Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Τριαντάφυλλο. Το άνθος  του έρωτα. Εμπνέει για να το χαρίσει  κανείς στην αγαπημένη του και δίνει πολλούς πόντους σε αυτόν που το προσφέρει, αυξάνοντας ταυτόχρονα τη  ρομαντική διάθεση. Δύσκολο να λάβει μια γυναίκα ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα και να μην... «πέσει»!

 Όλα αυτά στο μυαλό των άλλων, γιατί στο δικό μου (δυστυχώς ή ευτυχώς) αυτά τα στερεότυπα δεν λειτουργούν. Ο ρομαντισμός κι εγώ, βλέπετε, πήραμε διαζύγιο από πολύ νωρίς, ούτε καν θυμάμαι από  πότε. Μάλλον ποτέ δεν υπήρξα ρομαντική και με τα χρόνια απομακρύνεται η πιθανότητα να γίνω. Μήπως τελικά ρομαντική/ρομαντικός γεννιέσαι;

Ένα περιστατικό, έντονα χαραγμένο στη μνήμη μου, που το ανακαλώ όποτε θέλω να αφηγηθώ κάτι πολύ χαρακτηριστικό για να μπει κανείς αμέσως στο νόημα, ήταν αυτό που συνέβη σε μια  εκδρομή,  πριν από πολλά – πολλά χρόνια.  Τα χρόνια της αθωότητας που ακόμα και τότε αθώα μπορεί να ήμουν, ρομαντική όμως δεν...

Πρώτη φορά εκδρομή στην Αράχωβα.  Άριστη επιλογή για ειδυλλιακό Σαββατοκύριακο  μιας πολύ φρέσκιας σχέσης. Just the two of us.  Στα μέλια που λέμε.  Περπατώντας στα σοκάκια, χαζεύοντας τα υπέροχα πετρόκτιστα σπίτια και νιώθοντας το μαγνητισμό και την έντονη ερωτική ενέργεια που αποπνέει η περιοχή, ξύπνησαν  μέσα μου ένστικτα. Ένστικτα αρχέγονα. Ειδικότερα, το πρώτο και κυρίαρχο ένστικτο του ανθρώπου, αυτό της επιβίωσης.

Σε έναν περίπατο στην πόλη το μάτι μου σταματούσε μονίμως όχι στο υπέροχο φυσικό περιβάλλον, ούτε στα εντυπωσιακά κτίρια, αλλά στα χοντρά, χωριάτικα λουκάνικα που κρέμονταν στις βιτρίνες των κρεοπωλείων αλλά και έξω από αυτά. Μα και να θέλεις ν΄ αγιάσεις δε σε αφήνουν...  Σχεδόν χτυπούσε το κεφάλι μου πάνω τους καθώς περπατούσα στο πεζοδρόμιο  και σταματούσα μονίμως  να τα χαζέψω λες κι επρόκειτο για το άγαλμα του Ηνίοχου στους Δελφούς. Για τέτοιο δέος μιλάμε! Κι ο θαυμασμός ήταν τόσο πηγαίος που έβγαζα επιφωνήματα χαράς φλυαρώντας ταυτόχρονα για καρβουνιές, κοψίδια, σαγανάκια και μπύρες. Φαντάσου δηλαδή να υπήρχε τότε το Instagram! Θα το είχα «ρίξει» από τις πολλές foodporn στιγμές μου στην Αράχωβα, αγκαλιά με τα λουκάνικα.

Oλα αυτά, όμως, ως τη στιγμή που έφαγα ένα γερό σκούντημα προσγείωσης στην πραγματικότητα. «Συγγνώμη! Με γυναίκα έχω βγει ραντεβού ή με κανέναν εργένη φίλο μου;» o.k. …εκεί μαζεύτηκα λίγο γιατί εδώ που τα λέμε, πόσο σέξι είναι να θαυμάζει μια γυναίκα σε πρώτο ραντεβού τα ... «τσαμπιά» με τα λουκάνικα;  Για το υπόλοιπο της εκδρομής κράτησα τα προσχήματα, κρυφοκοίταζα το αντικείμενο του πόθου μου και έφυγα από την Αράχωβα μονάχα με ένα ξύλινο γουδί και ένα κεφάλι φορμαέλα υπενθυμίζοντας ότι ο έρωτας περνά από το στομάχι και ότι άλλο γνωμικό μπορούσα να σκεφτώ που να δικαιολογεί την άκρατη εμμονή μου με το φαγητό.

Τα τριαντάφυλλα μήλου ωστόσο μίλησαν κατευθείαν στην καρδιά μου! Επιτέλους, ένα «λουλούδι» άξιο να το προσφέρει κανείς. Πρακτικά πράγματα! Που καιρός για ρομαντισμούς εν μέσω κρίσης;

Το τριαντάφυλλο μήλου και σφολιάτας είναι όμορφο, γλυκό κι εντυπωσιακό, όπως ακριβώς φαίνεται στις φωτογραφίες! Μια μικρή μηλόπιτα με λίγα λόγια, που δεν θέλεις να την ακουμπήσεις για να μη χαλάσει. Σοβαρά τώρα. Δεν θέλεις!  Και δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι θα ερχόταν η στιγμή  που θα πρόσφερα γλυκό σε φίλες μου και παρόλο που δεν θα ήθελαν με τίποτα να δοκιμάσουν, θα χαιρόμουν  αντί να στεναχωρηθώ!

Τριαντάφυλλα μήλου

Υλικά για 6 ατομικά μηλοπιτάκια

Μέθοδος

Διαλέγουμε το μήλο. Όμορφο, στιλπνό, μεγάλο και καλοσχηματισμένο. Ένα τέτοιο χρειαζόμαστε για τη συνταγή. Το πλένουμε με σαπουνάδα (αφού θα διατηρήσουμε τη φλούδα του) και το σκουπίζουμε. Το κόβουμε στη μέση. Αφαιρούμε με ένα μαχαίρι προσεκτικά τα κουκούτσια του δημιουργώντας έτσι ένα αυλάκι σε όλο το μήκος του.

Το κόβουμε σε λεπτές, όσο πιο λεπτές μπορούμε δηλαδή, φέτες. Σχεδόν φλοίδες. Προσέχουμε να είναι ομοιόμορφες. Κάνουμε αυτή τη διαδικασία και για τα δύο μισά του μήλου.

Ανοίγουμε σαν βεντάλια τις φέτες του μήλου και αποκολλάμε τη μία από την άλλη. Τις τοποθετούμε σε ένα πυρίμαχο σκεύος  και προσθέτουμε νερό τόσο ώστε να τις καλύψει. Ρίχνουμε και το χυμό του λεμονιού. Τοποθετούμε το σκεύος στο φούρνο και ψήνουμε τις φέτες για περίπου 15 λεπτά στους 180 βαθμούς ή μέχρι να τις δούμε να μαλακώνουν. Δεν θέλουμε να λιώσουν. Απλά να μαλακώσουν ελαφρά ώστε να γίνουν εύκαμπτες. Ελέγχουμε τις φέτες όσο ψήνονται ώστε να δούμε πότε χρειάζεται να τις βγάλουμε από το φούρνο.

Αποφεύγουμε αυτή τη διαδικασία να την κάνουμε στην κατσαρόλα γιατί μπορεί όταν κοχλάζουν να λιώσουν και να χάσουν το σχήμα τους. Μόλις είναι έτοιμα τα μήλα, τα βγάζουμε από το σκεύος τους με ένα τρυπητό, τα στραγγίζουμε καλά και τα βάζουμε σε ένα πιάτο να κρυώσουν.

Όση ώρα οι φέτες του μήλου κρυώνουν, βάζουμε σε ένα μικρό μπολ δύο κουταλιές της σούπας μαρμελάδα βερίκοκο και προσθέτουμε 2-3 κουταλιές της σούπας νερό. Ανακατεύουμε ώστε να δημιουργηθεί ένα αραιό υγρό σαν σιρόπι. Το νερό το προσθέτουμε σταδιακά ώστε να δούμε την πυκνότητα της μαρμελάδας. Δεν το θέλουμε ούτε πολύ αραιό ούτε πολύ παχύρρευστο το μίγμα.

Παίρνουμε ένα φύλλο σφολιάτας. Το βγάζουμε από τη συσκευασία του, το απλώνουμε στον πάγκο μας και με έναν μεγάλο πλάστη το ανοίγουμε ελαφρά ώστε να απλωθεί ακόμα περισσότερο και να γίνει λείο. Με αυτό τον τρόπο το τεντώνουμε δηλαδή και του αυξάνουμε λίγο το μέγεθος.

Από τη στενή του πλευρά το κόβουμε σε 6 ίσιες λωρίδες. Παίρνουμε μια λωρίδα σφολιάτας. Την απλώνουμε και ρίχνουμε επάνω λίγη από την αραιωμένη μαρμελάδα. Την αλείφουμε πάνω στο φύλλο με την ανάποδη του κουταλιού να πάει παντού αλλά να μην ξεχειλίζει. Χρειάζεται λίγη. Απλά μια επικάλυψη.

Αρχίζουμε να απλώνουμε στο πάνω μέρος του φύλλου και κατά μήκος του, τις φέτες του μήλου. Τις απλώνουμε με τέτοιο τρόπο  ώστε η μία να επικαλύπτει κατά το ήμισυ την άλλη. Εδώ προσοχή γιατί δεν τις τοποθετούμε στο κάτω μέρος του φύλλου σφολιάτας, αλλά τις βάζουμε από τη μέση και πάνω ώστε να μπορέσουμε στη συνέχεια να τις τυλίξουμε μέσα σε αυτό. Προσέχουμε δηλαδή να προεξέχουν οι φέτες του μήλου κατά το ήμισυ πάνω από τη λωρίδα ζύμης.

Μόλις βάλουμε τα μήλα σε όλο το μήκος του φύλλου τα πασπαλίζουμε με λίγη κανέλα. Στη συνέχεια κλείνουμε τα μήλα μέσα στη σφολιάτα σκεπάζοντάς τα με το κάτω μέρος της που έχει μείνει ακάλυπτο.

Τώρα τα μήλα είναι σκεπασμένα σαν μέσα σε μια κουβερτούλα ζύμης. Τέλος παίρνουμε την μια άκρη της και αρχίζουμε να την τυλίγουμε (όπως τυλίγουμε ένα χαλί για παράδειγμα), δημιουργώντας μια σπείρα.

Ρολάρουμε δηλαδή τη σφολιάτα με τα μήλα κλεισμένα μέσα της. Το τριαντάφυλλο μήλου είναι έτοιμο!

Παίρνουμε ένα ταψάκι για μάφιν,  βουτυρώνουμε καλά τις θήκες του και τοποθετούμε μέσα σε αυτές τα τριαντάφυλλα της σφολιάτας με το μήλο.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 170 βαθμούς και ψήνουμε τα τριαντάφυλλα για περίπου 20-30 λεπτά, ανάλογα με το φούρνο μας. Για να είναι έτοιμα πρέπει να έχουν ροδοψηθεί και να δούμε τη σφολιάτα ότι έχει πάρει χρώμα.

Μόλις είναι ψημένα τα βγάζουμε από το φούρνο και τα αφήνουμε στην άκρη να κρυώσουν.  Τα ξεφορμάρουμε ξύνοντάς τα περιμετρικά με ένα μαχαίρι ώστε να αποκολληθούν εύκολα από το ταψάκι τους.

Τοποθετούμε τα τριαντάφυλλα σε πιάτο, τα πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη και σερβίρουμε!

Καλή επιτυχία!

* Η Χρυσαυγή Μπόμπολα διατηρεί το food blog Food for Thought