Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Ω Θεέ μου, έφτασε κιόλας η Παραμονή των Χριστουγέννων πριν καλά-καλά το πάρω είδηση, κι αν δεν ερχόντουσαν χαρούμενοι οι φίλοι μου με το τριγωνάκι τους να μου πουν υπέροχα κεφαλλονίτικα κάλαντα πρωί-πρωί,  χαμπάρι δεν θα είχα πάρει. Ψυχραιμία, δεν είναι η πρώτη χρονιά. Πάντα το ίδιο μου συμβαίνει τέτοιες μέρες, που δουλεύουμε μέχρι την τελευταία στιγμή. Ευτυχώς ψώνια δεν χρειάζεται να κάνω. Εχω απ’ όλα γιατί τα βάζω στον αυτόματο πιλότο καιρό πριν και κάθε φορά που πάω στο σούπερ μάρκετ όλο και κάτι χριστουγεννιάτικο παίρνω, έτσι συμπληρώνεται εγκαίρως η λίστα.

Λοιπόν έχουμε και λέμε. Ενώ θα γράφω το προτελευταίο θέμα για το site θα αργοψήνονται οι μαρέγκες και τα μαρεγκάκια με τη συνταγή του Θοδωρή Σταμούλη, που θα βρείτε εδώ. Φυσικά δεν είναι η εποχή της φράουλας. Το λατρεμένο μου μον μπλαν θα φτιάξω  για το αυριανό τραπέζι, που θα στηθεί την τελευταία στιγμή για να μην πανιάσει, με μαρέγκες και μαρεγκάκια, κρέμα σαντιγί αρωματισμένη με βανίλια και «σκουλικάκια» κάστανου.

Κάστανα δεν προλαβαίνω να βράσω σήμερα, ευτυχώς για τις πολυάσχολες υπάρχει έτοιμος πουρές άγλυκος (ή μαρμελάδα κάστανο για ακόμα λιγότερη δουλειά), σε γαλλική κονσέρβα. Προσθέτεις πάνω από μαρέγκα, σαντιγί και κρέμα κάστανου αρωματισμένη με μπράντι, ένα συννεφάκι από σοκολάτα τριμμένη (η πικρή σοκολάτα που περίσσεψε στο ψυγείο κάνει μια χαρά) και έτοιμο το αιθέριο γλυκό. Αν πάλι θέλετε κάτι ακόμα πιο εύκολο, σας προτείνω εδώ μια τούρτα κάστανο, διότι πώς να το κάνουμε, το κάστανο δεν μπορεί να λείπει από το τραπέζι της γιορτής.

Για να τελειώσουμε με τα γλυκά για μεθαύριο θα φτιάξω έναν λαχταριστό κορμό σοκολάτας, διότι ούτε η σοκολάτα μπορεί να λείπει από το γιορτινό τραπέζι και διότι τι Ευρωπαίοι θα είμαστε αν πλάι στα μελομακάρονα, τους κουραμπιέδες, τις δίπλες και λοιπά σιροπιαστά δεν βάζαμε και το παραδοσιακό γλυκό του Βορρά...

Πάμε στα αλμυρά γιατί ο χρόνος είναι αμείλικτος. Σούπα για πρώτο, εννοείται ότι θα φτιάξω την υπερτέλεια κολοκυθόσουπα της Ρομπέρτας, την οποία θα ενισχύσω με γλυκοπατάτα, καρότο, και μερικά κάστανα βρασμένα. Θα φτιάξω επίσης σκορδοκρουτόν και τραγανά κομματάκια μπέικον στο τηγάνι για να τη συνοδεύσουμε.

Αλλά εκτός από τη δική μου εδώ θα βρείτε μια μεγάλη επιλογή από κολοκυθόσουπες, διαλέγετε και παίρνετε την αγαπημένη σας. Στον κλήρο, μου έπεσε να φτιάξω και μια λαχανοσαλάτα, θα την κάνω νηστίσιμη μεν δηλαδή χωρίς την κρέμα της κλασικής αμερικανικής coleslaw αλλά πλούσια σε χρώματα και αρώματα.

Η Πόλλυ Λυ θα μαγειρέψει κότα γεμιστή με συνταγή σπαρτιάτικη (θα την κλέψω και θα σας την πω για την Πρωτοχρονιά…) ωστόσο καθόλου λιτή σας διαβεβαιώ, διότι ξέρω πόσο πλούσια σε γεύσεις είναι η κουζίνα της. Και εσείς παίρνετε κάτι από εδώ θέλετε γαλοπούλα, αλλά αν θέλετε κότα διαλέγετε από αυτό το μενού.

Η Πόλλυ Λυ θα φτιάξει επίσης μια τυρόπιτα, εγώ σας προτείνω το τυροπιτάρι της ανελέητης Χρυσαυγής Μπόμπολα, ή μια πίτα με κρεμώδη γέμιση φέτας, επίσης δική της.

Το κατσικάκι στον φούρνο θα έχει επίσης την τιμητική του μια από αυτές τις ημέρες, και είπα στην άλλη Κική την Πι, να τιμήσουμε την ωραία συνταγή του αείμνηστου Φαμπρίτσιο Μπουλιάνι, (κι ας είναι πασχαλινή). Εννοείται ότι δεν θα λείψει και το χοιρινό. Πώς το θέλετε; Με κυδώνια ή μήπως με σέλινο, ή φρικασέ με άγρια χόρτα; (Εμείς πάλι εδώ προτιμούμε το κατσικάκι με αυτές τις συνταγές). Διαλέγετε και παίρνετε.

Αυτά από μένα, και… απαπαπαα, κόντεψα να το ξεχάσω. Εχω χρεωθεί και μια ριγέ σαλάτα από μια ιδέα της αγαπημένης μου Εύας Παρακεντάκη. Βράζεις πατάτες, γλυκοπατάτες, κολοκυθάκια, πατζάρια, καρότα, και αυγά. Τα τρίβεις σε χοντρό τρίφτη, τα στρώνεις σε σειρές (αφού τα αρτύσεις με λαδόξυδο τα παντζάρια και λαδολέμονο όλα τα υπόλοιπα) σε μια φόρμα με μπόλικο ψιλοκομμένο άνιθο και τα αυγά στον πάτο και λίγη μαγιονέζα ανάμεσα. Μετά αναποδογυρίζεις τη φόρμα σε πιατέλα και έτοιμο το πιάτο – χάρμα οφθαλμών.

Αντε πάω τώρα, γιατί θα μου στεγνώσουν εντελώς τα μαρεγκάκια, θα φωνάζει και ο διευθυντής ότι δεν του έχω στείλει το τελευταίο θέμα της ημέρας (που δεν το έχω πιάσει καν…). Εσείς εν τω μεταξύ μην ξεχάσετε το Glühwein, το ζεστό κόκκινο κρασί, που είναι γερμανική παράδοση, αλλά έτσι το έκανε και η ρουμελιώτισσα γιαγιά μου όταν αρρώσταινε τον χειμώνα.

Καλά Χριστούγεννα και υγεία να έχουμε όλοι, εύχομαι από καρδιάς.