Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Από τα τέλη Αυγούστου έχει ξεκινήσει ο τρύγος των αμπελοστάφυλων, πρώτα στα χαμηλά και στη συνέχεια στα πιο ορεινά αμπέλια. Για τους Κρητικούς ο τρύγος είναι ένα μικρό πανηγύρι, μια μικρή οικογενειακή γιορτή, που ξεκινά με καλή προετοιμασία. Επιστρατεύονται φίλοι, κουμπάροι, σύντεκνοι και συγγενείς. Χρειάζονται χέρια για να μαζευτούν τα σταφύλια.

Όλοι έχουν ένα ρόλο. Οι πιο έμπειροι αναλαμβάνουν το κόψιμο των σταφυλιών, οι νεότεροι και δυναμωμένοι την μεταφορά τους με κλούβες. Ο τρύγος σήμερα έχει διευκολυνθεί με τους δρόμους, τα αγροτικά οχήματα και τα μηχανικά μέσα για το στύψιμο των σταφυλιών. Όλα έχουν αλλάξει. Την εποχή του παππού μου η μεταφορά των σταφυλιών από το αμπέλι στο πατητήρι γινόταν με κόφες και με γαϊδουράκια. Κρατούσε δυο και τρεις μέρες. Αν ήταν σταφυλοχρονιά με μεγάλη παραγωγή έπρεπε να κάνεις καραβάνι τα ζώα για να μεταφέρεις τα σταφύλια.

Όταν γέμιζε το πατητήρι σταφύλια άρχιζε ο χορός. Ο παππούς μου μάζευε όλα τα εγγόνια και μπαίναμε στο πατητήρι, με πλυμένα φυσικά τα πόδια και κοντά παντελονάκια για τα αγόρια. Η χαρά μας είναι απερίγραπτη. Παιδικές αναμνήσεις τυπωμένες στο καλύτερο σημείο του εγκεφάλου μας. Να τρέχει ο μούστος ποταμός και ο παππούς δεν προλάβαινε να γεμίζει το πιθάρι. Άγιο στάλαγμα μας έλεγε. Ερχότανε και η γιαγιά να πάρει το μερδικό της. Ήθελε μούστο για τα κιοφτέρια, για τη μουσταλευριά και για να φτιάξει  πετιμέζι.

Το πετιμέζι έπρεπε το αργότερο να γίνει την επόμενη μέρα διότι αν καθυστερούσε άρχιζε η ζύμωση του μούστου και ακυρωνόταν η διαδικασία. Αν τα σταφύλια ήταν γλυκά, δηλαδή αν ήταν καλή χρονιά και ο μούστος έβγαινε στους 13 με 14 βαθμούς το πολύ, τότε ο μούστος έδινε καλύτερο πετιμέζι.

Οι παλιές νοικοκυρές το φύλασσαν σε γυάλινες φιάλες καλά προστατευμένες για να φτιάχνουν μουστοκούλουρα, να βάζουν στις τηγανίτες τον χειμώνα, να το πίνουν ζεστό όταν ήταν κρυωμένοι για το λαιμό τους. Δεν ήταν μόνο άρτυμα. Στις παλιές εποχές το πετιμέζι ήταν φάρμακο και τους προστάτευε από αρρώστιες.

Για μας τις νέες νοικοκυρές το πετιμέζι είναι ένα γλυκό άρτυμα με σπάνια νοστιμιά που μπορούμε να το χρησιμοποιούμε στην παρασκευή πολλών γλυκισμάτων αντί για ζάχαρη. Είναι ένας φυσικός χυμός και προσθέτει υπέροχο άρωμα και γεύση ιδιαίτερα στα γλυκά.

Αυτές τις μέρες που ο πατέρας μου τρύγησε το αμπέλι στη Θρυπτή, η μητέρα μου έφτιαξε πετιμέζι και μου έστειλε να δοκιμάσω. Εγώ επέλεξα να κάνω μία πετιμεζόπιτα για τα παιδιά. Απλή συνταγή και σας την προτείνω.        

Πετιμεζόπιτα

Υλικά

Εκτέλεση

Βράζουμε 200ml νερό με δυο ξύλα κανέλας και αφήνουμε να κρυώσει, σουρώνουμε και κρατάμε για τη συνταγή μας 150ml.

Χτυπάμε το ελαιόλαδο με το πετιμέζι, ανακατεύουμε το χυμό πορτοκαλιού με τη σόδα προσεκτικά πάνω από το μπολ γιατί αφρίζει. Προσθέτουμε το κανελόζουμο και τη ρακί και ανακατεύουμε.

Ρίχνουμε το γαρίφαλο και το ξύσμα από το λεμόνι και το πορτοκάλι. Αναμιγνύουμε το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ και κοσκινίζουμε. Προσθέτουμε στο μείγμα σταδιακά  το αλεύρι και ανακατεύουμε.

Ρίχνουμε το μείγμα σε αλευρωμένο ταψί και πασπαλίζουμε με σουσάμι. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς για 45 λεπτά.

Καλή επιτυχία!