Σαββατιάτικο παιχνίδι: με κισσούς
Για το απομεσήμερο του Σαββάτου διαλέγω ένα παιχνιδάκι πράσινης χειροτεχνίας, μια μικρή και εύκολη ενασχόληση απολύτως ψυχοφελή.
Εν προκειμένω και ποιος δεν έχει αγοράσει τα φθηνά σφαιρικά κρεμαστά αμπαζούρ από χαρτί που πάλαι ποτέ αποκαλούσαμε κινέζικα;
Φοιτητικά και μη διαμερίσματα, γραφεία αρχιτεκτονικά πρωτίστως διέθεταν και διαθέτουν τουλάχιστον τρία από το είδος. Παλιά κυκλοφορούσαν μόνο λευκά, τώρα στα μεγάλα μαγαζιά τύπου Praktiker, Leroy Merlin τα βρίσκεις σε όποιο χρώμα θες. Φαντάζομαι ότι είναι από τα πιο επιτυχημένα προϊόντα, αενάως χρήσιμα, αενάως στη μόδα.
Ε λοιπόν τον σκελετό αυτών των των φωτιστικών χρειαζόμαστε. Στο κέντρο τους, εκεί που κανονικά στερεώνεται ο λαμπτήρας, εγώ θα βάλω τη γλαστρίτσα με τον κισσό. Κι έπειτα φέρνοντας με προσοχή τα κλωνάρια προς τα έξω θα αρχίσω να τα πλέκω στον εύκαμπτο, έτσι κι αλλιώς, σκελετό.
Αν τα κλωνάρια δεν είναι τόσο μακριά να το καλύψουν όλο, τι πειράζει; Είπαμε, η ενασχόληση με τα φυτά είναι η άσκηση της προσμονής. Όσο θα μακραίνουν, χλοερά και ζωηρά, τόσο θα τα πλέκω μέχρι να καλυφθεί εντελώς και να γίνει μια τέλεια καταπράσινη σφαίρα που θα την κρεμάσω σε μια γωνιά της βεράντας μου.
Κισσός, ο βολικός