Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Δεν την αποκαλώ εγώ “την ωραιότερη και πιο φίνα” χειμωνιάτικη μακαρονάδα. Εμπνευστής της είναι ο Τζέιμι Όλιβερ κι αυτός ο συνδυασμός “ωραιότερης και φίνας” με τσίγκλισε. Επιπλέον προβλέπει λαχανίδες που επιτέλους μας τις επεσήμανε χτες η Αγλαϊα και που είμαι σίγουρη ότι αύριο στη λαϊκή μου θα βρω – αν όχι εν αφθονία, τουλάχιστον δειγματοληπτικά.  Πέραν αυτού μπορώ να καταφύγω και στον Άντυ που σίγουρα στο μποστάνι του στο Φάληρο θα μεγαλώνει λαχανίδες (ελπίζω να με διαβάζει και να προθυμοποιηθεί). 

Έτερον στοιχείο για το οποίο θεώρησα τη συνταγή του Όλιβερ άξια επισήμανσης. Η σημασία του καλού λαδιού! Το αγουρέλαιο και το καλύτερο δυνατό λάδι, λέει ο τάχιστος εγγλεζομάγειρας, απογειώνει το πιάτο. Όσο καλύτερο το λάδι τόσα σκαλιά ανεβαίνει η κατά τα λοιπά σεμνή (πλην φίνα!) μακαρονάδα μας.

H πιο φίνα του χειμώνα μακαρονάδα

Σε κατσαρόλα βάζω αλατισμένο νερό. Μόλις πάρει βράση, ρίχνω το πράσο (κομμένο κλπ) και τις σκελίδες το σκόρδο, γυμνές, άνευ φλοίδας. Μετά από 3 λεπτά ρίχνω και τη λαχανίδα και μαγειρεύω αυστηρά για 3 – 3 ½ λεπτά, ούτε στιγμή περισσότερο.
Τα σουρώνω (έχοντας κρατήσει για σφάλεια λίγο από το ζωμό στην άκρη μπας και χρειαστεί) και με το “μπαστούνι” τα λιώνω, προσθέτοντας και το ΑΑΑ (επαναλαμβάνω) λάδι μου. Θα προκύψει μια χλοερά καταπράσινη κρέμα. Αν μου φανεί ότι παραείναι πηκτή, ρίχνω λιγάκι από το νερό που φύλαξα πριν. Την νοστιμίζω με αλάτι και πιπέρι και την αφήνω στην άκρη, μέσα στην κατσαρόλα της. 

Βράζω τα μακαρόνια όσο λέει το πακέτο (προσωπικά αφαιρώ καλού κακού και κανένα λεπτό, γιατί τα παραβρασμένα μακαρόνια είναι σαν το πιο βαρετό φιλί του κόσμου).
Σουρώνω τα μακαρόνια στο τσάκα τσάκα και τα ρίχνω στην κατσαρόλα με την πράσινή μου κρέμα. Δυναμώνω τη φωτιά σε μεσαία ένταση και μόλις αρχίζει να βράζει ρίχνω στα γρήγορα την τριμμένη παρμεζάνα.

Τα μακαρόνια, ως γνωστόν, δεν περιμένουν, αντιθέτως τα περιμένουν: τρώμε αμέσως τρίβοντας έξτρα πιπέρι και προσθέτοντας παρμεζάνα στο πιάτο μας.