Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

 Δύσκολος ο αποχαιρετισμός.

Γιατί είναι απώλεια.

Η ζωή είναι γεμάτη από μικρές και μεγάλες απώλειες.

Ο ρόλος του γεύματος, όμως, είναι, εκτός από διατροφικός, και θεραπευτικός. Ιάται η ψυχή και ηρεμεί με τα χρώματα, τις γεύσεις, τις οσμές. Η ποικιλία εδεσμάτων είναι εργαλείο διαχείρισης του χρόνου αλλά και αποπλάνησης των αισθήσεων, έτσι ώστε κάποια στιγμή να αποκάμουν και αυτές και να παραδώσουν το πνεύμα για λίγο.

Έτσι ο αποχαιρετισμός περιβάλλεται από μια ομίχλη, μια απροσδιοριστία, μια ασάφεια, και παύει να είναι τόσο οδυνηρός και δύσκολος.

Εναρκτήριο λάκτισμα με κόκκινες και πράσινες πιπεριές στο φούρνο, με λεμόνι, αλάτι, μπόλικο σκόρδο, και ολίγο μπαλσάμικο (από τα χέρια της Λουίζας).

Ακολουθούν οι μελιτζάνες στο φούρνο με ανθότυρο, ολίγο αλάτι, σκόρδο, και μια τζούρα μπαλσάμικο (από την Λουίζα).

Το πικάντικο λουκάνικο Μάνης σοταρισμένο με πράσα και σβησμένο με κόκκινο κρασί έρχεται για να ανάψει τα αίματα (το μαγείρεψε η Τασία).

Η σπανακόπιτα έρχεται να ανακουφίσει τον διακεκαυμένο ουρανίσκο (δια χειρός Ευρυδίκης). 

Το οσομπούκο από μοσχίδα Μάνης αποτελεί το ζενιθ και το φινάλε του γεύματος (από την Τασία).  

Η πράσινη σαλάτα με ρόδι καθαρίζει τον ουρανίσκο και ηρεμεί τις αισθήσεις.

Καλή όρεξη και καλή χρονιά!

*Έγραψεν ο λοστρόμος  Ανάργυρος Ναλμπάντης, σε ένα καφενείο στο Κερατσίνι την 31 Δεκεμβρίου 1951.