Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Εδώ και χρόνια, καθώς η οικονομική κρίση εξελισσόταν, είχα παρατηρήσει ότι οι Κηφισιώτες, οι παλιοί μου γείτονες, με δυσκολία έβγαιναν για διασκέδαση από τα όρια της μικρής περιοχής τους. Όχι άδικα.

Η Κηφισιά ήταν και είναι ωραία, τόπος για να ξεσκάσει κανείς περπατώντας στα δροσερά δρομάκια της. Εξάλλου, έχει και έναν σωρό ωραία μαγαζιά για ψώνια, προσθέστε επίσης λουσάτα εστιατόρια και καφέ.

Η τάση «μένω και απολαμβάνω τα καλά της γειτονιάς μου» εντάθηκε με το δειλό άνοιγμα των μαγαζιών μετά τη λήξη της καραντίνας. Γιατί να φύγεις όταν οι άλλοι έρχονται;

Το Κεφαλάρι, ένδοξο κομμάτι της παλιάς Κηφισιάς, μετά από μια περίοδο παρακμής γνωρίζει και πάλι δόξες τις τελευταίες δεκαετίες. Χάρηκα πολύ, λοιπόν, ένα βράδυ στο μέσον της εβδομάδας που βρέθηκα στον υπέροχο κήπο του Cash. Ηταν γεμάτος, και με μια διάθεση ανεμελιάς, όσο φυσικά επιτρέπουν τα μέτρα ασφαλείας που τηρούνται με μεγάλη αυστηρότητα.

Η πρόσθετη φροντίδα ήταν πρωταρχικό μέλημα των υπεύθυνων του εστιατορίου, από τη στιγμή που άνοιξε για την καλοκαιρινή σεζόν, πράγμα που εισπράττουν από την πρώτη στιγμή οι πελάτες.

Το σέρβις είναι άνετο και χαλαρό, κάτω από το άγρυπνο μάτι του διευθυντή του εστιατορίου, Νεκτάριου Ντάλλα, που φροντίζει προσωπικά κάθε λεπτομέρεια και - μπορεί να νιώσει αμήχανα αλλά θα το πω- ο οποίος ίσως είναι το μεγαλύτερο από τα ατού του Cash. Γιατί ο κ. Ντάλλας είναι ένας από τους καλύτερους διεθνείς μετρ, ξέρει τι θα πει φιλοξενία υψηλού επιπέδου, και μπορεί να λύσει άμεσα και αθόρυβα οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει.  (Επίσης φτιάχνει ένα από τα ωραιότερα Negroni της επικράτειας αλλά αυτό είναι άλλο θέμα…)

Σομελιέ είναι ο Μίμης Αρέφ και υπεύθυνος του μπαρ (όπου πλέον δεν μπορείς να κάτσεις, προειδοποιώ, για λόγους ασφαλείας όπως είπαμε) είναι ο Γιώργος Βαρθολομαίος. Από τα χέρια του ήπιαμε ένα θαυμάσιο και πολύ δροσιστικό aperitivο με νότες ελληνικές, με λικέρ περγαμόντο, λευκό ξηρό βερμούτ, άλμη ελιάς και Aegean Tonic (να το ζητήσετε αν τυχόν βρεθείτε στο Cash, το νοσταλγώ).  

Υπεύθυνος στην κουζίνα είναι ένας παλιός μας γνώριμος, ο Βαγγέλης Λεούσης, ο οποίος έχει ετοιμάσει ένα φιλόδοξο μενού, fusion ασιατικής κουζίνας με κάποια στοιχεία μεσογειακά. Τα σούσι του θα ξαφνιάσουν τους σκληροπυρηνικούς λάτρεις του αυθεντικού ιαπωνικού σούσι, αφού έχουν επιρροές καλιφορνέζικες, όμως κανείς δεν θα διαφωνήσει στη νοστιμιά του βασιλικού καβουριού με τζίντζερ μαγιονέζα, του prawn dog, ένα ψωμάκι ατμού που κλείνει το μάτι στο hot dog με γαρίδα τεμπούρα και πικάντικη μαγιονέζα.Το κορυφαίο πιάτο του όμως θα έλεγα πως είναι η σφυρίδα με πουρέ σπανάκι, σαλσιφάι με καμένο βούτυρο και σάλτσα αβγολέμονο (με φίνο γιούζου αντί για λεμόνι) με χαβιάρι.

Η βραδιά ήταν ευχάριστη σε ένα περιβάλλον – φαντασίωση με τον Αντώνη Δόμινο να εμφανίζεται ξαφνικά στην είσοδο του μεγαλοπρεπούς νεοκλασικού και με την ωραία του φωνή να ερμηνεύει επιτυχίες του περασμένου αιώνα σαν σταρ του Λας Βέγκας σε περιοδεία στην Απω Ανατολή. Κάπου εκεί, εξάλλου, ήθελες να πιστεύεις ότι βρίσκεσαι, σε μια μυστική αυλή, στο Βιετνάμ (; ), στην Ταϊλάνδη(;)  κάπου τέλος πάντων στην Απω Αντολή, ανάμεσα σε επιχειρηματίες, δημοσιογράφους και κατασκόπους (λέμε τώρα για να το κάνουμε πιο λυρικό). Στο κάτω κάτω το Cash από την αρχή κοίταζε προς Ανατολάς τόσο με το fusion φαγητό του όσο και με την fusion αισθητική του χώρου και πετυχαίνει αν μη τι άλλο να σε κάνει να ξεφύγεις για λίγες ώρες από την καθημερινότητα που μπορεί να είναι στενόχωρη.

«Τι δικό σου μας προτείνεις να μαγειρέψουμε στο σπίτι;», ρώτησα τον Βαγγέλη Λεούση και σύντομα έλα αυτή την  ωραία απάντηση!

Γουακαμόλε με γαρίδες και τραγανές τορτίγιες

Υλικά

Εκτέλεση

Καθαρίζουμε τα αβοκάντο, βγάζουμε τα σπόρια από το τσίλι, και ξεσποριαζουμε την ντομάτα.

Ψιλοκόβουμε τα μυρωδικά και το εσαλότ και όλα μαζί τα υλικά τα βάζουμε σε μια μπασίνα και ανακατεύουμε με ένα σύρμα μέχρι να γίνει μια κρέμα. Στο τέλος ρίχνουμε το ελαιόλαδο και δοκιμάζουμε και διορθώνουμε με αλατοπίπερο.

Μαρινάρουμε τις γαρίδες με λίγο ξύσμα από λάιμ και τσίλι ψιλοκομμένο και σοτάρουμε σε ένα τηγάνι σε δυνατή φωτιά. Κόβουμε τις τορτίγιες σε μικρά τετράγωνα και ψήνουμε στο φούρνο αλειμμένες με λίγο ελαιόλαδο και πασπαλισμένες αλάτι μέχρι να πάρουν χρώμα και να γίνουν τραγανές.

Σερβίρουμε τις ψητές γαρίδες με τα φιλέτα του πορτοκαλιού, τις τραγανές τορτίγιες και τη γουακαμόλε