Θα σε φάω!
«Πιστέψτε στον Άγιο Βασίλη. Στον Άγιο Φανούριο, στον Άγιο Παντελεήμονα, στον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης. Στους γελαστούς Αγίους» συμβουλεύει σε απόσπασμα του βιβλίου της «Η χαρά της ζωής» η κορυφαία food editor Μαρία Χαραμή και μας προσκαλεί να περνάμε τις όποιες γιορτινές μέρες στήνοντας γιορτές ή και -σύμφωνα με δικό της νεολογισμό- γιορτάκια. Όπως και σήμερα, μέρα των ερωτευμένων κατά γενική ομολογία και για τους αθεράπευτα ρομαντικούς ο εορτασμός της συνδέεται σχεδόν αυτονόητα με το φαγητό.
Για τους αμετανόητα κυνικούς υπάρχει η επιστημονική εξήγηση, που αποδεικνύει τη σύνδεση συντροφικότητας και κατανάλωσης τροφής. Μπορεί ο έρωτας να θεωρείται και να είναι ένα βαθύ, προσωπικό βίωμα αλλά σχετίζεται άμεσα με την κοινωνική και ψυχολογική μας υπόσταση.
Φαγητό και εν λόγω αίσθημα φαίνεται να συνδέονται άρρηκτα , καθώς πολύπλοκες ορμονικές αντιδράσεις ρυθμίζουν τα συναισθήματά προς τα έτερα ημίσεά μας και ταυτόχρονα την ανάγκη μας για τροφή. Ποιες όμως είναι οι συνέπειες του κοινού βίου και τραπεζιού;
Σύμφωνα με την Maryanne Fisher, καθηγήτρια ψυχολογίας στο St. Mary's University του Halifax στη Nova Scotia, στις αρχές μίας ερωτικής σχέσης η κατανάλωση φαγητού και οι περί αυτήν συνήθειες έχουν αυξημένη σημασία ως προς την εξέλιξη της ρομαντικής συμπεριφοράς των συντρόφων.
«Το φαγητό είναι ένας τρόπος να εκθέσετε τις δεξιότητές σας σε έναν εν δυνάμει σύντροφο» αναφέρει η Fisher σε πρόσφατη συνέντευξή της στη στήλη Healthy Living της Huffington Post.
«Πιθανόν να αγοράζετε πιο εκλεπτυσμένο φαγητό ή να ετοιμάζετε γεύματα γκουρμέ και περίπλοκα, που δε θα ετοιμάζατε ως εργένης. Σε κάθε περίπτωση είναι εντυπωσιακό το πώς μπορεί η τροφή να αποτελέσει ξεχωριστό κομμάτι μιας σχέσης».
Αν μπορούσαμε να παρατηρήσουμε την κοινή καθημερινότητα δύο νέων εραστών, σπανίως θα τους βλέπαμε να τρώνε. Κατά την ίδια ακαδημαϊκό αυτό οφείλεται στις υπέρμετρες «ορμόνες ανταμοιβής» (reward hormones), που οι φρεσκοερωτευμένοι παράγουν, όπως η νορεπινεφρίνη (norepinephrine).
Οι ορμόνες αυτές δημιουργούν αφενός αισθήματα ευφορίας και ιλίγγου αλλά και την ψευδαίσθηση αυξημένης ζωτικότητας και ενέργειας. Ωστόσο σε πολλούς οργανισμούς δρουν κατασταλτικά για την όρεξη, οπότε ο σύντροφος που μαγειρεύει ή αγοράζει ένα πλούσιο δείπνο για τον άλλον πέρα από την προφανή συναισθηματική σύνδεσή τους συντελεί και στην ορθή λειτουργία του οργανισμού εκατέρων.
Επειδή όμως, όπως και στον έρωτα έτσι και στον οργανισμό μας, ό,τι ανεβαίνει κατεβαίνει, οι «ορμόνες της αγάπης» συχνά σημειώνουν ελεύθερη πτώση προκαλώντας ως και παχυσαρκία. Σχετική έρευνα που έγινε το 2008 στο πανεπιστήμιο της North Carolina στο Chapel Hill έδειξε πως οι παντρεμένες γυναίκες έχουν διπλάσιες πιθανότητες να εξελιχθούν σε παχύσαρκες σε σύγκριση με τις αδέσμευτες συνομήλικες. Όσες συζούν αλλά δεν έχουν ακόμα παντρευτεί παρουσιάζουν περίπου 65% αυξημένες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν δείγματα παχυσαρκίας. Ο κοινός βίος δεν αφήνει αλώβητους και τους άντρες: οι παντρεμένοι ομοίως έχουν διπλάσιες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκοι εν συγκρίσει με τους εργένηδες της ίδιας ηλικίας. Ωστόσο δεν ισχύει το ίδιο για όσους άντρες απλώς συγκατοικούν, που αντιμετωπίζουν τις ίδιες πιθανότητες με τους ελεύθερους.
Το μόνο βέβαιο είναι πως η αύξηση του σωματικού βάρους συνδέεται με το στοιχείο της κοινωνικής μεταδοτικότητας. Οι διατροφικές συνήθειες του ενός συντρόφου μπορούν αναμφίβολα να επεκταθούν και στον άλλον. Eδώ, σύμφωνα με τους διατροφολόγους, βρίσκεται μία μεγάλη παγίδα:
Τα άτομα που έχουν σχηματίσει ζευγάρια δεν ανησυχούν τόσο για τη φυσική τους κατάσταση, καθώς ο τρόπος ζωής τους αρχίζει να περιστρέφεται περισσότερο γύρω απ'το φαγητό. Πολλοί σύζυγοι ή σύντροφοι συχνά περνούν τα βράδια τους μαζί καταναλώνοντας αρκετά γεύματα- συνήθεια που δεν τους χαρακτήριζε απαραίτητα ως εργένηδες.
Σήμερα όμως ας επιτρέψουμε στους εαυτούς και τους συντρόφους μας μερικές παρασπονδίες.
Μπορούμε όλοι να γίνουμε οικοδεσπότες και οικοδέσποινες και να γιορτάσουμε με πιάτα απλά- άλλωστε κανείς ερωτευμένος δεν απαιτεί δεξιότητες cordon bleu.
Και αν δε στήσουμε κανονική γιορτή, έστω ένα γιορτάκι.