Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Είμαι από τους ανθρώπους που απολαμβάνω την ταξιδιωτική διαδρομή. Μου αρέσει να τραγουδάω δυνατά και να οδηγάω λες και ήμουν πολύ καιρό κλεισμένη σε κλουβί με τους πλέον απαγορευτικούς όρους. Αυτό το κάνω κάθε φορά, μα κάθε.

Το ίδιο κάνω και στην κουζίνα, τραγουδάω δυνατά και μαγειρεύω, αυτοσχεδιάζω, δοκιμάζω, πειραματίζομαι, ταξιδεύω με το μυαλό μου περιμένοντας το φαγητό να βγει από τη φωτιά. Εκεί εμπνέομαι, για να ξέρεις. «Να σας πω ένα παραμύθι, το κουκί και το ρεβίθι».

Στη Σίφνο, σε μεσημεριανό κυριακάτικο τραπέζι, αμέσως μετά το «Δι’ ευχών», οι γυναίκες περνάνε από τον φούρνο και φέρνουν τα τσικάλια με τα καπνιστά ρεβίθια στο σπίτι. Είναι πιάτο κυριακάτικο, γιορτινό, αρχοντικό. Μόλις ξεκινήσεις τη διαδικασία να φτιάξεις ρεβίθια στον φούρνο, θα μαγευτείς αν θέλεις πραγματικά να ταξιδέψεις. Σαν λίρες χρυσές πέφτουν οι ερέβινθοι στο κρύο και αλατισμένο νερό. Εκεί τους αφήνεις να ξιπαστούν.

Όσπριο ινδικής καταγωγής που έχει ταΐσει κόσμο και κοσμάκη. Στα αρχαία ελληνικά συμπόσια σέρβιραν ερέβινθους σαν επιδόρπιο με γλυκό κρασί. Η κλασική εποχή ήταν και η χρυσή εποχή του ρεβιθιού. Pane e pannelle, τηγανητά ρεβίθια στη Σικελία σερβίρονται σαν γαρνιτούρα στα γκουρμέ πλέον σάντουιτς με ντούγια (σπλήνα). Οι Ισπανοί τα τιμούν κάνοντας σούπες ή ρεβιθαδες με κόκκικες καυτερές πιπεριές, όλα για το ρεβίθι.

Φαλάφελ και χούμους από τις αιγυπτιακές χώρες μας επανέφεραν το ρεβίθι στην διατροφική μας μόδα, παρότι ως κλασσική τροφή δεν έφυγε ποτέ από το ελληνικό τραπέζι. Θα σε ταξιδέψω και εσένα με μια ρεβιθάδα στον φούρνο από τη Σίφνο. Να περιμένεις την αρχόντισα του σπιτιού να γυρίσει με το τσικάλι τα ρεβίθια από τον φούρνο. Χρυσίζοντα ρεβίθια, καπνιστά, σιγομαγειρεμένα σαν μπάλο αργό, κιμπάρικο.

Στρωμμένο το τραπέζι, ο ήλιος πια ψηλά, η θάλασσα όσο πιο μπλε μπορείς να φανταστείς και η κυρά σερβίρει από το τσικάλι τα ροβίθια με κρασί ασύρτικο. Όλες τις ώρες χαράζει στο Αιγαίο!

Ρεβιθάδα στον φούρνο σαν από σιφνέικο τσικάλι

Βάζω τα ρεβίθια σε νερό για 8-9 ώρες (για ένα βράδυ). Μια ώρα πριν τα μαγειρέψω, αλλάζω το νερό και βάζουμε μια κουταλιά της σούπας αλάτι. Στραγγίζω τα ρεβίθια, τα πλένω καλά και τα βάζω σε μια πετσέτα στεγνή. Προθερμαίνω τον φούρνο σε αντιστάσεις στους 140-150 βαθμούς Κελσίου.

Το καλύτερο σκεύος για τα ρεβίθια ειναι η πήλινη γάστρα, αλλά αν δεν υπάρχει θα χρησιμοποιήσω ταψί. Πλένω καλά τη γάστρα, ώστε να ανοίξουν καλά οι πόροι του σκεύους. Βάζω τα ρεβίθια στη γάστρα. Προσθέτω το ψιλοκομμένο κρεμμύδι και ανακατεύω.

Στον ζωμό λαχανικών διαλύω τη ντομάτα πελτέ, προσθέτω μια πρέζα ζάχαρη, το αλάτι και το πιπέρι. Στη συνέχεια ρίχνω στο φαγητό μου τα φύλλα δάφνης και το ψιλοκομμένο δεντρολίβανο. Ανακατεύω καλά, κλείνω τη γάστρα μου και βάζω στον φούρνο.

Στον ξυλοφουρνο κανονικά κλείνουν το σκεύος (τσικάλι) με ζυμάρι και το ανοίγουν όταν το φαγητό ειναι έτοιμο. Εγώ κλείνω τη γάστρα μου ολόγυρα με αλουμινόχαρτο κάνοντας ακριβώς την ίδια δουλειά που κάνει το ζυμάρι.

Ψήνω για 2-3 ώρες. Όταν είναι έτοιμο το φαγητό μου, ανοίγω το καπάκι και πασπαλίζω με την καπνιστή πάπρικα. Σερβίρω με ωραίο ψωμί και καλό κρασί.

Υ.Γ.: Αν βάλω δύο ποτήρια του νερού ζωμό, θα γίνει πιο ζουμερό το φαγητό και σίγουρα δεν θα υπάρχει ο κίνδυνος να μην έχω υγρά κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος, μιας και δεν ανοίγω καθόλου το σκεύος.