Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Κάθε φορά, που ξοδεύω ώρες χαζεύοντας σε ξένα μπλόγκ μαγειρικής, σταματώ πάντα και θαυμάζω τις φωτογραφίες με κίνηση και κυρίως με «ζωή».  Εκείνες που ο πρωταγωνιστής είναι το φαγητό και όχι ο άνθρωπος, αλλά παρόλα αυτά άνθρωπος και φαγητό γίνονται ένα. 

Ο άνθρωπος υπάρχει εκεί τόσο-όσο χρειάζεται για να τις κάνει πιο ζεστές και οικείες. Για το λόγο αυτό συλλέγω τις φωτογραφίες αυτές όπου τις βρω, και τις ταξινομώ σε έναν πίνακα που έχω δημιουργήσει στο Pinterest και τον έχω ονομάσει «in hands». Μπαίνω εκεί συχνά και χαζεύω. Με μαγεύει το πως ο φωτογράφος έχει καταφέρει να εναρμονίσει τον άνθρωπο με το φαγητό δείχνοντας σε πρώτο πλάνο πάντα αυτό και όχι αυτόν.

Λατρεύω να βλέπω χέρια να κόβουν φρούτα, να πλάθουν ζυμάρι, να κρατούν ένα παγωτό χωνάκι που στάζει,  να πασπαλίζουν αλεύρι, να τρίβουν παρμεζάνα, πλένουν σταφύλια, να σπάνε καρύδια, να διαχωρίζουν τον κρόκο από το ασπράδι,  να γεμίζουν ποτήρια με γάλα, να βουτούν μια μαντλέν μέσα σε σοκολάτα,  να προσφέρουν ένα κομμάτι τούρτας, να ξεφλουδίζουν μια μπανάνα, να ανακατεύουν μια σούπα ή να στύβουν σαγκουίνια. Πολλές μάλιστα φορές μπαίνουν στο πλάνο κι άλλα σημεία του σώματος κι εκεί πια απογειώνεται η τέχνη της φωτογραφίας. Καλλίγραμμα γυναικεία πόδια με μια κούπα ζεστή σοκολάτα ανάμεσά τους με  κάνει να φαντάζομαι  πολυθρόνα δίπλα σε τζάκι, ξύλινο σπίτι μέσα σε νορβηγικό δάσος,  παγωμένα πρωινά με κρουασάν και μαρμελάδες σε χιονισμένα βουνά. Ένα στόμα, που δαγκώνει μια ζουμερή φράουλα, ένα παιδί, που ρουφάει σπαγγέτι, ένα χαμόγελο πίσω από ένα κομμάτι κέικ, είναι πολλές φορές καλύτερα από το ίδιο το φαγητό. Αν αυτό δεν είναι τέχνη τότε τι; Τι μπορεί να είναι πιο σημαντικό από ένα βιβλίο ή μια φωτογραφία που κάνει την φαντασία να καλπάζει? Όσα δεν βλέπει το μάτι είναι άλλωστε τα πιο όμορφα γιατί αυτά τα βλέπει ο νους.

Κάτι τέτοιο προσπάθησαν να κάνω κι εγώ  για να παρουσιάσω το πρώτο παγωτό (παγωμένο γιαούρτι συγκεκριμένα) που έφτιαξα φέτος το καλοκαίρι. Επιτυχώς ή ανεπιτυχώς δεν ξέρω, πάντως αυτό είναι το δικό μου frozen yogurt  «in hands»

Παγωμένο γιαούρτι με ράσμπερις και σοκολάτα

Υλικά 

Μέθοδος

Βγάζουμε το πακετάκι με τα ράσμπερις από την κατάψυξη και τα αφήνουμε για 15 λεπτά περίπου σε θερμοκρασία δωματίου να ξεπαγώσουν λίγο. 

Βάζουμε το γιαούρτι με τα ράσμπερις στο multi και τα πολτοποιούμε πολύ καλά. Σε περίπτωση που δεν χωράνε όλα μαζί, τα βάζουμε μισά -μισά. 

Περνάμε το μίγμα γιαουρτιού - ράσμπερις από ένα μέτριο σουρωτήρι. Επειδή είναι παχύρρευστο, το βοηθάμε να περάσει με μια σπάτουλα που το ανακατεύουμε και το πιέζουμε στο σουρωτήρι. Αυτό γίνεται ώστε να απομακρυνθούν όλα τα σποράκια που έχουν τα ράσμπερις και να μην είναι δυσάρεστα στο δόντι όταν τρώμε το παγωτό. 

Όταν τελειώσουμε τη διαδικασία και έχουμε πλέον το μίγμα σουρωμένο, προσθέτουμε μέσα σε αυτό τη ζάχαρη άχνη και το εκχύλισμα βανίλιας και ανακατεύουμε ζωηρά με το σύρμα ώστε να διαλυθούν οι τυχόν κόκκοι της ζάχαρης και να ομογενοποιηθεί. 

Σε αυτή τη φάση βάζουμε το μίγμα στην παγωτομηχανή (αν διαθέτουμε) και ακολουθούμε τους κανόνες λειτουργίας της. Προς το τέλος της διαδικασίας που το παγωμένο γιαούρτι έχει πήξει, ρίχνουμε μέσα και την ψιλοκομμένη κουβερτούρα για να ενσωματωθεί με το μίγμα.  Όταν τελειώσει η διαδικασία αποθηκεύουμε το παγωτό σε ένα σκεύος που κλείνει με καπάκι στην κατάψυξη.

Σε περίπτωση που δεν διαθέτουμε παγωτομηχανή, τοποθετούμε το μίγμα του παγωμένου γιαουρτιού σε ένα σκεύος για παγωτό που κλείνει με καπάκι και το βάζουμε στην κατάψυξη. Κάθε 40-45 λεπτά το βγάζουμε και το ανακατεύουμε πάρα πολύ καλά με ένα πιρούνι ώστε να σπάσουν οι κρύσταλλοι που δημιουργούνται. Αυτό το κάνουμε 5-6 φορές σίγουρα. Αν θέλουμε και παραπάνω. Όταν πια έχει αρχίσει να πήζει καλά, ρίχνουμε μέσα την ψιλοκομμένη κουβερτούρα και ανακατεύουμε ώστε να αναμειχθεί με το παγωτό. 

Καλή επιτυχία!

Tips

1) Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε οποιαδήποτε γεύση γιαουρτιού θέλουμε με όσα λιπαρά θέλουμε. Δηλαδή γιαούρτια με φρούτα μέσα (πχ με κεράσι ή με φράουλα) ή ακόμα και σκέτο λευκό γιαούρτι. 

2) Στις συνταγές μου πάντα προτιμώ να χρησιμοποιώ κουβερτούρα την οποία έχω κόψει εγώ με το μαχαίρι και όχι τις έτοιμες σταγόνες σοκολάτας. Και αυτό γιατί όταν κόβεις τη σοκολάτα με το μαχαίρι είναι πιο μεγάλα τα κομμάτια της και άρα πιο πλούσια η γεύση της. Αντίθετα οι σταγόνες σοκολάτας εκτός του ότι είναι και ακριβότερες είναι πολύ μικρές για κάποιον που θέλει να αισθάνεται την σοκολάτα έντονα!  Η επιλογή δική σας.

*Η Χρυσαυγή Μπόμπολα διατηρεί το μπλογκ Foof For Thought