Περιμένοντας το Τέλος του Κόσμου: το μποστάνι στην ταράτσα
Photo: Cul 9
Άλλη μια μέρα με κρίσιμα διλήμματα: να κατεβάσουμε τα καλοκαιρινά ή θα ξανάρθει ο χειμώνας το βράδυ; Να καθαρίσουμε τα τζάμια ή θα ξεπατωθούμε τζάμπα; Ν’ αγοράσω θερινό φορεματάκι για τα βαφτίσια σε νησί στις αρχές Ιουνίου ή θα την πατήσω όπως πέρσι, που πήγαμε ίδια εποχή στις Κυκλάδες και πέσαμε στο βαθύ φθινόπωρο; Κι είναι φυσιολογικό να κοιμόμαστε με το πάπλωμα τέλος Μαίου ή μήπως έρχεται το Τέλος του Κόσμου κι εμείς κοιμόμαστε;
Σε τέτοιες περιπτώσεις το ρίχνω στα ματζούνια κι επειδή είναι ακόμα πρωί καταφεύγω στον αποχυμωτή και ξεζουμίζω τρία ακτινίδια, τρία καρότα κήπου (τα οποία επιμένω να αποκαλώ «άγρια»), τρία πορτοκάλια, ένα κομμάτι λάχανο (που κάνει καλό στις φλεγμονές) κι όσες φράουλες επιζούν απο την περασμένη βδομάδα. Το πίνω μονορούφι (μη χαθούν οι βιταμίνες) αλλά τα πράγματα δεν μου φαίνονται καθαρότερα. Και για χιλιοστή φορά πετάω τον πολτό των φρουτολαχανικών υπολοίπων στα σκουπίδια βρίζοντας τον εαυτό μου που δεν έχει ακόμα φτιάξει το μποστάνι στην ταράτσα για να ανακυκλώνει τέτοια πολύτιμα «απόβλητα» και να τα κάνει λίπασμα.
Η ιστορία με τους αποχυμωτές είναι γνωστή και πονεμένη. Ακόμα δεν φτιάχτηκε το μοντέλο που δεν αφήνει πίσω του ένα τάπερ χρήσιμα υπόλοιπα και θες δεν θες, το σκέφτεσαι το ζήτημα. Κάποτε ζούσαν οικογένειες με τον πολτό που πετάω μέρα παρα μέρα στα σκουπίδια. Ντροπή και αίσχος μου. Πάω αμέσως στο Google να ερευνήσω το θέμα του λαχανόκηπου αθηναϊκής ταράτσας και μέσω του αγαπημένου pandespani.com βρίσκω τις oikosteges.gr και ξαφνικά η μέρα φαίνεται καθαρότερη.
Ένας Ουαλός που έχει πολιτογραφηθεί Έλληνας θέλησε να πρασινίσει την ταράτσα του, ανακάλυψε ότι δεν το κάνει κανείς σε αυτή την χώρα κι αποφάσισε να το φτιάξει μόνος του. Του πήρε χρόνια για να βρει το σύστημα που αντέχει στο ελληνικό κλίμα αλλά στο τέλος τα κατάφερε. Και η πατέντα του τα έχει όλα. Καθαρή, αυτοποτιζόμενη, σταθερή, ανθεκτική στον αέρα - και στις γάτες. Τι άλλο θέλω; Όταν οι άλλοι θα σκοτώνονται για μισό κιλό ντομάτες, εγώ θα έχω όλη τη χωριάτικη στην ταράτσα μου. Κι όποιος τολμήσει να έρθει να μου κλέψει το μποστάνι, θα γίνει λίπασμα, εννοείται.