Espresso Martini: Καλή χρονιά, καφεμανείς!
Επέμενα για χρόνια και χρόνια πως ναι, μπορεί τον καφέ τον βάζουμε σε κέικ, σε μπισκότα, γλυκίσματα, όμως το βασίλειό του είναι ένα και μοναδικό: το φλιτζάνι. Ροφήματα με βάση τον καφέ, λικέρ και συναφή με άφηναν αδιάφορο – τίποτα δεν μπορεί να ξεπεράσει την τόνωση του διπλού εσπρέσο ή, έστω, του καπουτσίνο που με το γάλα σπάει την πίκρα μετά τον (καθιερωμένο πια) τρίτο καφέ της ημέρας.
Υπάρχει όμως μια γιορτινή (εξ ου και φωτεινή) εξαίρεση, το Espresso Martini, που δένει τον καφέ με το λικέρ και τη βότκα με τρόπο απρόσμενο αλλά τουλάχιστον εθιστικό. Οι καφεμανείς θα το λατρέψουν, οι όχι και τόσο φανατικοί θα δουν πως ταιριάζει περίφημα με τα γλυκά των ημερών. Ασε που βοηθάει να ενισχυθούν οι αντοχές για τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς...
Για τον τρόπο που προέκυψε υπάρχουν πολλές ιστορίες, η πιο δημοφιλής είναι πως κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1980 ένα διάσημο μοντέλο βρέθηκε στο Fred’s Club στο Σόχο, στο Λονδίνο και ζήτησε από τον θρυλικό bartender Ντικ Μπράντσελ να της ετοιμάσει «κάτι που θα την ξυπνήσει». Εκείνος έριξε σε ένα σέικερ ένα σφηνάκι εσπρέσο, βότκα, λίγη ζάχαρη και μία δόση λικέρ Tia Maria. Ενθουσιασμένο το μοντέλο ζήτησε το όνομα του αυτοσχέδιου κοκτέιλ και ο Μπράντσελ απάντησε δίχως πολλή σκέψη: «Espresso Martini».
Ιδού τι χρειάζεται για δύο ποτήρια κοκτέιλ:
- 100 ml βότκα
- 70 ml λικέρ καφέ (μια καλή επιλογή είναι το Kahlua)
- 2 σφηνάκια (περίπου 50 ml) δυνατό εσπρέσο
- περίπου δύο ποτήρια πάγο
Φροντίζω να εξασφαλίσω ένα «επαγγελματικό» σέικερ, από αυτά που χρησιμοποιούν στα περισσότερα καφέ, που να κλείνει καλά και να έχει το συνοδευτικό σουρωτήρι. επιτρέπει να ρέει το ποτό κρατώντας για το τέλος τον αφρό. Ρίχνω σε ένα ποτήρι τη βότκα, το λικέρ και τον εσπρέσο και το γεμίζω με πάγο, ενώ γεμίζω με πάγο και το ποτήρι που θα σερβίρω το μαρτίνι, για να παραμείνει κρύο. Αδειάζω το μείγμα στο σέικερ.
Εδώ προσοχή στην καθοριστική λεπτομέρεια: ο πάγος να μην έχει λιώσει, απευθείας από την κατάψυξη στο σέικερ. Αν αρχίσει να λιώνει, θα «νερώσει» το κοκτέιλ και θα αλλοιώσει τη γεύση του. Κλείνω καλά το σέικερ με το καπάκι του, σιγουρεύομαι πως έχει ασφαλίσει -κανείς δεν θέλει τα πλακάκια της κουζίνας «στολισμένα» με καφέ- και χτυπάω το σέικερ δυνατά, πολύ δυνατά.
Θέλω ο πάγος να σπάσει σε μικρά κομμάτια. Ενα με δύο λεπτά δυνατού χτυπήματος αρκούν. Αδειάζω τον πάγο από το ποτήρι του μαρτίνι και ρίχνω το ποτό στο παγωμένο ποτήρι. Το σουρωτήρι εδώ είναι αναγκαίο, καθώς θα κρατήσει εκείνο το λεπτό αλλά ποθητό στρώμα αφρού που θα μοιράσω στην επιφάνεια. Γαρνίρισμα με μερικούς κόκκους καφέ, για έξτρα μυρωδιά. Κι επειδή μερικοί το προτιμούν γλυκό, μπορείτε να προσθέσετε πριν το χτύπημα κάποιο αρωματικό σιρόπι, ανάλογα με τα γούστα σας.
Δείτε το βίντεο της ετοιμασίας του κοκτέιλ με τον τρόπο του ιταλού σεφ Gennaro Contaldo:
Υ.Γ.: Η έμπιστή μου Nigella Lawson λέει πως πρέπει ο καφές να είναι έτοιμος αποβραδίς, ώστε να κρυώσει αρκετά, να παγώσει ει δυνατόν. Μα με το κρύο των τελευταίων ημερών, νομίζω δέκα λεπτά στο μπαλκόνι αρκούν για να παγώσει ως και ο πιο καυτός εσπρέσο.