Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Κάθε Πέμπτη, κλείνουμε τη βραδιά με μια μακαρονάδα. Όχι πολύπλοκα πράγματα, ούτε βαριά.
Τόσο ώστε να μας χορτάσει και να μας ξεκουράσει. Η ιδέα του φαγητού ως όχημα προς την ξεκούραση, την ανάπαυλα, την ανάσα είναι σπουδαία. Κάθεσαι στο στρωμένο με φροντίδα τραπέζι, έχεις δίπλα σου τον μύλο του πιπεριού, λίγο πιο πέρα την καράφα με το δροσερό νερό, αριστερά το πηρούνι, δεξιά με τα δόντια προς τα μέσα το μαχαίρι, μπροστά σου λίγο δεξιά τα ποτήρια. Το πιάτο σου ακουμπά μαλακά στο τραπέζι, δεν θορυβεί ούτε σέρνει το τραπεζομάντηλο. Μικρές-μικρές λεπτομέρειες που σε κάνουν να ξαποστάσεις. Το ψωμί είναι κομμένο σε ένα καλαθάκι δίπλα, η παρμεζάνα εν προκειμένω, αν θες παραπάνω, με τον τρίφτη της, πιο δίπλα.
Κάθεσαι κι αποφασίζεις να αποτινάξεις τη μέρα από πάνω σου, μπορείς.

Σπαγγέτι με πέστο καρυδιού

Την ώρα που τα ζυμαρικά βράζουν στο αλατισμένο νερό τους, ετοιμάζω το πέστο.
Καρύδια, ελαιόλαδο, σκόρδο, λεμόνι χυμός μπαίνουν στο μπολ του «μούλτι» και βρρρρ δουλεύονται μέχρι να να γίνουν σαν πολτός με κόκκο. Ρίχνω και την παρμεζάνα και τα φέρνω 2-3 βόλτες ακόμη.
Αν δω ότι παραείναι σφιχτό το πέστο, προσθέτω 1-2 κουταλιές από το κοχλαστό νερό των μακαρονιών. 

Ακολουθώ τις οδηγίες της συσκευασίας για τον χρόνο ετοιμασίας.
Σε βαθύ μεγάλο σκεύος σερβιρίσματος βάζω με το κουτάλι 2-3 κουταλιές από το πέστο. Σουρώνω τα μακαρόνια, τα ρίχνω στο σκεύος και από πάνω απλώνω όλο το υπόλοιπο πέστο. Δεν ξεχνώ το ξύσμα του λεμονιού και τα λίγα καρύδια που έχω αφήσει κατά μέρος. Αν μάλιστα τα 'χω ψήσει και λίγο τα καρύδια, περνώντας τα από ένα τηγάνι (χωρίς φυσικά τίποτε άλλο), ακόμη καλύτερα.
Ανακατεύω με προσοχή αλλά και επιμέλεια, φέρνω δυο-τρεις γύρους το πιπέρι και τρώμε.