Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Το βράδυ της Πέμπτης είναι ξεχωριστό: έχεις φάει ήδη το μέγιστο της εβδομάδας, με τα καλά και τα ανάποδα της και μετράει πια η προσδοκία - φτάνει, έρχεται, πλησιάζει η παύση του σαββατοκύριακου. Δεν είναι προ των πυλών σαν τις Παρασκευές όπου το αίτημα της ξεκούρασης-αναπλήρωσης είναι πιο επιτακτικό. Την Πέμπτη το βράδυ όλα είναι πιο μαλακά, πιο γλυκά.

Γυρνάς λοιπόν με ένα μισό χαμόγελο στο σπίτι σου. Ανθυπομειδίαμα. Είσαι πιο εκδηλωτικός σε τρυφερότητες, διαγράφεις τα γκρίζα της ημέρας. Κι έχεις και μια γραμμή παραπάνω στον μετρητή του κεφιού. Αλλά είσαι και κουρασμένος. Στην κουζίνα όλα σε περιμένουν.  Κι οι αγαπημένοι σου ευελπιστούν σε μια ωραία σπιρτόζικη μεν, ξεκούραστη δε μακαρονάδα.
Υπάρχει άραγε αυτός ο συνδυασμός; Μα ναι, λέω εγώ.

Ριγκατόνι με κατσικίσιο τυρί και λεμόνι

Βάζω τα ριγκατόνι να βράσουν όση ώρα λέει το πακέτο (άντε και 1 λεπτό λιγότερο γιατί καλύτερα λίγο να κρατάνε παραπάνω απ’ το να 'ναι πλαδαρά). Κρατάω όμως στην άκρη 1-2 φλιτζάνια από το νερό όπου έβρασαν τα μακαρόνια.

Σε μια ευρύχωρη κατσαρόλα αναμειγνύω το τυρί σπασμένο σε κομματάκια μαζί με το 1 φλιτζάνι από το νερό της πάστας. Ρίχνω μέσα τα βρασμένα ριγκατόνι, τον μαϊντανό, το λεμόνι και τον χυμό (και το σπανάκι, αν βάλω). Ανακατεύω. Μήπως θέλουν λίγο από το νόστιμο νερό των μακαρονιών ακόμη; Ίσως. Θέλω να 'ναι κρεμώδη αλλά όχι και να κολυμπάνε. Για το λεμόνι τι να πω; Δίνουν το άρωμα και το τσίμπημα στη γλώσσα που επιθυμώ. 

Μεταφέρω στη βαθιά σουπιέρα, ρίχνω από πάνω λίγο λαδάκι άριστης ποιότητας, τα καρύδια (αν χρησιμοποιήσω) και τέλος, με αποφασιστικότητα και οίστρο, γυρνάω 3-4 στροφές του μύλου πιπεριού.
Τρώμε πάραυτα.