Ο χρυσός γλυκός θρύλος
Τα λέγαμε τις προάλλες για το προφιτερόλ της Βέροιας και την ιστορία της οικογένειας Κούσιου. Σας τάξαμε και ρεβανί. Ήρθε η ώρα του.
Ο αφράτος σιροπιαστός πειρασμός είναι συνυφασμένος με το όνομα της πόλης. Μέχρι πριν την κρίση, συχνά Θεσσαλονικείς πήγαιναν μια βολτίτσα στη Βέροια, μόνο και μόνο για να αγοράσουν ρεβανί. Υπάρχουν αρκετά ζαχαροπλαστεία που παρασκευάζουν και πουλούν ρεβανί στην πόλη.
Με κορυφαίο το κατάστημα Χοχλιούρου στην πλατεία Αγίου Αντωνίου.
Το λογότυπο της επιχείρησης λέει «απ' το 1886», ωστόσο λίγα συνηγορούν προς αυτή την εκδοχή, η οποία όμως ουδόλως μειώνει τη νοστιμιά του ρεβανί. Αυτό που είναι επιβεβαιωμένο είναι ότι στη δεκαετία του '20 ο Γεώργιος Χοχλιούρος διατηρούσε γαλακτοπωλείο εκεί όπου και σήμερα βρίσκεται το κατάστημα. Ένας Τούρκος γείτονας του έδωσε μια συνταγή για ρεβανί καθώς και τα μετρίδια -τις ειδικές πέτρες για τη μέτρηση των ποσοτήτων. Ο παππούς Γιώργος έφτιαχνε ρεβανί αλλά μη φανταστείτε σπουδαία πράγματα, ένα με δυο ταψιά την εβδομάδα. Μέχρι που στη δεκαετία του '50 ανέλαβαν τα παιδιά του, Νίκος, Μανόλης και Κώστας. Άγνωστο τι ήταν αυτό που έδωσε ώθηση στο γλυκό. Σύντομα όμως το απογείωσαν γευστικά και σταμάτησαν οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα στο μαγαζί. Έτσι γεννήθηκε το «Ρεβανί Χοχλιούρος».
Η επιτυχία της επιχείρησης, εκτός από την καλή συνταγή και την τέχνη, βασίστηκε στο τρίπτυχο: δουλειά, δουλειά και δουλειά. Τα αδέρφια δεν είχαν σχεδόν καθόλου ζωή εκτός δουλειάς. Ούτε ποτά, ούτε ξενύχτια, ούτε καταχρήσεις, ούτε πολλές παρέες και κοινωνικές επαφές. Λέγεται ότι ο Μανόλης δεν απομακρύνθηκε ποτέ από τη Βέροια και δεν μπήκε ποτέ στη ζωή του σε αυτοκίνητο! Ο Νίκος, επειδή ασχολούνταν και με χωράφια ήταν ελαφρώς πιο κοινωνικός. Ο Κώστας ήταν ο μόνος που παντρεύτηκε κι έκανε παιδιά: τους Γιώργο, Σοφοκλή και Νίκο (προς τιμήν του θείου) που σήμερα ασχολούνται με την επιχείρηση.
Όλη η Βέροια φτιάχνει ρεβανί. Κανένα όμως δεν είναι σαν του Χοχλιούρου. Η συνταγή παραμένει μυστική και κυκλοφορούν πολλοί θρύλοι στην πόλη: ότι τα αδέρφια δεν αφήνουν κανέναν να μπει στο εργαστήριο, ότι δεν εμπιστεύονται ούτε στις γυναίκες τους το μυστικό, ότι δεν ανοίγουν κανένα άλλο κατάστημα επειδή θα αναγκαστούν να εκμυστηρευτούν τη θαυματουργή συνταγή και άλλα πολλά. Παραμένουν στον ίδιο χώρο, δουλεύοντας όλη μέρα, χρησιμοποιώντας τα ίδια παλαιομοδίτικα δισκάκια, το ίδιο παλιοκαιρίσιο χαρτί, την ίδια παραδοσιακή μανιέρα.
Οι connaisseurs εξακολουθούν να τους παραδέχονται ως τεχνίτες. Παρόλο που τα υλικά δεν είναι αυτά που υπήρχαν κάποτε, τότε που ο πατέρας και οι θείοι έφτιαχναν το ρεβανί. Ούτε τα αβγά, ούτε το σιμιγδάλι, τα άλευρα, το γάλα και το γιαούρτι έχουν την αγνότητα και την νοστιμάδα που είχαν κάποτε. Ακόμα κι ο παλιός ξυλόφουρνος που τώρα έχει αντικατασταθεί από ηλεκτρικό, έδινε άλλου είδους γεύση. Ωστόσο οι Χοχλιούροι εξακολουθούν να φτιάχνουν το καλύτερο ρεβανί στην πρωτεύουσά του, τη Βέροια.