Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Η πρώτη μας (επίσημη) έξοδος μετά το τέλος του lockdown δεν θα μπορούσε παρά να είναι σε ένα μέρος ευχάριστο, κοσμοπολίτικο, δροσερό, με άνετη και χαλαρή ατμόσφαιρα, όπου ακόμη και οι μάσκες μαζί με όλα τα άλλα μέτρα προστασίας που επιβάλλονται πλέον, μοιάζουν πολύ φυσικά. Εντυπωσιάστηκα στον κήπο του Artisanal αν και δεν περίμενα τίποτα λιγότερο, το ομολογώ. Δεν ξέρω πώς αλλά πάντως για ακόμα μια φορά ο Φώτης Σεργουλόπουλος τα έχει καταφέρει να προσφέρει στους πελάτες του ανέμελες στιγμές, που είναι το ζητούμενο ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά στις μέρες μας.

Στα συν της βραδιάς το εκπληκτικό φαγητό του Δημήτρη Δημητριάδη, ενός από τους πιο σεμνούς  και άξιους σεφ της νέας ελληνικής κουζίνας, που μοιάζει σαν να έχει επανεφεύρει τον μαγειρικό του εαυτό στο διάστημα της καραντίνας. Χρόνια τώρα, ο Δημητριάδης έχει αποδείξει ότι μπορεί να κινείται με άνεση σε όλη την κλίμακα τεχνικών και συνδυασμών αξιοποιώντας με εντυπωσιακούς τρόπους καθημερινά υλικά. Δεν κρύβει, εξάλλου, την αγάπη του για τα παραδοσιακά προϊόντα, που τα αναδεικνύει σε πιάτα απίστευτης νοστιμιάς όπως αυτή η πίτα που μας προτείνει.

Σας φαίνεται πολύπλοκη; Στην πραγματικότητα δεν είναι. Δοκιμάστε τη ολόκληρη ή μόνο μέρη της ή εμπνευστείτε για να κάνετε κάτι άλλο δικό σας. Το θέμα όμως είναι η εκπληκτική αρμονία γεύσεων και υλικών που πετυχαίνει ο καλός σεφ σε αυτό το πιάτο και σε άλλα πιάτα συγκινητικά (δεν μπορώ να τα χαρακτηρίσω αλλιώς), που δοκιμάσαμε, όπως το παιχνιδιάρικο νιγκίρι μυδοπίλαφο, η σαλάτα του αγρού (με φασολάκια, πατάτες, ντοματίνια, κολοκυθάκι μαριναρισμένο, πούδρα ελιάς, κάπαρη, ραντισμένα με βινγκρέτ), η τσιπούρα ταρτάρ (σε ζωμό με άρωμα από γεμιστά, τσίλι και λάιμ), το χταπόδι σχάρας (με πατάτα, φάβα, πιπεριά Φλρίνης και σαλάμι Δράμας!) ή το υπέροχο φιλέτο μπαρμπούνι (με πουρέ καρότο με κύμινο, φινόκιο γιαχνι, κρούστα ψωμιού με ελιά και σάλτσα ψαριού).

Το θέμα είναι επίσης ότι η κουζίνα του, υπόδειγμα υψηλής γαστρονομίας, κοσμοπολίτικη και ταυτόχρονα βαθιά ελληνική, απόλυτα εναρμονισμένη δηλαδή με το concept του μαγαζιού, προσφέρεται σε τιμές εφικτές πράγμα απαραίτητο μετά τα πλήγματα που έχει δεχτεί όλος ο κόσμος τα τελευταία χρόνια με αποκορύφωμα τον κορονοϊό.

Πίτα σχάρας με μελιτζάνα τραχανά, σταμνοτύρι και μοσχαρίσιο προσιούτο Κέρκυρας

Υλικά για 4 άτομα

 Για την πίτα

Εκτέλεση

Ζυμώνουμε όλα μαζί τα υλικά μέχρις ότου το ζυμάρι να απόκτηση ομοιογένεια. Το αφήνουμε να φουσκώσει καλά μέσα σε ένα βαθύ μπολ σκεπασμένο. Έπειτα κόβουμε το ζυμάρι σε κομμάτια των 100γρ, τα πλάθουμε σε μπαλάκια, και τα αφήνουμε πάλι να φουσκώσουν για άλλες δύο ώρες. Έπειτα τα ανοίγουμε με τον πλαστή σε πίτες πάχους 2εκ, και τις ψήνουμε στην σχάρα και από τις 2 πλευρές.

Για τη γέμιση

Καθαρίζουμε τις τσακώνικες μελιτζάνες και τις ψήνουμε στην σχάρα αφού τις λαδώσουμε πρώτα καλά. Μόλις πάρουν καλό χρώμα από όλες τις πλευρές τις βάζουμε στον φούρνο με λίγο νεράκι στο ταψί στους 180 βαθμούς για 30 λεπτά. Μόλις μαλακώσουν καλά τις πολτοποιούμε  στο μπλέντερ και τις κάνουμε πουρέ.

Κόβουμε σε κύβους τις λευκές μελιτζάνες και τις τηγανίζουμε στο ηλιέλαιο μέχρι να ροδίσουν καλά. Στραγγίζουμε καλά σε απορροφητικό χαρτί και τις προσθέτουμε στον πουρέ μελιτζάνας. Αλατοπιπερώνουμε το μείγμα του πουρέ,  προσθέτουμε ψιλοκομμένο βασιλικό και θυμάρι και κρατάμε στην άκρη.

Βράζουμε τον ξινόχοντρο τραχανά σε μπόλικο νερό για 10 λεπτά, τον στραγγίζουμε καλά και τον προσθέτουμε στον πουρέ.

Σε κάθε πίτα απλώνουμε ένα μέρος από το μείγμα του πουρέ και βάζουμε στον φούρνο για 6 λεπτά στους 180 βαθμούς. Μόλις είναι έτοιμη η πίτα βάζουμε από πάνω το σταμνοτύρι ακανόνιστα, τις φέτες προσιούτο και τη μίνι ρόκα, κόβουμε σε κομμάτια και σερβίρουμε.

Καλή σας όρεξη!