Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Ευωδιαστό, υπέροχο, επιμελώς ατημέλητο, μοναδικό, παγκοσίως εκτιμητέο, το κυδώνι. Αγαπημένο μου γλυκό με αναμνήσεις χρωματιστές και έντονες. Από παιδί περίμενα πώς και πώς να έρθει η εποχή που φτιάχνουμε το γλυκό κυδώνι. Δεν έχανα καμία στιγμή από την παρασκευή του γλυκού. Με τρέλαινε η γλυκόξινη γεύση του και με ταξίδευε σε τόπους μαγικούς.

Από την πρώτη τη μικρή, εκεί στο Δημοτικό, που ανακαλύπτεις τη γνώση και το ταξίδι της, θυμάμαι αυτή τη γεύση. Γεύση αξεπέραστη και ευωδία απαράμιλλη. Φρυγανιές με βούτυρο και μαρμελάδα κυδώνι, γάλα με κακάο, ραδιόφωνο στο φουλ και τη μαμά μου να μας τραγουδάει «άσπρα καράβια τα όνειρά μας», τσάντες και φύγαμε για το σχολείο, προλαβαίναμε και δεκάλεπτο παιχνίδι πριν χτυπήσει το κουδούνι. Χωρίς σχολικά, χωρίς γκρίνια, χωρίς ταλαιπωρία. Με τη γλύκα του κυδωνιού ολημερίς. Τώρα, που το γράφω, το ξαναβιώνω.

Κατά τον Ρωμαίο φυσιοδίφη Πλίνιο, το κυδώνι έχει τη δυνατότητα να μας προστατεύει από το «κακό μάτι». Ποιος να σε ματιάσει με τέτοιο προστάτη; Μια χρυσή τροφή μάς έχει χαριστεί. Γεμάτο  Βιταμίνες Α, Β, ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδηρο. Μειώνει αποδεδειγμένα τη χοληστερίνη, το σάκχαρο και την αρτηριακή πίεση. Γεμάτο χαλκό και κάλιο για την καλή λειτουργία της καρδιάς.

Η ευωδιά του κυδωνιού θυμίζει σπάνιο γαλλικό άρωμα από τη φλούδα ως τη σάρκα του. Ως ωμή τροφή είναι στυφό και υπόξινο, σε ξεγελάει, ενώ σου δίνει ανεξήτιλη εμπειρία γεύσης. Όσοι ξέρουν, βάζουν ένα κομμάτι κυδώνι μέσα στο κρασί τους.

Η κυδωνιά ως δέντρο είναι ιρανικής προελέσεως. Είναι ίσως το πιο όμορφο δέντρο της άνοιξης, με ασημοπράσινα φύλλα και ροζ λουλούδια σαν κουφέτα. Σύμφωνα με τα αρχαιοελληνικά έθιμα, οι νεόνυμφοι μοιράζονταν ένα κυδώνι, ώστε το πρώτο τους φιλί να είναι αξέχαστο και ευωδιαστό. Έθιμο που συνεχίστηκε μέχρι το Μεσαίωνα. Στην Πορτογαλία φτιάχνουν μια γλυκιά πάστα βρασμένου «marmelo», που θα πει «κυδώνι». Από το marmelo έχει επικρατήσει ο όρος μαρμελάδα, με τον οποίο χαρακτηρίζουμε όλες τις πάστες φρούτων παγκοσμίως.

Το κυδώνι όταν είναι ώριμο είναι κατακίτρινο, χωρίς καθόλου πράσινο χρώμα στη φλούδα του. Μην το φοβάστε αν έχει σχήμα ακανόνιστο, είναι μεγάλος θησαυρός για να τον αφήσετε ανεκμετάλλευτο. Αναμνήσεις ολοζώντανες, γλυκό κυδώνι σε βαζάκι, κατακόκκινο, λαχταριστό με τα άσπρα αμύγδαλα να σε προκαλούν να λιώσει στο στόμα σου. Πρωινό ξύπνημα με την οικογένεια, άνευ ηλικίας, χαρούμενο και ταξιδιάρικο σαν καράβι με άλικο από γλυκό κυδώνι πανί.

Σήμερα θα σας προσκαλέσω να φτιάξετε ζελέ κυδωνιού με ανθόνερο, για να υποκύψει ακόμα και ο πιο δύσπιστος ουρανίσκος.

Ζελέ κυδωνιού με ανθόνερο

Υλικά:

Πλένουμε τα κυδώνια και τα κόβουμε σε κομμάτια. Τα ρίχνουμε σε μια κατσαρόλα μαζί με τη φλούδα και τα κουκούτσια. Ρίχνουμε το νερό, ώστε να τα σκεπάσουμε.

Βράζουμε σε δυνατή φωτιά, μέχρι να πάρουν την πρώτη βράση, και μετά χαμηλώνουμε τη φωτιά και αφήνουμε να σιγοβράσουν για 50 λεπτά με 1 ώρα περίπου. Μόλις πάρουν λίγο χρώμα (να ροδίσουν ελαφρώς) και είναι αρκετά τρυφερά (να έχουν μαλακώσει), σβήνουμε τη φωτιά.

Σε μια κατσαρόλα βάζουμε ένα σουρωτήρι και σουρώνουμε τα κυδώνια. Τα αφήνουμε στο σουρωτήρι, ώστε να σουρώσουν καλά όσο χρειαστεί. Μπορείτε να βάλετε και ένα βάρος επάνω στα κυδώνια, όπως ένα πιάτο, για να κερδίσετε χρόνο.

Μετράμε το υγρό και για κάθε ποτήρι χυμό προσθέτουμε τα 3/4 του ποτηριού ζάχαρη. Βράζουμε τον χυμό του κυδωνιού για 5-6 λεπτά και λίγο πριν σβήσουμε τη φωτιά προσθέτουμε το βούτυρο και αποσύρουμε από τη φωτιά.

Μόλις κρυώσει ελαφρώς, προσθέτουμε το λεμόνι και το ανθόνερο. Αφήνουμε να κρυώσει και αποθηκεύουμε.