Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Οι βασιλόπιτες, όπως έχω ξαναγράψει, δεν θέλω να είναι ένα απλό κέικ. Θέλω να έχουν παραπάνω φροντίδα και υλικά, να είναι αρωματικές και αφράτες και να τρώγονται μέχρι τελευταίου ψίχουλου! Αυτή εδώ έχει όλα όσα θέλω!

Εθιμικά πια, την τελευταία εβδομάδα του χρόνου δημοσιεύω μια συνταγή βασιλόπιτας. Την φτιάχνω για δοκιμή λίγες μέρες πριν, την απολαμβάνουμε σαν κέικ και ακολουθεί η δημοσίευση. Τη μεγαλύτερη απήχηση απ’ όλες μου τις συνταγές την έχει η συνταγή της γιαγιάς μου, ίσως η πιο παραδοσιακή κρητική βασιλόπιτα που έχω, με τα αμέτρητα πορτοκάλια.

Φέτος από πολύ νωρίς είχα προγραμματίσει μια βασιλόπιτα από το πιο παλιό τετράδιο συνταγών της μάνας μου, αυτό που είχε νιόπαντρη. Ήταν μια συνταγή με κρεμόριο, ποιος ξέρει πού την είχε βρει... Δυστυχώς όμως το τετράδιο ξεχάστηκε αλλού όταν αποφάσισα αρχές του μήνα να την φτιάξω έξω από τη «βασική» μου κουζίνα. Την πήρα τηλέφωνο, αφού ξέρω ότι σχεδόν όλες τις συνταγές αυτού του τετραδίου τις έχει μεταφέρει στις... νέες εκδόσεις της.

«Μπα», μου λέει, «δεν την έχω. Δεν μου άρεσε και δεν την πέρασα στα επόμενα τετράδια. Μόνο στο πρώτο μου, αυτό που έχεις εσύ υπάρχει. Γιατί δεν κάνεις αυτή που έκανα πριν καθιερώσω την ανεβατή; Την έχεις βάλει;». «Έκανες ποτέ άλλη εκτός της ανεβατή;» «Κι αμέ, τι νομίζεις... Όταν δούλευα και είχα το ζόρε μου θαρρείς πως έφτιαχνα ανεβατή; Δεν θυμάσαι πως ερχόμουνα στο σπίτι νύχτα την παραμονή τσι Πρωτοχρονιάς;». Τι μου θύμισε! Πράγματι είχα μια σκληρά εργαζόμενη μάνα, που δεν ήθελε όμως να μας λείπει τίποτα, ούτε συμβιβαζόταν να είναι κάποιο από τα κλασικά παραδοσιακά μας γλυκά αγοραστό...

Όλα αυτά τα έσουρε ξεφυλλίζοντας το τετράδιό της για να βρει τη μανταρινένια βασιλόπιτα που σας προτείνω φέτος και που είναι από τις ωραιότερες που έχω φτιάξει. Αφράτο κέικ, μοσχομυρισμένο από εσπεριδοειδή, στο οποίο πρόσθεσα, αν και δεν αναφέρονται στην αρχική συνταγή, λίγα αμύγδαλα και τρίμματα σοκολάτας.

Ακόμη και αν έχετε προγραμματίσει άλλη συνταγή για τη φετινή σας βασιλόπιτα, δοκιμάστε κάποια στιγμή αυτή τη συνταγή σαν κέικ. «Πατάει» στην κλασική κρητική συνταγή με τον άφθονο χυμό εσπεριδοειδούς, αλλά είναι μάλλον νεότερη εκδοχή. Τα υλικά και πάλι ήταν σε ποτήρια, φλιτζάνες και φλιτζανάκια του καφέ και τα μετέτρεψα σε κούπες των 250 ml.

Υλικά:

Επί το έργον:

Καβουρδίζουμε τα αμύγδαλα (αν βάλουμε) και τα αλέθουμε αφού κρυώσουν με κοφτά χτυπήματα στο multi να μη γίνουν σκόνη.

Σε ένα μπολ, μετράμε και κοσκινίζουμε το αλεύρι. Το ανακατεύουμε με τα αμύγδαλα, τη σοκολάτα, το μπέικιν και το ξύσμα.

Στύβουμε τα μανταρίνια και μετράμε τον χυμό.

Χτυπάμε τα ασπράδια των αυγών με μια κουταλιά από τη μετρημένη ζάχαρη σε σφικτή μαρέγκα. Βάζουμε σε ένα μπολ το βούτυρο με την υπόλοιπη ζάχαρη και τα χτυπάμε καλά προσθέτοντας έναν προς έναν τους κρόκους των αυγών.

Είχα μόνο μίξερ χειρός εκεί που ήμουν, αλλά έγινε δουλειά και μ' αυτό... Συνεχίζουμε το χτύπημα να «ασπρίσει» το μείγμα και προσθέτουμε τον χυμό και το κονιάκ. Όταν ενσωματωθούν κι αυτά, προσθέτουμε εναλλάξ σε τρεις δόσεις την μαρέγκα και το μείγμα του αλευριού.

Αλείφουμε με το βούτυρο που κρατήσαμε μια φόρμα με σούστα 26-28 νούμερο και αδειάζουμε το μείγμα (η δική μου είναι 26 νούμερο).

Στρώνουμε την επιφάνεια της πίτας μας και την ψήνουμε στους 180 βαθμούς (προθερμασμένος φούρνος, μεσαία σχάρα) για μια ώρα περίπου. Δοκιμάζουμε στα 50 λεπτά βυθίζοντας μια λάμα μαχαιριού αν είναι ψημένη. Στα 45 λεπτά μπορεί να χρειαστεί να την σκεπάσουμε.

Όταν ετοιμαστεί, την αφήνουμε για 10-15 λεπτά μέσα στη φόρμα και την αναποδογυρίζουμε σε πιατέλα. Αφήνουμε να κρυώσει και την διακοσμούμε με ό,τι επιλέξουμε.

Παρατηρήσεις:

• Δεν ξεχνάμε να βάλουμε το νόμισμα πριν την φουρνίσουμε ή πριν την διακοσμήσουμε!
• «Κράτα μια κουταλιά βούτυρο από το πακέτο για την φόρμα» ήταν η συμβουλή της μάνας μου και έκοψα μια φετούλα με πάχος ½ cm από την άκρη του πακέτου όπως φαίνεται στη φωτογραφία. Έβαλα βούτυρο αγελάδας σε πλάκα.
• Το κονιάκ ήταν «1 φλυτζανάκι του καφέ». Με τα δικά μου, αυτό αντιστοιχεί σε 50ml. Επίσης ο χυμός ήταν μια φλυτζάνα του τσαγιού (εννοείται από τις παλιές), δηλαδή 200 ml. 
• Η μάνα μου λέει ότι όταν δεν είχε εύκαιρα μανταρίνια έβαζε πορτοκάλια και πολλές φορές ανάμεικτο ξύσμα. Όντως το ξύσμα των μανταρινιών δεν βγαίνει εύκολα αλλά πήρα όσο μπορούσα από τα εύθραυστα μανταρίνια μου. Δεν ήταν του εμπορίου και είχαν λεπτό φλούδι που δεν με διευκόλυνε καθόλου. Έβαλα και λίγο ξύσμα λεμονιού .
• Η ιδέα της εύκολης διακόσμησης με στένσιλ το προικώον δισκόπανο δεν είναι δική μου. Την είδα κάπου στον παγκόσμιο ιστό, όπου ευρέως κυκλοφορεί (οπότε είναι αδύνατον να βρεθεί ο αρχικός εμπνευστής ) και μου άρεσε πολύ. Εύκολη και ωραία διακόσμηση και διαφορετική αφού από δισκόπανα έχει ο καθένας τα δικά του...

Οι βασιλόπιτες των προηγούμενων χρόνων και με ιδέες διακόσμησης είναι εδώ:
2012, η παραδοσιακή
2013, η ανεβατή (με μαγιά)
2014, σαν γλύκισμα!
2015, αρωματισμένη με ανθόνερο

Καλή επιτυχία σε όποια επιλέξετε να φτιάξετε, αλλά κι αν αποτύχετε, θεωρήστε το γούρι! Καλή Πρωτοχρονιά και -κυρίως- καλή χρονιά!

*Για επιπλέον φωτογραφίες από τα στάδια της ετοιμασίας και παρατηρήσεις δείτε το blog της Βαγγελιώς Κασσαπάκη, Γαστρονομικός περίπλους