Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Θεσσαλονίκη, Montpellier, Βordeaux, Λισαβόνα, τρύγοι στην Αργεντινή, στη Χιλή και στη Νέα Ζηλανδία, πρακτική εξάσκηση στο περίφημο Châteaux Margaux.

Η Χλόη Χατζηβαρύτη ξεκίνησε με σπουδές στη Γεωπονική Θεσσαλονίκης και συνέχισε με μεταπτυχιακό οινολογίας στο Μοntpellier. Δεν είχε σκοπό να ασχοληθεί με το κρασί. Ηθοποιός ήθελε να γίνει. Δεν εκπλήσσομαι όταν μου το λέει. Έχει κάτι πολύ θεατρικό στις κινήσεις, στις εκφράσεις της. Και όμως, αν και πνεύμα αντιλογίας που δεν ήθελε να της υπαγορεύσουν οι γονείς της τι θα κάνει στη ζωή της, βρέθηκε τελικά ανάμεσα σε αμπέλια, αμφορείς, βαρέλια και δεξαμενές· και με πολύ συγκεκριμένη άποψη για το τι κρασί θέλει να παράγει.

«Εγώ το λέω ήπιας οινοποίησης. Μου φαίνεται, όμως, ότι θα το σταματήσω κι αυτό και θα λέω απλώς “παράγω κρασί”. Με έχει κουράσει η πολεμική που δημιουργεί ο διαχωρισμός», υποστηρίζει. Κόρη του γνωστού οινοποιού της Γουμένισσας Βαγγέλη Χατζηβαρύτη και της Όλγας Ιακωβίδου, δημιουργών του ομώνυμου Κτήματος, χαράζει τη δική της πορεία, αν και είναι εύκολο να πει κανείς ότι το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει. Στη σχολή της τη φώναζαν χίπισσα, γιατί από τότε την τραβούσε η βιοδυναμική καλλιέργεια, σε μια εποχή που η βιοδυναμική ήταν άγνωστη λέξη.

Ο μποέμικος χαρακτήρας της φαίνεται και στα κρασιά της. Πίσω από την μποέμ Χλόη, ωστόσο, κρύβεται ένας δυναμικός νέος άνθρωπος που πατάει γερά στη γη και δεν χαρίζεται. Με την περιπλάνησή της σε διάφορα μέρη του πλανήτη, άρχισε να βρίσκει τον εαυτό της μέσα στο κρασί. Και από εκεί και πέρα δεν το άφησε. «Μου αρέσει η ένταση που έχει το κρασί. Γιατί είμαι κι εγώ έντονη».

Δείτε εδώ ολόκληρη τη συνέντευξη της Χλόης Χατζηβαρύτη