Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Ξαναγυρνώ στην αγκινάρα, την αγαπημένη μου βασιλοπούλα του χειμώνα και της πρώιμης άνοιξης. Για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον, επειδή καθώς δρασκελάμε τον Φλεβάρη και πλησιάζουμε στην αρχή της άνοιξης- έχει ήδη μυρίσει, οι αμυγδαλιές ανθίσανε, οι αχλαδιές κι οι βερυκοκιές έχουν μπουμπουκιάσει κι ο κάμπος κι οι δρόμοι γύρω μου γεμίσαν με τα γνώριμα κίτρινα αγριολούλουδα- οι αγκινάρες μας μεστώνουν αλλά και γίνονται όλο και πιο τρυφερές.

Ο δεύτερος λόγος είναι που φοβάμαι μήπως της Αναστασίας μας, που κινεί με τόση χάρη τα νήματα των Bo, της κακοφάνηκε λίγο που προέταξα τη μαρινάτα μου και όχι τις σκορδάτες αχνιστές αγκινάρες με μάραθο, για τις οποίες είχε δημόσια εκδηλώσει παλιότερα την προτίμησή της.
Σπεύδω, λοιπόν, να επανορθώσω σήμερα.

Για τη λιτή, όπως πάντα, συνταγή μας θα χρειαστούμε:

(Προσωπικά υπολογίζω δύο αγκιναρούλες για κάθε ολιγαρκή συνδαιτυμόνα. Για το πώς απαλλάσουμε τις καρδιές από τα σκληρά φύλλα, που τις κρατούν φυλακισμένες, καθώς και από το χνούδι τους, παραπέμπω σε προηγούμενο σημείωμά μου. Προσθέτω εδώ πως λίγο αλευράκι διαλυμένο σε άφθονο νερό θα μας βοηθήσει να έχουν λευκότερη φορεσιά οι νυφούλες μας.) 

Τοποθετούμε τις αγκινάρες σε μια ρηχή κατσαρόλα (προσοχή, το σκεύος μας θα χρειαστεί να μπει και στον φούρνο). Αλατοπιπερώνουμε άφοβα. Στην κατσαρόλα έχουμε βάλει και ένα δαχτυλάκι νερό. Παραγεμίζουμε τις καρδιές με ψιλοκομμένο σκόρδο και μάραθο. Ενισχύουμε τη γέμισή μας (όχι ξέχειλες πάντως οι καρδιές) με κοπανισμένο μαραθόσπορο. Περιχύνουμε τώρα με λίγο λάδι ελιάς.
Σε πολύ σιγανή φωτιά θα αχνίσουμε- σκεπαστό το κατσαρολάκι- τις αγκινάρες μας ένα τέταρτο της ώρας περίπου. Μόλις διαπιστώσουμε έτσι κι αλλιώς πως τρυπιούνται εύκολα με το πηρούνι, θα τις βγάλουμε από τη φωτιά και θα τις πασπαλίσουμε με την τριμμένη φρυγανιά.
Τελείωμα στο γκριλ του φούρνου, ώσπου να ροδοψηθεί η φρυγανιά.
Αν τις σερβίρουμε ως κυρίως πιάτο, λίγες συνοδευτικές αχνιστές πατάτες και σωταρισμένα καροτάκια θα θυμίσουν κάπως και την κλασική συνταγή α λα πολίτα.