Churros, τα ξημερώματα αντί για πατσά
Τώρα που είπαμε τι βραδινό τρώνε οι Ισπανοί, ήρθε η ώρα και για το πρωινό.
Το παραδοσιακό πρωινό (και τονίζω το «παραδοσιακό» γιατί τα τελευταία χρόνια η ενασχόληση με την υγιεινή διατροφή τείνει να το παραμερίσει) τρώγεται όχι στο σπίτι αλλά στο καφέ μπαρ της γωνίας, στα όρθια, με συνοδεία café con leche. Είναι μία από τις πολλές μορφές που παίρνει η τηγανητή ζύμη ανά τον κόσμο. Η γενική ονομασία είναι churros, αλλά τα πιο παχιά είναι γνωστά ως porras.
Δεν είναι γλυκά από μόνα τους, αλλά τρώγονται πασπαλισμένα με ζάχαρη ή βουτηγμένα στον γλυκό καφέ.
Το απόγεμα, ιδίως τον χειμώνα, τρώγονται με συνοδεία ζεστής σοκολάτας… όχι το νερουλό κακάο που ξέρουμε εμείς αλλά ένα παχύρευστο μίγμα σαν αχνιστή κρέμα σοκολάτας. Λένε ότι αν δεν μπορεί να σταθεί το κουτάλι όρθιο στο φλιτζάνι δεν είναι σωστή Ισπανική σοκολάτα. Περιττό να σας πω ότι είναι το αγαπημένο απογευματινό κολατσιό τον παιδιών.
Για τους μεγάλους, churros con chocolate είναι η κατάληξη του ξενυχτιού. Πριν γυρίσουν σπίτι τα ξημερώματα, ύστερα από γλέντι, περνάνε από την churraria που μένει ανοιχτή για αυτόν τον σκοπό… ό,τι είναι ο πατσάς και το πατσάδικο για μας, δηλαδή.
Κάθε γειτονιά είχε την τσουραρία της παλιά, με το καζάνι το λάδι όπου έβλεπες τη ζύμη να πέφτει σαν σκουλήκι από το ειδικό εργαλείο του μάγειρα και να ροδοκοκκινίζει μπροστά στα μάτια σου.
Δεν έχουν μείνει πια πολλές από αυτές και τα μπαρ που τα προσφέρουν ως πρωινό σίγουρα τα παίρνουν από κεντρικό διανομέα και τα ζεσταίνουν. Αυτές που απομένουν όμως κάνουν χρυσές δουλειές, ιδίως το απόγεμα, την ώρα που σχολάνε τα παιδιά. Και κάθε Κυριακή πρωί βλέπεις ουρές να σχηματίζονται απ' έξω, καθώς απεσταλμένοι απ' τα γύρω νοικοκυριά περιμένουν τη σειρά τους και φεύγουν βιαστικά μ’ ένα μεγάλο χάρτινο χωνί φρεσκοτηγανισμένα churros για το σπίτι.
Πήγα να φωτογραφίσω μια ώρα χωρίς κίνηση κι έπιασα κουβέντα. Όταν έμαθαν ότι είμαι απ' την Ελλάδα, δεν με άφησαν να πληρώσω για τα churros που έφαγα…