καλοκαίρι, ορεκτικό, εύκολο

Σήμερα εορτάζω την έλευση των πρώτων καρπών της καλοκαιρινής εσοδείας του μποστανιού. Αγγουράκια.

Η αρχή έγινε εχθές το απόγευμα, όταν η επιμελήτρια του μποστανιού μου έφερε ένα αγγουράκι να το γευθώ. Είναι η πρώτη χρονιά που έβαλα αγγουράκια στο μποστάνι.

Μέχρι τότε νόμιζα ότι τα αγγουράκια δεν έχουν μυρωδιά, ούτε γεύση. Λάθος μέγα!

Και μυρωδιά και γεύση!

Απλά είναι μυρωδιές και γεύσεις απαλές, λεπτές, που χάνονται με τα αλάτια και όλα τα άλλα με τα οποία φορτώνεται ένα αγγουράκι όταν μας προσφέρεται στο πιάτο.

Σκέτο, ολόσκετο, ήταν μια ανακάλυψη.

Δροσιά και γλύκα, αλλά ήπια και λεπτή, όχι επιθετική και άγρια.

Το αγγουράκι μόλις είχε κοπεί και όμως είχε μια δροσιά απερίγραπτη. Διακριτική όμως.

Επίσης ήταν γλυκύ, όχι σερμπέτι, αλλά ήπια γλυκύ, σαν ένα χάδι από φτερό παγωνιού.

Σήμερα το μεσημέρι επαναλήφθηκε η συγκομιδή, αυτή τη φορά ήτανε τρία κομμάτια.

Αποφάσισα να πειραματιστώ με τον τρόπο κοπής, αφού εχθές το είχα κόψει εγκάρσια. Σήμερα κόπηκαν κατά μήκος.

Νομίζω ότι το κατά μήκος είναι πιο γευστικό. Λεπτομέρεια ίσως, σημαντική όμως. Πρέπει να έχει να κάνει με την επιφάνεια που εκτίθεται στον αέρα. Αν προσέξετε, το φρέσκο αγγουράκι «ιδρώνει», παρουσιάζεται δηλαδή το φαινόμενο της έκχυσης υγρασίας. Η μεγάλη επιφάνεια επιταχύνει το φαινόμενο και κάνει το αγγουράκι πιο δροσερό και γευστικό.

Η υγραντική ικανότητα της σάρκας του αγγουριού πρέπει να σχετίζεται και με το ότι σε κάποιες θεραπείες για το πρόσωπο, ο θεραπευόμενος καλύπτεται με λεπτοκομμένες φέτες αγγουριού, π.χ. στις κόχες των οφθαλμών.