Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Συνάντησα την Λίλιαν Κουίδου στη λαϊκή αγορά βιολογικών προϊόντων στην Καλαμαριά να πουλάει τις καυτερές σάλτσες και τα τσάτνεϊ που παράγει. Δύσκολο να πιστέψει κάποιος ότι πολύ λίγα χρόνια πριν, εκείνη και ο σύζυγός της, Νίκος Ιωάννου, ήταν παιδιά της πόλης και διατηρούσαν το παλαιότερο κατάστημα κόμιξ στη Θεσσαλονίκη. Οδηγήθηκαν στην αγροτική παραγωγή λόγω της ανεργίας που έβλεπαν να έρχεται. Και το παλεύουν με πάθος.

Οι εισαγωγές από την Αμερική όπου η κρίση ήρθε νωρίτερα από την Ελλάδα, ακρίβυναν πολύ κάποια στιγμή. Σκέφτηκαν ότι ίσως χρειαστεί να αλλάξουν επάγγελμα κι αναζήτησαν τη λύση στο αγροτεμάχιο που έχουν στους Νέους Επιβάτες, λίγο έξω από τη Θεσσαλονίκη. Έκαναν αίτηση για να το εντάξουν σε καθεστώς βιολογικής καλλιέργειας, περίμεναν την απαραίτητη τριετία κι άρχισαν ερασιτεχνικά να καλλιεργούν σε ένα μικρό θερμοκήπιο και εξωχώραφα.

Τρέφοντας μεγάλη αγάπη για τα καυτερά, έριξαν το βάρος στις καυτερές πιπεριές, σάλτσες και τσάτνει. Εκτός από αυτά όμως καλλιεργούν «περίεργα» για τους ασυνήθιστους λαχανικά. Πράσινες και πορτοκαλί ντομάτες, πορτοκαλί κουνουπίδι, μωβ και πορτοκαλί καρότο. Επίσης, baby leaf –τα μικρά φύλλα- από άγριες ρόκες, μουστάρδα –το φυτό-, κινέζικο και ασιατικά γενικά λάχανα. Και micro greens, βλαστούς λαχανικών. Μάλιστα, η Λίλιαν τονίζει ότι οι βλαστοί του μπρόκολου, ας πούμε, έχουν πολύ περισσότερα αντιοξειδωτικά από το μεγάλο φυτό, ότι η baby ρόκα είναι πολύ πιο γευστική κι ότι το baby ραπανάκι, το παντζάρι ή το σπανάκι είναι πολύ πιο δυναμωτικά. Μιλάει με μεγάλη αγάπη και με λεπτομέρειες για τα λαχανικά τους και τις σάλτσες τους και με επιμέλεια δίνει στους πελάτες της λαϊκής να δοκιμάσουν ενώ τους συμβουλεύει στην επιλογή του συνοδευτικού για το κρέας ή τα ζυμαρικά. Μιλώντας για τα εξωτικά χρώματα των λαχανικών, εξηγεί γιατί η ντομάτα στη Ρωσία είναι μαύρη κι ότι ο Κολόμβος έφερε από την Αμερική στην Ευρώπη πορτοκαλί ντομάτα. Τα έμαθαν «διαβάζοντας». «Διαβάσαμε πάρα πολύ, γιατί δεν υπήρχε κάποιος να μας καθοδηγήσει. Και τα καταφέραμε!»

Ως καλλιεργητές, δεν μπορούν οι ίδιοι να παρασκευάζουν τις σάλτσες και τα τσάτνεϊ: είναι υποχρεωτικό αυτό να γίνεται σε βιολογικό μεταποιητήριο. Έτσι, με δικές τους συνταγές, γίνεται σε πιστοποιημένο χώρο η επεξεργασία της πρώτης ύλης, ο τεμαχισμός, το βράσιμο και η συσκευασία.
Της αρέσει η στροφή στην καλλιέργεια, αν και έγινε αναγκαστικά, λόγω δυσχερειών στην «άλλη» τους ζωή. Τα παιδιά μεγαλώνουν στη φύση, ζουν οικογενειακά μια υγιεινή ζωή, η επαφή με τη γη αναζωογονεί. «Πρέπει να γυρίσουμε πίσω σε πράγματα βατά, για να επιβιώσουμε και να περνάμε καλύτερα», λέει. Είναι αποφασισμένοι, το παλεύουν και το χαίρονται. 

Ωραία ως εδώ. Πάμε τώρα στα παραπέρα, που βγήκαν μέσα από τη συζήτηση και την ανθρώπινη ιστορία, αποτελούν και δικές μου παρατηρήσεις και απορίες και θα φροντίσω να μεταφερθούν στον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
Ο Νίκος και η Λίλιαν αποφάσισαν να καλλιεργήσουν το χωράφι των 7 στρεμμάτων. Άρχισαν να ρωτούν από υπηρεσία σε υπηρεσία και για μήνες δεν μπορούσαν να βγάλουν άκρη με τη διαδικασία.
Υπάρχει φορέας να δώσει υπεύθυνα ολοκληρωμένες πληροφορίες για τη γραφειοκρατία που συνεπάγεται η ένταξη στο επάγγελμα του αγρότη;
Προκειμένου ο Νίκος να εγγραφεί στον ΟΓΑ, έπρεπε να περάσουν 6 μήνες από τη διαγραφή του από το ΤΕΒΕ. Κι άλλοι 6 μήνες για να τον εγκρίνει ο ΟΓΑ ως αγρότη. Σε αυτό το διάστημα ήταν ανασφάλιστος. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει κάποιου είδους πρόνοια σχετική;

Ο Νίκος και η Λίλιαν είναι νέοι αγρότες. Όχι με την έννοια της ηλικίας, αλλά νέοι στο επάγγελμα.
Όταν η πολιτεία επιζητά και ισχυρίζεται ότι προμοτάρει την επιστροφή στη γεωργία, δε θα έπρεπε να σκεφτεί ότι αυτή θα γίνει από ανθρώπους 30, 40, 50 ετών, τους οποίους δεν πιάνουν οι όροι επιδότησης ή «προστασίας» νέων αγροτών;
Τα μηχανήματα είναι απαραίτητα στη γεωργία. Πλην όμως, επιδοτείται μόνον η αγορά καινούργιων. Γιατί να αγοράσουν ένα καινούργιο τρακτέρ ή ένα καινούργιο Navara, τη στιγμή που μπορούν να βρουν μεταχειρισμένο στο ¼ της τιμής του καινούργιου; Για να μη μιλήσουμε και για το θέμα των εισαγωγών.

Γιατί να μην επιδοτείται η παραγωγή κηπευτικών, τόσο στη βιολογική όσο και στη συμβατική γεωργία; Είναι πιο λογικό να γίνονται εισαγωγές βελγικής ή πολωνικής ντομάτας;
Για το θέμα της καθοδήγησης ως προς το τι να καλλιεργήσει κάποιος που το σκέφτεται, δεν κάνω αναφορά γιατί εντός των ημερών θα σας έχω είδηση από το Υπουργείο.
Αυτά τα λίγα, προς το παρόν, συμπεράσματα και απορίες που βγαίνουν μέσα από μια ιστορία δυο ανθρώπων με πάθος για δουλειά και πρωτοτυπία. Εύχομαι σύντομα να γίνει και success story!

Τα προϊόντα κυκλοφορούν με την επωνυμία The Chili Factor.