Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Το μαύρο μου σακάκι με την ετικέτα Sarella στο εσωτερικό μέρος του γιακά εξακολουθεί να είναι κρεμασμένο στη ντουλάπα μου και ενίοτε να με συνοδεύει σε εξόδους μου. Πρόκειται για ένα κλασσικό μαύρο σακάκι, του οποίου η μόδα δεν περνάει κι έτσι δεν κρίθηκε αναγκαίο να το αποχωριστώ, παρόλο που αποτελεί κομμάτι της γκαρνταρόμπας μου εδώ και τριάντα χρόνια.

Ήμουνα φαν της φίρμας Sarella και είχα πραγματικά στενοχωρηθεί όταν έκανε τον κύκλο της και έκλεισε το αγαπημένο μου κατάστημα στην οδό Τσακάλωφ, κοντά στη Δημοκρίτου. Η έκπληξη λοιπόν ήταν εξαιρετικά ευχάριστη, όταν τις προάλλες περνώντας από την περιοχή είδα αναρτημένη ξανά την ίδια παλιά ταμπέλα με την ίδια γραμματοσειρά πάνω από το ίδιο μαγαζί. Μόνο που συμπληρωνόταν από μια επεξηγηματική επιγραφή και μάλιστα στα ιταλικά: «dolce, panini, caffe» (γλυκό, σάντουιτς, καφές).

Η νέα γενιά έχει αναλάβει δράση. Ο ένας από τους δύο γιους του Σπύρου Σαρέλλα, ο Βασίλης, φόρεσε την ποδιά του σεφ και απoφάσισε να επαναφέρει τη λάμψη του οικογενειακού ονόματος στο Κολωνάκι, μπαίνοντας όμως από την πόρτα της κουζίνας. Ετσι, η γνωστή στους παλιούς μπουτίκ Sarella μετατράπηκε σε ένα μίνιμαλ, φιλόξενο και ευωδιαστό στέκι, ανοιχτό από τις 8 το πρωί μέχρι τις 9 το βράδυ. Φτάνοντας στην πόρτα του μαγαζιού σε συνεπαίρνει η ελκυστική μυρωδιά του φρεσκοψημμένου ψωμιού, του αγνού βούτυρου, του καφέ και της σοκολάτας (ειδικά για τα μάφιν του έχω να πω ότι έρχονται να τα προμηθευτούν από την άλλη πλευρά του λεκανοπεδίου).

Τα πρωτότυπα σάντουιτς με το ολόφρεσκο ψωμάκι που ζυμώνεται και ψήνεται επιτόπου, τα λαχταριστά γλυκά, η άπαιχτη σολοκατόπιτα, η μηλόπιτα και οι ζωηρές σαλάτες καταναλώνονται επιτόπου ή συνοδεύουν τον κάθε ενδιαφερόμενο στο σπίτι ή το γραφείο. Τα προσεκτικά επιλεγμένα είδη τσαγιού και ο καφές συνοδεύονται από πεντανόστιμα κουλουράκια. Κανένας δεν αντέχει τον πειρασμό να φύγει χωρίς να πάρει ένα σακουλάκι μαζί του.

Τρεις είναι οι λόγοι για τους οποίους θα ξαναπάω στο καφέ Sarella: το γεγονός ότι όλα παρασκευάζονται στο μαγαζί μέσα στην ημέρα, το φιλόξενο σέρβις και το σαντουιτσάκι τους με σολωμό και ψωμάκι ζυμωμένο με μελάνι σουπιάς, το οποίο στοιχίζει μόνο 1,70 ευρώ.

Ο νοστιμότατος -εσωτερικά κι εξωτερικά- Βασίλης, μετά κόπων και βασάνων, μου αποκάλυψε την συνταγή για να φτιάξω κι εγώ το ψωμάκι με μελάνι σουπιάς, το οποίο χρησιμοποιεί κατ' εξοχήν για τα σάντουιτς με σολομό και θαλασσινά. Ιδού λοιπόν η συνταγή για 20 περίπου ψωμάκια:

Μαύρα ψωμάκια με μελάνι σουπιάς

Ρίχνουμε μέσα στο μίξερ τη μαγιά και το νερό. Αφού πάρει δυό στροφές προσθέτουμε σιγά-σιγά το αλεύρι. Μόλις ομογενοποιηθεί το μείγμα (αν χρειαστεί προσθέτουμε αλεύρι ή νερό) ρίχνουμε το μελάνι της σουπιάς, το αλάτι και το λάδι. Ανακατεύουμε το μείγμα στο μίξερ μέχρι να γίνει τέλειο, να είναι απαλό σαν χάδι και να ξεκολάει από τα τοιχώματα. Το μεταφέρουμε σε μια λεκάνη, το σκεπάζουμε με μια βρεγμένη πετσέτα και το αφήνουμε να ξεκουραστεί σε θερμοκρασία δωματίου μέχρι τη στιγμή που όταν το πατάμε με το δάχτυλο να επανέρχεται.

Στη συνέχεια το κόβουμε σε μερίδες 65 γραμμαρίων και το πλάθουμε σε ό,τι σχήμα θέλουμε.
Ο Βασίλης το πλάθει σε μπαλάκια. Αφήνουμε τα μπαλάκια να ξεκουραστούν μέχρι να γίνουν κατά 1/3 μεγαλύτερα (πάντα με βρεγμένη πετσέτα, σε θερμοκρασία δωματίου). Τα ψήνουμε για 7 λεπτά στους 230°C σε υγρό φούρνο (πάνω στη σχάρα εκτός από τα ψωμάκια θα έχουμε τοποθετήσει μια μεταλλική λεκανίτσα με νερό) και άλλα 7 λεπτά σε ξηρό φούρνο (θα αφαιρέσουμε τη λεκάνη). Τα ψωμάκια μας είναι έτοιμα για να συνοδεύσουν ένα δείπνο με θαλασσινά ή ψαρικά.